GÜL BAKIŞLIM (MTS-3) TAMAMLANDI

13. GÜL KOKUŞLUM

CEM

Sinirliydim, delirmiştim, inanamıyordum, hatta kafayı yemek üzereydim. Benim adıma karar vermişlerdi bir hafta içinde evleniyordum. Aşık olduğum kadın babamın amcasının oğluyla evlenebilsin diye yakıyorlardı başımı. Üstelik Bade diye bahsettikleri beni evlendirecekleri kızı hatırlamıyordum bile. Yıllardır Mardin'e doğru düzgün gitmemiştim en son teyzemin düğünü için oradaydım. Bir de o konu var değil mi? Teyzemin kıçına tekmeyi vurabilsinler diye kurban ediliyordum.

Bahar'ın beni reddettiği güne gitti aklım ister istemez sevdiğim kızı ellerimle Baran abinin kucağına attığımı düşündükçe içimi büyük bir sıkıntı kapladı. Ona aşık olduğumu söylediğimde beni kardeşi gibi gördüğünü söylemişti lanet kalbim yine de içinde minicik bir parça umut hissetmekten geri kalmamıştı. Sandım ki bu fikre zamanla alışacak aşkımı önce aklı sonra da kalbi kabul edecek ama olmadı. Yine de bünyemden bu aşkı atmak için çabalamaktan geri durmadım. Rahip hayatı yaşamayı bırakıp kabak çiçeği gibi açıldım sonra bir de baktım erkek orospusu olmuşum.

Önüme gelen tüm dişilere kur yaptım atabildiğimi yatağa attım. Özellikle Amerika'ya dil öğrenmek için gittiğimde iyice sapıtmıştım deli gibi içiyordum her gece sızıp sabah korkunç baş ağrılarıyla uyanıyordum. Bu şekilde uzun bir süre devam etti ta ki Amerika'ya gelmeme sebep olan adamın karısıyla yatakta çırılçıplak uyanana kadar. Gece kapımda bittiğini hatırlıyordum ayakta duramayacak kadar sarhoş olduğumu hatırlıyordum ama ondan sonrası yok. O gece benim miladım oldu içki ile işim bitti ama kadınları sevdiğimi fark etmiştim bir kere, yaşadığım kabus bile beni vazgeçiremedi alışkanlığımdan. Birkaç dakika süren zevk beni rahatlatıyordu hissettiğim reddedilmişlik o anlarda aklımdan uçup gidiyordu. Bir nevi uyuşturucu görevi görüyordu benim için.

Bu süreçte Bahar ile hiç konuşmadım bir şeyler ters gidiyordu ve benim düzeltmek için yapabileceğim bir şey yoktu. Bir süre sonra kadınlar da birbirinin aynısı ve yavan gelmeye başlamıştı yine de beni rahatlatmalarının tadını çıkardım. Tek bir konu da takıntılıydım o da öpüşmek. Bence öpüşmek çok özeldi sadece aşık olduğum kadınla bunu paylaşmaya karar verdim. Gerçi ölene kadar bir daha aşık olmayacağıma kendi kendime söz vermiştim. Bahar'ın beni reddetmesi kalbimi kırmıştı bir daha asla bir kadına bu gücü vermeyecektim. Bedenimi paylaşabilirdim bunda sıkıntı yoktu ama kalbimi koruma altına almıştım. Böylece bir daha asla reddedilmeyecektim.

Bunun için Bahar'a kızgın değildim bana karşı her zaman dürüst ve net olmuştu lafı dolandırmadan beni sevmediğini ve benim istediğim şekilde sevemeyeceğini söylemişti. Gerçek arkadaşlar böyle yapardı bunu anladığım anda içimde kalan son umut kırıntısını da yok ettim. Artık yaralarımı sarıp iyileşmem gerekiyordu. Bunu biraz başardıktan sonra Türkiye'ye döndüm ve Bahar'ı memleketim Mardin'de Baran abinin ikinci karısı olarak buldum. Teyzemin kuması olmuştu hamileydi üstelik. Hastane bahçesinde Bahar'a beni neden engellediğini sorduğumda gerçekler tokat gibi yüzüme çarptı. Çocukluk arkadaşım öyle büyük bir hayal kırıklığına uğramıştı ki sadece deli gibi seven bir kadın böyle hissedebilirdi. Asıl şaşırtıcı olan Baran abinin yaşadığı çaresizlikti.

Baran abiye oldu bitti hayrandım o güçlü duruşu, sarsılmaz özgüveni, cesareti beni onun gibi olmaya iterdi. O gün ise karşımda korkak, zavallı ve çaresiz bir adam gördüm. Baran abi değişmişti benim tanıdığım cesur, güçlü adam bir yapboz gibi önce parçalara ayrılmış sonra da Bahar'ın elinde yeniden şekillenmişti. Buna sadece aşk sebep olabilirdi çaresiz dolu dolu gözlerle Bahar'a bakışı aşkının büyüklüğünü anlamama sebep oldu. Kendi kendime "Bahar için bu şekilde ödün verirmiydim?" diye düşününce cevabım tereddütsüz "Hayır." olmuştu. Ben bu konuda Baran abiyle yarışamazdım onun sevdiği kadar kimseyi sevemezdim bu Bahar olsa bile yapamazdım. Kendi kendimi kandırmaktan o gün vazgeçtim iki aşığın arasına girmem mümkün değildi. Zaten aralarına kimseyi alacak gibi görünmüyorlardı.