Zoe
Κρατάω το πανό στα χέρια μου και επεξεργάζομαι το γυμναστήριο. Δεν έχουμε πολλές επιλογές για το που θα μπορούσε να μπει.
Πιάνει αρκετό χώρο οπότε ταιριάζει πάνω στην πόρτα.
«Και πόσο καιρό θα μείνετε χώρια;» με ρωτάει ο Anthony ο οποίος έχει στρωθεί σε μια καρέκλα και δεν με βοηθάει.
Τον πήρα χθες τηλέφωνο και του τα είπα όλα. Είναι ο μόνος φίλος που έχω και έπρεπε να μιλήσω. Ήμουν πολύ πιεσμένη μετά από ότι έγινε με τoν Mark.
«Που λες να το βάλουμε;» τον ρωτάω κοιτώντας την πόρτα του γυμναστηρίου.
Είναι αρκετά μέτρα οπότε θεωρώ ότι μας κάνει. Δεν θα ενοχλεί και όταν μπουν τα τραπέζια με τις καρέκλες.
«Zoe! Πες μου. Θέλω να μάθω ώστε να το συζητήσουμε. Το ότι δεν μιλάς για αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι εντάξει με αυτό. Μίλα μου» μου λέει ενθαρρυντικά αλλά δεν γυρίζω να τον κοιτάξω.
Πόσο πια πρέπει να μιλάω για τον Mark;
Είπα πως θέλω ένα διάλειμμα. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να μιλάω συνέχεια για αυτόν και να τον σκέφτομαι. Τότε δε θα αλλάξει κάτι.
«Ή μήπως θα ήταν καλύτερα να το βάλουμε από την έξω μεριά; Θα το δουν περισσότεροι λες;» τον ρωτάω και ακούω το τρίξιμο μιας καρέκλας.
Περνάει από δίπλα μου και στέκεται εκεί. Δεν μιλάει αλλά κρατάει το πόμολο της πόρτας. Θέλει να φύγει.
«Που πας;» τον ρωτάω πιάνοντας του το μπράτσο.
«Όταν σοβαρευτείς και θελήσεις να μου μιλήσεις, έλα να με βρεις. Τι άλλο να κάνω ο καημένος;» ρωτάει μεταξύ σοβαρού και αστείου.
«Κάτσε. Θα σου πω. Μετά όμως θα σταματήσεις. Έχουμε και δουλειές. Τι σόι πρόεδρος και ταμείας είμαστε;» τον ρωτάω και γελώντας τον σπρώχνω.
Εκείνος κάθεται επάνω στην ξύλινη σκηνή που έχουν τοποθετήσει στο γυμναστήριο και αποφασίζω να του πω ότι σκέφτομαι. Ότι μπορεί να καταλάβει γιατί όλα είναι πολύ μπερδεμένα στο μυαλό μου.
«Δεν θα είναι οριστικό. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον. Απλά θέλω να μείνω μακριά του για να σκεφτώ. Έχει αλλάξει. Είναι πιο κακός. Όχι μαζί μου αλλά και πάλι. Που ξέρω εγώ ότι αύριο, μεθαύριο δεν θα φερθεί και σε εμένα έτσι;» τον ρωτάω και ο Anthony με κοιτάζει.
Μέχρι στιγμής δεν έχω καταλάβει τις σκέψεις του Anthony για τον Mark.
Τον συμπαθεί; Δεν τον συμπαθεί; Τον ανέχεται για χάρη μου;
ESTÁS LEYENDO
Changes |✔|
Novela Juvenil𝓘'𝓶 𝓸𝓯𝓽𝓮𝓷 𝓼𝓲𝓵𝓮𝓷𝓽 𝔀𝓱𝓮𝓷 𝓘'𝓶 𝓼𝓬𝓻𝓮𝓪𝓶𝓲𝓷𝓰 𝓲𝓷𝓼𝓲𝓭𝓮. Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω το ηλιοβασίλεμα. Πως γίνεται όμως να μην νιώθω τίποτα; Ή μάλλον νιώθω ένα κενό. Χρόνια τώρα. «Αγόρι μου, θες να φάμε μαζί; Έχουμε καιρό...» μ...