ÇETE

B.108

-Ji Eun bu tarafa gel sinirleniyorum diye bağırdı JiYong. Elimi tutan Ji Hyuk'a baktım. Konuşmuyordu sadece gülerek bana bakıyordu. Onu kucağıma aldığımda boynuma sarıldı.

-Jiyong o tek başına korkar. Onunla gitmeliyim dediğimde kafasını iki yana salladı.

-Hayır. Ben sensiz daha çok korkarım. Eun Ji ne yapacak. Ben.. ben ona bakamam

-Jiyong dedim sinirle sonra sakin olmamı hatırladım.

-Jiyong. Onun yanında kalacaksın dedim ve ona sırtımı dönüp yürümeye başladım.

-Bana gitmem dedin dedi bu ses Jiyong'a ait değildim. Ri'nindi. Ona bakındım ama yoktu. Sadece sesi vardı. Ağlıyordu.

-Ağlama diye bağırdım ama bir şey değişmedi.

-Ben ilk defa birinin bu kadar sevgisini hissettim nuna. Bizimkiler sevse bile belli etmezler ama sen... sen herkese gösterdin sevgini. Bana gösterdin.

-Ri

-Annem bana hiç bakıp gülmedi, yaralarımı sarmadı. Aksine yaralar açtı. Ona hiç isteyerek anne demedim. O da zaten anne dememi istemedi dedi Ji Hyuk bana bakıyordu.

-Sen de gidersen ben kime anne derim. Kim benim yaralarımı sarar yada kim bana bakıp her şeyi anlıyormuş gibi gülümser dedi hıçkırarak ağlıyordu. Elime baktım. Kimse sıkmıyordu ama sanki oyle hissediyordum.

-Lütfen beni bırakma. Lütfen geri gel. Sana ihtiyacım var dediğinde Ji Hyun'a döndüm.

-Gitmek istiyorsun dedi ne diyebilirdim ki ?

-Seninle gelmeliyim

-Ama ona gitmek istiyorsun. Biliyorsun. Ben anlarım dedi kendin kucağımdan indirdi.

-Ama

-Ben seni beklerim dedi ve koşmaya başladı. Orada öylece kaldım. Tek başıma.

-----

Göz yaşlarımı sildim. Eli hareket etti. Jiyong hyung onu bu halde görmek istemediği için girmemişti ve ben girmiştim. 12 saattir yatıyordu.

-Nuna lütfen dedim bir dakika eli hareket etti. Hemen kırmızı doktor çağırma düğmesine bastım. Eli hareket etti. Yoğun bakımdan çıktığımda Joon Gi ve bizimkilerle karşılaştım

-Hareket etti dedim yüksek sesle

-Ri emin misin ?

-Yemin ederim hareket etti. Eli hareket etti. Gördüm dediğimde Jiyong hyung yanıma geldi.

-Etti mi ? Dedi gözleri inanmak istiyordu. Tüm gece uyumayı bırak gözünü bile kırpmamıştı.

-Hyung yemin ederim dediğimde Joon Gi içeri daldı. Haru gelip Jiyong'a sarıldı ve bana bakıp koluma dokundu.

-Demiştim sana. O iyi olacak dediğimde gülümsedim. Demişti. O iyi olacaktı.

--------

-Ah dedim her yanım ağrıyordu sanki. Gözlerimi yavaşça açtım. Işık fazla geldiği için kapattım.

-Unnie ?

-Lalisa dedim sesinden tanıyıp. Endişeli geliyordu.

-İyi misin ?

-Son derece iyiyim. Sadece üzerimden kamyon geçmiş gibiydi. Normaldir dimi ?

-Yani son 48 saattir yatıyorsun ve doğum yaptın. Ondan önce de kaçırıldın tabi dediğinde gözlerimi açtım.

-Jiyong nerede ?

-Jiyong hyung bayıldı

-Ne ?

-Hastaneye geldiğinizden beri yemedi içmedi ve uyumadı. En sonunda bayıldı. Hemen burada dedi ve çekildiğinde yan yatakta uyuyordu.

-Ne zaman ?

-Dün akşam unnie dedi Jennie. Kahkaha attım. Salaktı bu herif.

-Bizi çok korkuttun dedi Seunghyun hemen yanıma oturdu.

-Üzgünüm oppa

-Joon Gi uyanmayacağını düşünüyordu. Çok düşük bir ihtimal vardı

-Oppa bilirsin inatçıyım dediğimde güldü. Kapı açıldığında bir hemşire ve Joon Gi içeri girdi. Kucağında bebekle. Eun Ji ile. Bana doğru yaklaştığında doğrulmaya çalıştım. Bom bana yardım etti.

-Bak demiştim annen iyi diye ufaklık dedi ve ağlayan bebeği kucağıma verdi.

-Bu.. dedim büyüleyiciydi. Çok güzeldi. Hala ağlıyordu ama ama harikaydı.

-Eun Ji dedim göz yaşım küçük burnuna düştüğünde hemen sildim.

-Evet herkes dışarı çıksın. EunJi'de doymalı dediğinde herkes Joon Gi'yi dinledi. Çıkmadan önce bana baktı.

-İyisin dedi gülümsedim. Kafa salladığımda oda gülümsedi.

-Teşekkür ederim dediğimde baş parmağını kaldırdı ve odadan çıktı. Eun Ji ağlamayı kesmiyordu. Emmesi için göğsümü açtım ama emmiyordu.

-Bebegim sorun ne ? Lütfen dedim ağlaması moralimi bozmuştu.

-Ji Eun sesi ile gözlerini açan Jiyong'a döndüm. Yataktan kalkarken serumu çıkardı. Panikle bana yaklaştı.

-Ji Eun. Tanrım. Seni mahvedeceğim dedi yanıma geldi.

-Jiyong

-Ne ? Neden ağlıyorsun? Sorun ne ?

-Eun Ji.. meme emmiyor

-Ne ? Dediğinde kucağımda hala ağlayan bebeğe baktı. Sonra bana baktı. Göz altları yorgunluktan morarmıştı.

-Bebeğim dedi ellerini yanaklarıma koydu ve beni öptü. O kadar şey yaşamıştım ki bu çok iyi gelmişti. Bir elimi çekip ensesine koyup kendime daha çok çektim. Bir an Eun Ji'nin ağlamayı kesmesi ile kaldım. İkimizde ona baktık. Gülerek bize bakıyordu. Öpmeyi kestigimiz için tekrar ağlamaya başladı. Jiyong gülerek bana döndü ve bir daha öptü.   Ayrıldığımız da ona baktım.

-Sanırımonu susturmanın bir yolunu bulduk ha

-Kesinlikle dediğinde dudaklarıma bakıyordu.

-Her ağladığında beni öpersen sıkılmaz mısın?

-Saçmalama dedi ciddi bir şekilde. Yutkundum. Ona karşı çok mahçuptum.

-Kang... beni gözlerinin önünde öldürecekmiş. Sonra Eun Ji'yi. Bütün YG'yi dedim bakışları koyulaştı.

-Buna izin vermem. O gözlerini oyacağım o- susması için ağzını kapattım ve Eun Ji'yi işaret ettim. Yanıma oturduğunda ona baktım.

-Bence tekrar ağlamadan seni öpmeliyim? Dediğinde güldüm.

-Ağlayacak gibi durmuyor

-Önlem almalıyız ama dimi ? Dediğinde gülümsedim.

-Sanki beni öpmek için kızımı kullanıyor gibisin

-Baba kız birbirimize destek oluyoruz diyelim dediğinde onu beklemeden ben öptüm.