07:00
Ik sta in een ruk op als ik Maroua hard hoor huilen.
Dit keer huilt ze zo hard dat ze gewoon bijna schreeuwt.
Ik loop naar haar toe en til haar voorzichtig op.
Ze is helemaal aan het trillen en ze is heel rood.
"Omg liefje wat is er aan de hand? Waarom huil je zo?" Zeg ik bezorgd.
"Mama waarom huilt Maroua zoveel?" Hoor ik Anouar zeggen.
Hij wrijft vermoeiend over zijn ogen en met zijn andere hand houdt hij de deurklink vast.
"Schatje, ga maar verder slapen. Sorry dat ze je wakker heeft gemaakt. Maroua is een beetje ziek" Zeg ik.
"Oh zo zielig ze is nog zo een kleine mens?" Zegt Anouar.
Hij loopt naar ons toe en wrijft over haar rug. Zelfs hij ziet dat het niet goed met dr gaat.
"Kijk is Maroua je grote broer is hier, hij maakt zich ook veel zorgen om jou" Zeg ik.
Ze kijkt me huilend aan en stop even met huilen. Nu snikt ze alleen heel veel.
Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan doordat Maroua niet ging stoppen met huilen.
Ik maak me nu echt enorme zorgen.
Als het gehuil erger wordt besluit ik de huisarts te bellen.
HA: Goedemorgen Huisartspraktijk Groenveld, waar mee kan ik u helpen?
Safae: Hallo mijn dochter van 3 maanden is alleen maar aan het huilen en hey gaat al een paar dagen zo ze is heel warm en heel rood en eet heel slecht en ik weet niet meer wat ik moet doen
HA: Oh wat vervelend om te horen, wat is de geboortedatum van uw dochter?
Safae: *****
HA: Oke, als u binnen een kwartier hier kunt komen dan hebben we nog plek voor u.
Safae: Oké dankuwel, tot straks
HA: Geen probleem, zie ik u zo!
Ik hang op en bel Oualid.
Weer, zonder resultaat.
Waar hangt hij uit? Wat is dit voor actie? Ik haat dit echt van hem
"Mama, mag ik mee naar de dokter?" Vraagt Anouar.
"Ja is goed, trek snel je jas en schoenen aan en wachr voor de deur beneden. Wacht totdat ik naar beneden kom oké?" Zeg ik.
Hij knikt en loopt weg.
Maroua is nog steeds aan het huilen dus probeer ik haar te troosten.
Het doet me zoveel pijn om haar zo te zien.
Ik trek snel mijn jas aan en neem Maroua mee naar beneden.
Dan loop ik de deur uit met Anouar en lopen we naar de auto.
Ik start meteen de auto en rijd naar de huisarts.
-
We komen aan in de wachtkamer en ik geef de gegevens van Maroua door aan de balie.
We worden na 3 minuten om geroepen en lopen met de assistent mee naar de dokteruimte.
"Nou ik had van mijn assistent te horen gekregen wat er aan de hand is met uw dochter, mag ik haar even optillen?" Vraagt de assistent.
"Ja, natuurlijk" Zeg ik.
Maroua begint weer met huilen en de huisarts probeert haar te sussen.
"Mama waar is papa?" Fluistert Anoaur ik mijn oor.
"Papa is op werk liefje, hij komt wel thuis" Zeg ik.
"Ik ga haar temperatuur even opmeten... ze heeft wel koorts. Hele hoge koorts" Zegt de assistent.
"Hele hoge? Wat betekend dat? Is dat gevaarlijk?" Vraag ik.
"Bij hoge koorts moet je zeker aan de bel trekken. U zei ook dat ze heel warm was en weinig at?" Vraagt de assistent.
"Ja klopt, het is al dagen zo en ik maak me heel erg veel zorgen" Zeg ik.
"Dat begrijp ik, ik ben bang dat ik niet zo goed nieuws heb. Het kan zijn dat uw dochter een tumor heeft" Zegt de assistent.
Vanaf dat moment functioneer ik niet meer helder.
Ik zie dubbel en ik voel mijn hartslag snel te keer gaan.
"We moeten een scan maken en dan zien we echt wat er aan de hand is. Ik neem haar nu even mee en dan roep ik u als de scan kan beginnen" Zegt de assistent.
Een traan rolt over mijn wangen en ik voel een enorme brok in mijn keel. Ik probeer hem door te slinken maar dat gaat heel moeilijk.
"Mama waarom huil je?" Vraagt Anouar als ik weer in de wachtkamer ben.
"Mama is een beetje bezorgd om Maroua, maar het komt goed liefje maak je maar geen zorgen" Zeg ik en ik trek hem een een knuffel en kus zijn wang.
Hij houdt me stevig vast en ik doe het zelfde.
"Mama houdt heel erg veel van jou" Zeg ik.
Ik pak dan mijn telefoon en besluit om Oualid te berichten.
Safae: Oualid alsjeblieft waar ben je??? Ik ben bij de huisarts voor Maroua ze denken dat ze een tumor heeft ik vind dit zo erg je je laat ons gewoon in de steek waarom laat je niks van jezelf horen
Safae: Je benr zeker met die vrouw die mij gister belde je hoeft ook niet meer terug te komen!!!!
Ik vergrendel meteen mijn telefoon na het versturen van mijn tweede bericht.
Ik snap niet waar hij mee bezig is en waarom hij niks van zich laat horen. Ik wil dit echt niet meer.
-
12:00
We zij een paar uur verder en Maroua heeft al meerder scans en controles gehad.
Ik heb Anouar's school gebeld en gezegd dat hij ziek is. Op dit moment wil ik hem gewoon bij me hebben.
"Mevrouw (Achternaam van Oualid)" Roept de assistent als ze de wachtkamer in komt lopen met Maroua.
Ik zie dat ze Maroua in slaap is gevallen en iets om haar hoofd heeft.
Ik sta meteen op en til haar voorzichtig op.
"Ik heb haar medicijen gegeven en een bandje op haar hoofd voor de hoofdpijn. Ze kan de komende dagen veel uren slapen door de medicijen omdat haar lichaam nu antistoffen gaat maken" Zegt de assistent.
"En wat hebben jullie gevonden? Wat is er met haar aan de hand?" Vraag ik.
"We hebben helaas een tumor gevonden bij uw dochter. Het spijt me enorm" Zegt de assistent.
-
