GÜL BAKIŞLIM (MTS-3) TAMAMLANDI

41. ÇİFTE STANDART

Cem ve Mazlum abi ipini koparmış dağ aslanları gibi kükreyerek bize doğru koşuyorlardı. Vildan abla "Sıçtık!" dediğinde "Ha şunu bileydin!" diye cevap verdim. Ava giderken avlanmıştım buyurun cenaze namazına. Bade ve Vildan'ı nasıl bilirdiniz a dostlar?

Adamın eline vurup onu savuşturduktan sonra hızla doğruldum. Ne yapacağımı nereye kaçacağımı şaşırmıştım "Aferin Bade bir gün daha bekleyemedin!" diye kendime çemkirdim. Bunu nasıl başardığımı soracak olursanız verecek cevabım yoktu. Şu durumdayken her türlü saçmalama hakkımı kullanabilirdim. Çünkü Vildan ablanın dediği gibi feci şekilde boku yemiştik. Adımlarım geri geri gitse de Cem iki kolumu kavrayarak çabucak yakaladı beni. Can havliyle "Vallahi açıklayabilirim kocacığım!" dediğimde "Görünen köy kılavuz istemez! Neyi açıklayacaksın karıcığım!" diyerek cevabı yapıştırdı. En kötüsü de bana onu hayal kırıklığına uğratmışım gibi bakışıydı. Her ne kadar hak etmiş olsam da bu bakış kalbimi kırmıştı. Kocamı seviyordum onun için her şeyi yapardım ama bunu gösterememiş kocamın güvenini kazanmak konusunda sınıfta kalmıştım. Ilkokul öğretmeni olmam ve sınıfta kalmam da ayrı bir ironiydi ya neyse. Diğer tarafta Vildan abla ile Mazlum abinin sesleri geliyordu ama onlara yoğunlaşamıyordum. Zira hem vicdan azabıyla boğuşuyordum hem de kendi canımın derdine düşmüştüm. Tamam! Bebekler kadar masum değildim ama ana hatlarıyla masumdum bir kere!

Bir anlığına düşündüm ve Vildan ablayı satışa çıkarmaya karar verdim. En mantıklısı buydu nihayetinde kurtulmak için başka çarem de yoktu. Tabii kurnazca davranmalıydım satış işlemlerini yumuşatarak ve başarıyla gerçekleştirmeliydim. Ayrıca benim ciddi bir suçum yoktu ki, kırk yaşından sonra azıp yoldan çıkan oydu, ben değildim bir kere! Vildan ablayı işaret edip "Hepsi annemin suçu!" diyerek bu durumdan sıyrılmaya çalıştım, aferin bana:) Bir anda karı kocanın sesleri kesildi Vildan abla coşkuyla bağırdı.

"Ayyy! Duydun mu Mazluuumm! Kızım bana 'anne' dedi."

Kadın konuşmuyor bildiğin şakıyordu. Derin bir oh çekecektim ama nefesim boğazımda takılı kaldı. Bugüne bugün kırk yılın kurnaz tilkisiydi, elbette ki kendini çabuk toparladı. Ah Bade sen kim o uslanmış cadıyla uğraşmak kim, benimki de boş umuttu işte. Vildan ablayla baş edebileceğimi düşünecek kadar saf olmam onun değil benim hatamdı. "Nasıl yaa! Kızım bir kere ben sana sordum fikrini istedim. Sende gülümseyerek başını salladın ve onay verdin." dediğinde araba farına yakalanmış tavşan gibi kalakaldım.

Ah o manda ile yavrusunu elime bir geçirirsem kızılcık sopasıyla popişlerine popişlerine vuracaktım. Başıma gelen her şey onların suçuydu. Tabii amacıma ulaşabilmek için öncelikle bu iki kafadara yaklaşabilmeliydim. Siz hiç manda diğer adıyla camış gördünüz mü? Ben çocukken görmüş korkudan neredeyse altıma etmiştim. Sonuçta onlara yaklaşamayacağım kesinleşince doğruyu çarpıtmaya karar verdim.

"Vallahi billahi, şuradan kalkıp şuraya gitmek nasip olmasın ki, senin spor hocasıyla ilgili fikrimi sorduğun kısmı hiç duymadım. O anda aklım kendini korumaya almış olmalı. Çünkü o sırada ömrüm boyunca görmek istemediğim pembe tüylü malum şeyi gözüme sokmakla meşguldün. Demek ki seni o anda duyamamışım anneciğim!" diye çemkirdim. Söylemesem içimde kalırdı böylece araba farına yakalanmış tavşan gibi kalakalma sırası ona geçmiş oldu. Vildan abla önce kızardı, sonra bozardı ve hatta morardı ne diyeceğini ne cevap vereceğini bilemez durumdaydı. Oh olsun sana!

Mazlum abi "Vildan Allah seni bildiği gibi yapsın e mi! Gelinimize neler anlatıyorsun sen, özel hayat diye bir şey kalmamış. Maşallah her şeyimiz ortada! Asıl önemlisi bu adam kim?" diyerek günün anlam ve önemini vurgulayan sorusunu sordu.

Vildan abla "Özel spor hocası Mazlum; eve gelip bize zayıflamamız şekle girmemiz için yardımcı oluyor. Cemiyetten Mine Şahinoğlu tavsiye etti. O çok memnun kalmış, her anlamda çok işe yarıyormuş, dört dörtlükmüş." dedi.