"Mama kusje?" Vraag ik aan Anouar voordat ik hij het lokaal binnen loopt.
"Ja!" Zegt Anouar heel enthousiast en hij kust me en rent dan meteen naar binnen.
"Tot vanmiddag schatje!" Zeg ik nog.
Ik loop dan de school en uit en zoek voor mijn autosleutels.
"Safae?" Hoor ik iemand achter meroepen.
Ik draai om en zie Yasmine staan. Mijn oude collega.
"Omg! Yasmine! Hi!" Zeg ik en we lopen naar elkaar toe voor een omhelzing.
"Schat heb je zo lang niet gezien? Hoe gaat het met je? Werk je al ergens anders? Tell me everything!" Zegt Yasmine heel nieuwsgierig.
"Nou-"
"Laten we wat gaan drinken, ik ken een cafeetje hier om de hoek" Zegt Yasmine.
"Isgoed ik app mijn man even dat ik water later ben" Zeg ik.
Als ik dat gedaan heb rijdt ik samen met Yasmine naar het cafeetje.
Eenmaal aangekomen nemen we plaats en bestellen we allebei een koffietje.
"Ik ben zo blij om jou te zien, je ziet er ook echt goed uit Safae" Zegt Yasmine.
Ik geef haar een zwakke glimlach en neem een diepe zucht.
"Jaa der is een het een en het ander gebeurd nadat ik ben weggaan van het ziekenhuis" Zeg ik.
"Vond je het werk niet meer leuk?" Vraagt Yasmine.
"Jawel, heel erg zelfs. En nog steeds. Er was gewoon teveel aan de hand prive waardoor het voor mij onmogelijk was om te blijven werken" Zeg ik.
"Ik raakte ook zwanger waardoor ik ook erg kwetsbaar was, mijn huwelijk stond vaak op het spel, het was echt teveel" Zeg ik.
Ik voel mijn tranen opkomen maar probeer ze in te
houden.
"Jeetje schat, het spijt me zo erg dat je dit allemaal heb moeten meemaken" Zegt Yasmine.
Ik glimlach naar haar.
"Ik zou echt willen dat ik er voor je zou kunnen zijn maar-"
"Het is oké, ik probeer nu juist alleen vooruit te denken en aan de toekomst. Dat is echt wat ik op dit moment nodig heb" Zeg ik.
Yasmine knikt instemmend.
"Ik ben het met je eens" Zegt Yasmine.
Ik laat Yasmine foto's zien van Maroua en hoe groot Anouar is geworden. Ze is helemaal gek op hun.
Na gesproken te hebben over mij is Yasmine meer gaan vertellen over haar leven. Ze woont nu erg vlakbij ons en wilt haar eigen praktijk opnemen.
"Wil je niet weer gaan werken? Ik weet echt hoeveel je van het vak houdt. Verloskunde is echt jou passie" Zegt Yasmine.
"Hmm... ik weet niet hoor. Ik vind het wel leuk maar.."
"Doe het gewoon joh. Solliciteer bij een ziekenhuis en kijk hoe dat gaat. Geloof me je gaat er geen spijt van hebben" Zegt Yasmine.
"Ik denk er nog even over na, maar heel erg bedankt. En ik vond het echt fijn om je weer te zien" Zeg ik.
"Wollah ik ook. Laten we snel weer afspreken!" Zegt Yasmine.
"Komt goed schat" Zeg ik.
We rekenen dan af en nemen buiten afscheid van elkaar.
Ik rijd dan snel naar huis om Oualid nog te zien voordat hij gaat werken.
"Schat?" Zeg ik als ik thuis aankom en hem niet in de woonkamer zie.
Ik loop dan naar boven en zie dat onze slaapkamer deur open is.
Ik loop ernaar toe en zie Oualid niet in de kamer.
"Oualid? Ben je thuis?" Roep ik door het huis.
Hij is vast ook met Maroua want zij ligt niet in haar bedje.
Ik loop dan weer naar beneden en kijk of ze misschien in de tuin zijn.
"Kijk is wie daar is, mama!" Hoor ik in de verte.
Ze waren inderdaad in de tuin.
Ik lach als ik ze zie en loopt naar ze toe.
"Hey, ik dacht dat jullie weg waren" Zeg ik en Oualid plant een kus op mijn mond.
"Hallo lekkerding" Zeg ik met een babystem tegen Maroua en kust haar wangetjes.
"We wouden even een frisse neus halen, toch Maroua?" Zegt Oualid.
"Oké, dat is goed. Hebben jullie al ontbeten?" Vraag ik.
"Ja, ik had net wat gemaakt voor Maroua maar heb zelf nog niks gegeten" Zegt Oualid als we samen weer naar binnen lopen.
"Ik maak wel snel wat voor je, je moet toch zo werken?" Vraag ik.
"Jaa maar moet alleen wat papierwerk regelen, dat kan ook thuis" Zegt Oualid.
"Hier heb je veel afleiding, op werk kan je je lekker focussen" Zeg ik plaagend.
"Je hebt gelijk, als ik hier met jullie blijf krijg ik het nooit af" Zegt Oualid.
Ik moet ervan lachen en meme Maroua van hem over. Ik kust haar wang als ze meteen mijn gezicht grijpt.
"Ik ga me dan klaarmaken, sloof je niet uit met het ontbijt ik krijg sowieso niks door me keel" Zegt Oualid.
"Dat. Bepaal. Ik. Zelf. Meneertje" Zeg ik als ik hem lichtjes een duw geef.
Hij schud lachend zijn hoofd en loopt naar boven.
"Gaan we een lekker ontbijtje maken voor papa lieffie?" Zeg ik tegen Maroua.
Ze kijkt me heel verbaasd aan en maakt babygeluiden.
"Ik neem aan dat dat een ja is" Zeg ik lachend.
Ik leg Maroua in haar speelhoek en leg er extra kussens bij omdat ze vaak op haar hoofd vast.
Na enkele minuten is het ontbijt klaar en loopt Oualid alweer naar beneden.
Hij ziet er heel fris uit en hij ruikt echt heerlijk.
"Niet zo kwijlen yek, ik weet dat ik er goed uit zie maar onze dochter is erbij hè" Zegt Oualid plaagend.
"Hah-hah, wat ben je weer grappig hoor" Zeg ik sarcastisch.
"Grapje habiba" Zegt Oualid en hij loopt naar me toe en tilt mij kin op met zijn vinger om mij een kus te geven.
Als hij terugtrekt geef ik ben nog een korte zoen en lacht hij meteen.
"Ben nogsteeds zo gek op jou" Zegt Oualid.
Ik glimlach en kijk hem diep in zijn ogen gaan.
"Ik blijf niet lang op werk. App of bel me als je me nodig hebt ik zal meteen opnemen, safe?" Zegt Oualid.
Ik knik en hij laat me los en loopt naar Maroua.
Hij tilt haar op en geef haar veel kusjes.
Als hij klaar is neemt hij zijn ontbijt mee en geef me nog een knipoog.
"Tot vanavond!" Zegt hij en hij loopt de deur dan uit.
Vind het echt fijn om hem zo te zien.
