Changes |✔|

T W E N T Y - F I V E

Tristan

Μπαίνω στο σχολείο και πριν πάω στο γυμναστήριο, πρέπει να πάω στη τάξη της. Πρέπει να της επιστρέψω όσα μου έδωσε. Και ελπίζω να μην την βρω εκεί γιατί δεν έχω όρεξη για κουβέντες.

Ανεβαίνω τις σκάλες βαριεστημένα και με έντονο πονοκέφαλο αφού πάλι δεν κατάφερα να κοιμηθώ.

Μόνο που αυτή τη φορά δεν έφταιγαν μόνο οι εφιάλτες αλλά και πως είχα διάφορους πόνους. Πονοκέφαλο, πονόλαιμο, πόνο στα κόκκαλα.

Και το περίεργο είναι πως έβαλα θερμόμετρο. Και πυρετό δεν είχα. Αλλά πιστεύω πως θα ανεβάσω κάποια στιγμή. Μάλλον η βροχή με πείραξε.

Κοιτάζω απ'έξω προσεκτικά μέσα στη τάξη και αφού δω ότι είναι άδεια μπαίνω μέσα. Ψάχνω τα θρανία αφού δεν ξέρω που κάθεται και μέχρι στιγμής δεν το έχω βρει. 

Περπατάω γύρω γύρω από τα θρανία και σταματάω μόλις δω ένα θρανίο που πάνω του γράφει με μαύρο μαρκαδόρο το όνομα της. Με μεγάλα γράμματα και με πολύ μελάνι.

Πολύ εγωκκεντρικό.

Ανοίγω την τσάντα μου και βγάζω την πλαστική σακούλα. Μέσα έβαλα την ομπρέλα την οποία προσπάθησα να φτιάξω και νομίζω πως τα κατάφερα και πλυμμένο το άσπρο μπουφάν που μου δάνεισε.

Δένω την σακούλα ώστε να μην φαίνεται και την βάζω κάτω από το θρανίο της. 

Φεύγω από εκεί και πάω να κάτσω μόνος στο γυμναστήριο. Απ'όσο ξέρω κανένα τμήμα δεν έχει γυμναστική την πρώτη ώρα και έτσι μπορώ να κάτσω. Η γυμνάστρια το αφήνει για κάποιο λόγο ξεκλείδωτο οπότε εμένα αυτό με βολεύει απίστευτα.

«Είσαι ο Tristan Ford;» με ρωτάει ένα μικρότερο αγόρι και γνέφω θετικά.

«Σε θέλει η διευθύντρια στο γραφείο της. Είπε πως είναι επείγον» μου λέει και φεύγει από κοντά μου.

Η διευθύντρια εμένα; Τι μπορεί να με θέλει;

Είμαι έξω από το γραφείο της και χτυπάω ελαφρά τη πόρτα. Αφού μου δώσει το σήμα να μπω, μπαίνω και την βρίσκω καθισμένη στη καρέκλα της. Είναι ήρεμη άρα δεν μπορεί να έχω κάνει και κάτι.

«Με ζητήσατε;» την ρωτάω και βάζω τα δάχτυλα μου πάνω στην κουκούλα μου, που πάλι την φοράω.

Τα δάχτυλα μου από αμηχανία τρίβονται με το χοντρό ύφασμα και έτσι καταπολεμάω το άγχος μου.

«Σε ζήτησα. Θέλω να κάνουμε μια συζήτηση. Κάθισε» μου λέει και κάθομαι σε μια καρέκλα με την τσάντα μου αγκαλιά.