Safae
Met verschillende gevoelens kijk ik uit het raam. Het is al donker geworden buiten en Anouar is al in slaapgevallen.
"Get out of the car" Zegt de beveiliger als hij stopt met rijden.
Ik doe wat hij zegt en til Anouar met moeite op. Ik heb heel erg last van mijn rug en mijn buikje is steeds meer aan het groeien. Ik probeer me tranen in te houden omdat het verschrikkelijk veel pijn doet.
"Follow me" Zegt hij dan.
We lopen samen naar een soortvan afgelegen huisje. Ik weet echt niet wat we hier doen maar ben te bang om vragen te stellen. Hij opent de deur met een sleutel en zegt dat ik hem moet volgen. Ik loop naar binenn en zie allerlei deuren in het huis. Er was verder niemand. Alleen hij, Anouar en ik.
"He needs te come with me" Zegt de beveiliger.
Ik kijk hem verward aan.
"Who?My child?" Hij knikt en ik kijk hem raar aan.
"Are you fucking crazy?! I will not give him to you and you better tell me what we are doing here!" Zeg ik boos.
Maar ik probeer zacht te praten omdat Anouar nog steeds slaapt, in mijn armen.
"Luister naar wat hij zegt Safae" Hoor ik opeens achter me.
Ik kijk achterom en zie Badr naar ons toe lopen. Ben nog nooit zo blij geweest om hem te zien.
"Omg gelukkig je bent er, ik vond dit al zo raar. Maar waarom moet ik Anouar aan hem geven?" Vraag ik.
Badr kijkt de beveiliger kort aan en dan kijkt tie weer naar mij.
"Je ziet toch dat hij slaapt? We moeten even pr dingen bespreken hier en dat gaat hem wakker maken" Zegt Badr.
Ik heb hier niet zo een goed gevoel over maar het is Badr die vertrouw ik wel.
Ik geef Anouar aan de beveiliger en loop met Badr naar een soort kamer/kantoor achtige iets.
"Nou waar wil je het over hebben?" Vraag ik als ik plaatsneem op een stoel.
Badr kijkt me lang aan en lacht.
"Ik vind jou zo een sterke vrouw hè, hoe je dit allemaal alleen doet. Je bent zwanger en je hebt nog een kind maar je man is er niet. Ik snap sowieso niet hoe Oualid zijn vrouw zo alleen kan laten" Zegt Badr.
Ik geef hem een zwakke glimlach en speel met mijn vingers. Ik vind het wel een beetje ongemakkelijk.
"Hij is gelukkig terug en hij had niks gedaan dusja. Kan niet wachten om hem weer te zien" Zeg ik.
"Ja ik snap je echt je hebt hem zo lang niet gezien, het komt echt goed Safae" Zegt Badr en hij geeft een klopje op mijn benen.
Ik kijk hem aan en hij mij ook. Maar dit keer ietjes langer dan als dernet.
"Je bent zo mooi Safae.." Zegt Badr zacht en hij hurkt voor me en houdt mijn benen zachtjes vast.
Ik begint het een beetje raar te vinden en ik haal zijn handen zachtjes weg maar hij stribbelt tegen.
"Badr..." Zeg ik maar het lijkt alsof hij in trans zit.
"Hoe kan Oualid zoiets moois alleen laten.." Zegt Badr hees en hij houdt me vast en duwt me op het bureau en doet mijn blouse open.
"Badr... hou hiermee op alsjeblieft..." Zeg ik en er vallen tranen over mijn wangen.
"Alsjeblieft" Zeg ik nogmaals.
Hij luistert weer niet en trekt mijn broek open. Ik probeer hem tegen te houden maar hij is sterker dan ik. "Stil blijven zitten Safae ik wil je geen pijn doen!" Zeg hij dit keer boos.
"Je bent veelste mooi om te huilen" Zeg hij en hij veegt mijn tranen weg.
"Je bent echt walgelijk! Laat me los alsjeblieft!" Zeg ik. Ik heb heel veel pijn. Hij weet dat ik zwanger ben hoe kan hij dit doen.
"Doe dit niet Badr alsjeblieft!" Zeg ik huilend.
Hij houdt mijn handen strak vast en ik probeer tegen te stribbelen maar niks helpt. Niemand kan mij op dit moment helpen. Ik sta hier helemaal alleen voor. Het spijt me zo erg Oualid...
-
Met bibberende handen hou ik mijn buik vast. Ik kijk naar Badr die zijn broek weer aan doet. Hij kan mij niet eens meer aankijken lijkt het wel. Ik voel me vies en gebruikt. Hij heeft me gewoon verwacht.
"Je bent echt een gore vieze smerige klootzak. Ik haat je en als Oualid dit hoort ben je dood!" Zeg ik schreeuwerd.
Hij lacht en draait zich om.
"Je bent schattig, maar als ik jou was zou ik niks tegen Oualid zeggen. Als je dat wil doet? Snijd ik je Anouar en je baby in stukjes" Snauwt hij in me gezicht.
Ik spuug in zijn gezicht en huil het uit.
"Sta op, we gaan naar je man" Zegt Badr.
Ik kijk hem met sprakenloos aan en hij trekt me mee. We lopen naar de auto en ik zie dat Anouar al in de auto zit. Mijn arme schatje weet niet eens wat er is gebeurd. Ik kan echt op elk moment door de grond neerzakken. Ik vind dit zo erg het doet zoveel pijn dit allemaal.
We komen aan bij het huisje waar Anoaur en ik tijdelijk verblijven en de deur wordt geopend.
"Schiet op, hij wacht op je" Zegt Badr.
Ik kijk hem vies aan en til Anouar op en stap uit. Ik loop samen met de beveiliger naar het huisje en hij opent de deur voor me. Badr loopt voorop en roept Oualid's naam.
"Oualid?" Roept Badr nogmaals.
"Jaa broer?" Hoor ik Oualid terug roepen.
Ik sta meteen stijf bij het horen van zijn stem. Ik
hoor voetstappen steeds dichterbij komen.
Ik knipper één met mijn ogen en zie Oualid voor me staan. Zijn ogen worden meteen groot en er zijn al duizenden tranen over mijn wangen gegleden.
"Safae!" Roept hij en hij rent naar me toe en ik doe het zelfde. Hij neemt me meteen in een knuffel en ik huil het uit op zijn schouders. Hij geeft me meerdere keren kusjes op mijn lippen, mijn voorhoofd en op mijn haren. Hij voelt zo erg vertrouwd. Hij houdt mijn hoofd vast en zoent me kort. Hij Anouar kusjes op zijn wangen en gaat mijn zijn hand over zijn haren. Dit doet zoveel pijn om te zien.
"Hij heeft je gemist" Zeg ik.
"Ik heb jullie meer gemist, veel meer" Zeg Oualid en hij veegt mijn tranen weg.
Ik heb hem gemist.
-
