Tristan
Ο Anthony ήρθε και έκατσε δίπλα μου και η Zoe στέκεται όρθια απέναντι μας. Δεν θα κρύψω πως νιώθω άβολα αλλά θα τα καταφέρω. Δεν πρέπει να απομονωθώ. Πρέπει να ξεπεράσω κάποια θέματα που έχω. Είναι η ευκαιρία μου.
«Πριν ξεκινήσω να σας πω για την ιδέα μου, δεν ξέρω αν γνωρίζεστε οπότε να σας συστήσω. Tristan, από εδώ ο πολύ καλός μου φίλος, Anthony. Anthony, από εδώ...ο Tristan» μου λέει και μου κλείνει το μάτι.
Τρόμαξα πως μπορεί να πει κάτι. Ξαναλέω πως δεν είναι επειδή ντρέπομαι αλλά θέλω να το κρατήσω για εμάς. Να δω που πάει και μετά να μιλήσουμε σε άλλους για αυτήν την ευχάριστη εξέλιξη. Εκείνη, γιατί εγώ δεν έχω και σε ποιον να το πω.
Αυτοί που θα έπρεπε να είναι εδώ για να τους μιλήσω, κάθονται κρυμμένοι στην εγκαταλελειμμένη αποθήκη της καθαρίστριας και καπνίζουν με τις ώρες.
Όμως θεωρώ πως αυτό αφορά εμάς και κανέναν άλλον. Οπότε γιατί να μοιραστώ τα προσωπικά μου με τους άλλους;
«Χάρηκα. Πρώτη φορά τα λέμε επί προσωπικού» μου λέει με έναν πολύ ευγενικό τόνο στην φωνή του και τείνει το χέρι του προς το μέρος μου.
Εγώ δεν ξέρω αν πρέπει να ανταποδώσω την χειραψία αλλά για μια στιγμή το βλέμμα μου πέφτει στην Zoe. Μου ψιθυρίζει πως είναι εντάξει και δεν έχω παρά να την εμπιστευτώ.
«Παρομοίως...» λέω και αγγίζω το χέρι του. Εκείνος με σφίγγει πρόσχαρα και καταλαβαίνω πως χάρηκε με την γνωριμία μας.
«Λοιπόν, τώρα που γνωριστήκατε να σας πω τι σκέφτηκα. Εφόσον ο Anthony δεν γνωρίζει την Daphne και εφόσον και οι δύο είστε χαμηλών τόνων προτείνω να το γράψουμε στον πίνακα. Με χρωματιστές κιμωλίες να αναγράφεται σε όλον τον πίνακα 'Daphne, θα με συνοδέψεις στον χορό;'» λέει και με τα χέρια της σχηματίζει το μέγεθος του πίνακα.
Ωραίο ακούγεται. Και είναι και πρωτότυπο. Νομίζω πως θα αρέσει. Ούτε που θα προκαλέσει. Απορώ πως το σκέφτηκε αυτό η Zoe. Εννοώ, φαντάζομαι πως της αρέσουν οι εντυπωσιακές προτάσεις και τα φανταχτερά πράγματα. Θα ήθελα και εγώ να κάνω κάτι αντίστοιχο αλλά δεν ξέρω αν μπορώ. Αν το κάνω, το πιο πιθανό είναι να αποτύχω και να την ξενερώσω.
«Είσαι σίγουρη πως θα πετύχει; Γιατί δεν θέλω να την τρομάξω» λέει ο Anthony και η Zoe γελάει.
«Είναι δυνατόν; Πρώτα απ'όλα θα το εκτιμήσει. Κατά δεύτερον, αν εμένα μου έκανε ένας άγνωστος συμμαθητής μου τέτοια πρόταση, θα ήθελα να τον γνωρίσω. Οπότε μην είσαι ξενέρωτος και χαμογέλα» του λέει και τον χτυπάει στον ώμο.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Changes |✔|
Ficção Adolescente𝓘'𝓶 𝓸𝓯𝓽𝓮𝓷 𝓼𝓲𝓵𝓮𝓷𝓽 𝔀𝓱𝓮𝓷 𝓘'𝓶 𝓼𝓬𝓻𝓮𝓪𝓶𝓲𝓷𝓰 𝓲𝓷𝓼𝓲𝓭𝓮. Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω το ηλιοβασίλεμα. Πως γίνεται όμως να μην νιώθω τίποτα; Ή μάλλον νιώθω ένα κενό. Χρόνια τώρα. «Αγόρι μου, θες να φάμε μαζί; Έχουμε καιρό...» μ...