Changes |✔|

T H I R T Y - S E V E N

Tristan

«Τι εννοείς πήγες σχολείο; Είχαμε συζητήσει κάτι τέτοιο;» τον ρωτάω αφού δεν θυμάμαι να μου λέει πως θα πάει.

Και θεωρώ ότι έπρεπε να το ξέρω.

«Tristan σε είχα ενημερώσει πως θα πάω. Απλά σήμερα βρήκα χρόνο. Μην εκνευρίζεσαι λοιπόν. Έπρεπε να πάω» μου λέει και εκνευρίζομαι.

Ποιος ξέρει τώρα τι θα γίνει. Πιθανότατα να φάω πάλι ξύλο. Δεν είναι αλλαγή για εμένα.

«Και για να'χουμε καλό 'ρωτημα, τι είπατε;» τον ρωτάω και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

«Της είπα πως είμαι πολύ δυσαρεστημένος με αυτό που έγινε. Γιατί μεταξύ μας σε στέλνω σχολείο για να μάθεις τίποτα και για να γίνεις άνθρωπος. Όχι για να δέρνεσαι με τους συμμαθητές σου. Είπε πως θα έχει το νου της και αν γίνει κάτι ανάλογο θα με ενημερώσει» μου λέει και περπατάω μακριά του εκνευρισμένος.

Αυτό; Θα την γλιτώσει τόσο απλά; Δεν θα τιμωρηθεί;

«Α, επίσης μου είπε και κάτι το οποίο κανονικά δεν θα έπρεπε να στο πω αλλά επειδή δεν μου αρέσουν τα μυστικά, θα στο πω» μου λέει και τρέχω κοντά του.

Ελπίζω να είναι κάτι καλό. Έχω ανάγκη από καλά νέα.

«Πες μου ντε...» του λέω ανυπόμονα.

«Το παιδί αυτό και παλιά είχε θέματα συμπεριφοράς. Οπότε θα τον έχει υπό παρακολούθηση και θα του επιβληθεί κάποιου είδους τιμωρία. Δεν θα σε αναφέρει όμως για να μην έχεις μπλεξίματα» μου λέει και νιώθω ανακουφισμένος.

Επιτέλος νιώθω δικαιωμένος. Μετά από καιρό θα πάρει αυτό που του αξίζει.

«Αυτό το χρειαζόμουν...» του λέω με ένα ελαφρύ χαμόγελο.

«Σου πάει να είσαι έτσι. Η χαρά σου πάει» μου λέει και με χαιδεύει στον ώμο.

Δεν ξέρω αν μου πάει ή όχι πάντως ξέρω πως αυτό ήταν μια ανακούφιση που μου χρειαζόταν.

***

Κάθομαι απέναντι της και με κοιτάζει. Θα το συζητήσω μαζί της. Θέλω δηλαδή. Δεν ξέρω όμως αν θα καταφέρουν οι λέξεις να βγουν από το στόμα μου.

«Φαίνεσαι μπερδεμένος Tristan» μου λέει και την κοιτάζω.

Τόσο πολύ φαίνεται;

«Με ξέρεις καλά τελικά, Julia» της λέω και γελάει.

«Ίσως. Από την άλλη, ξέρω να διαβάζω τα μάτια σου» λέει και για μια ακόμη φορά, θέλω να με χτυπήσω.