Zoe
Τον κοιτάζω που κάθεται ακριβώς απέναντι μου και θέλω να κλάψω. Τον πλήγωσα και δεν με άφησε να του εξηγήσω. Δεν έχει άδικο βέβαια. Και εγώ στη θέση του, περισσότερο θα πίστευα αυτό που είδαν τα μάτια μου και όχι τα λόγια του.
Θέλω όμως να παλέψω για να σώσω τη σχέση μας. Δεν μπορεί να χαθεί από τις βλακείες που κάνει ο Mark. O οποίος παρεμπιπτόντως δεν λέει να καταλάβει ότι τελειώσαμε και ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα επανασύνδεσης.
«Γη καλεί Zoe. Μας ακούς;» με ρωτάει ο Anthony ο οποίος κουνάει το χέρι του μπροστά από το πρόσωπο μου.
Τους κοιτάζω αλλά νιώθω χαμένη. Λες και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο πέραν του Tristan. Το μυαλό μου γυρίζει σε αυτόν. Έτσι, δεν μπορώ να ακούσω τον Anthony και την Daphne που βρίσκονται απέναντι μου.
«Ε, ναι. Καλημέρα» τους λέω αλλά νιώθω λες και οι λέξεις δεν βγαίνουν από το στόμα μου.
«Είσαι καλά; Φαίνεσαι κουρασμένη και χαμένη» μου λέει η Daphne και γελάω ειρωνικά στη θύμιση όσων έγιναν χθες.
Φταίω. Σαφώς και φταίω. Μπορεί να με προσέγγισε ο Mark αλλά έπρεπε να του κόψω κάθε δίοδο. Μια κουβέντα να του πεις και θεωρεί πως όλος ο κόσμος του ανήκει. Τον άφησα να με προσεγγίσει και μόνο κακό μας έκανε.
«Δεν είμαι καλά. Βασικά νομίζω πως με χώρισε ο Tristan. Του χάλασα την έκπληξη, την καλή διάθεση, την βραδιά και όλα. Είμαι τόσο ηλίθια» τους λέω και κάθονται ο ένας στα δεξιά μου και ο άλλος στα αριστερά μου.
Η Daphne με χαιδεύει συμπονετικά στην πλάτη και ο Anthony κοιτάζει τον Tristan. Εγώ ντρέπομαι. Δεν έχω την δύναμη να τον αντικρίσω. Σίγουρα τον πλήγωσα. Θα κλειστεί στον εαυτό του. Ακόμα χειρότερα, θα κάνει κακό στον ίδιο του τον εαυτό. Και τότε θα φταίω εγώ.
«Δεν μπορεί να σε χώρισε. Οι άνθρωποι δεν χωρίζουν τόσο εύκολα» λέει ο Anthony και συγκρατούμαι από το να με πιάσουν τα κλάμματα πάλι.
«Χθες, με είδε να φιλιέμαι με τον Mark» τους ανακοινώνω και τώρα δεν αντέχω να κοιτάω αυτούς.
Έκανα βλακεία και το ξέρω. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Δηλαδή δεν το επεδίωξα.
«ΤΙ;!» ρωτάνε ταυτόχρονα και σπεύδω να τους τα εξηγήσω καλύτερα.
«Ακούστε πως ακριβώς έγιναν τα πράγματα...» τους λέω και ανακαλώ τα πάντα στη μνήμη μου ώστε να μην μου ξεφύγει τίποτα.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Changes |✔|
Ficção Adolescente𝓘'𝓶 𝓸𝓯𝓽𝓮𝓷 𝓼𝓲𝓵𝓮𝓷𝓽 𝔀𝓱𝓮𝓷 𝓘'𝓶 𝓼𝓬𝓻𝓮𝓪𝓶𝓲𝓷𝓰 𝓲𝓷𝓼𝓲𝓭𝓮. Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω το ηλιοβασίλεμα. Πως γίνεται όμως να μην νιώθω τίποτα; Ή μάλλον νιώθω ένα κενό. Χρόνια τώρα. «Αγόρι μου, θες να φάμε μαζί; Έχουμε καιρό...» μ...