Één maand later
Safae
"Hey schatje, hoe was het vandaag?" Vraag ik aan Anouar als ik me voor hem hurk en hem omhels. Hij kijkt me een beetje sip aan.
"Mama, Ilyas wil bij ons spelen" Jammert Anouar. Ik kijk hem vragend aan. Ik de namen van zijn klasgenoten nog niet zo goed.
"Bedoel je vandaag?" Vraag ik. Hij knikt hevig en wijst naar Ilyas.
Ik zie hem staan naast een jongen maar zijn gezicht kan ik niet zien omdat hij met zijn rug naar ons toe staat.
Ik sta moeilijk op en loop met Anouar naar Ilyas.
"Hey Anouar mag het van jou mama?" Vraagt Ilyas. Anouar haalt zijn schouders onschuldig op.
De jongen die naast Ilyas staat draait zich om en ik schrik meteen als ik zie wie het is.
"Safae? Zien we elkaar nou weer?" Zegt Mehdi. Hij was die jongen die ook op de feest was van Souhaila. Hij durfde met zijn vieze hoofd met mij te flirten terwijl ik met mijn man en kind was.
"Anouar mama is heel erg moe en je moet dan naar tante Souhaila, Ilyas kan een andere keer bij ons spelen oké?"
"Nouuuu!" Jammert Anouar en kijkt me boos aan en geeft me een duw met zijn kleine lichaam.
Mehdi moet ervan lachen. Ik kijk hem kort aan en zie dat Anouar begint met huilen.
"Jij bent echt stom mama heel stom! Ik wil dat papa terug komt jij bent heel stom!" Schreeuwt Anouar huilend. Iets te hard dat zelfs andere mensen kijken wat er aan de hand is.
"Als je zo moe bent kan Anouar ook bij ons spelen, ik breng hem dan naar huis als je dat goed vind" Stelt Mehdi voor.
Ik neem een diepe zucht en kijk op mijn telefoon. Mijn afspraak bij de verloskundige is over een kwartier.
"Prima, hier is mijn nummer bel meteen als er wat is. Anouar denk maar niet dat mama ja heeft gezegd omdat je zo brutaal deed, ik doe dit omdat ik een afspraak heb" Anouar hoorde allang al niet wat ik zei en liep met Ilyas naar de glijbaan.
"Je moet niet zo hard voor hem zijn joh, het is nog een kind" Zegt Mehdi. Ik kijk hem raar aan.
"Wil je met je eigen zaken bemoeien? Dankuwel." Zeg ik. "Doei Anouar!" Zeg ik nog en loop terug naar de auto. Ik start haastig de auto op en rijd snel naar de verloskundige.
Als ik aankom stap ik snel uit en loop ik snel naar binnen. Ik wordt meteen geroepen en loop samen met de verloskundige het kamertje. Ik ga liggen op de stoel en er wordt naar mijn buik gekeken.
Meteen glijden er tranen langs mijn wangen als de de hartslag van de baby hoor. "Het klinkt hartstikke goed, hij of zij is heel gezond" Zegt de verloskundige.
Ik schenk haar een zwakke glimlach en kijk naar de echo. "Waarom is uw partner niet meegekomen dit is een heel mooi moment" Ik slik even en kijk naar de deur. "Hij.. Hij is op zakenreis" Lieg ik. Ze knikt en we bespreken nog een paar dingen waar ik op moet letten met eten etc also af ik dat zelf niet weet ik ben zelf verloskundige.
Ik loop het ziekenhuis uit en loop naar mijn auto. Meteen wanneer ik instap barst ik uit in tranen. Oualid zag bij de rechtbank dat ik zwanger ben ik vind het zo erg. Hij zit er nu heel erg mee wat ik echt erg vind. Ik mis hem ook echt ontzettend. Ik kan dit niet alleen. Ik merk ook echt dat Anouar hiervan lijd. Hij doet heel afstandelijk tegen mij en hij heeft ook minder trek in eten. Hij eet super slecht.
"Aub Oualid kom terug ik heb je nodig" Fluister ik en snikkend. Ik voel me super eenzaam zonder hem.
Ik wordt uit me gedachtes gehaald als ik opeens wordt gebeld. Ik kijk naar het nummer, er staat anoniem. Ik neem op en wacht totdat er wordt gesproken. Dat heb ik geleerd van Oualid.
"Hallo?" Hoor ik een mannelijke stem zeggen.
"Safae kan je mij horen?"
Ik schrik meteen als ik Oualid's stem herken.
"Oualid? Ben jij dat?" Zeg meteen en ik begint te huilen. Ja habiba aub njet huilen... niet huilen" Ik hoor hem slikken na zijn zin. Ik had zijn stem zo erg gemist wat mij nog meer emotioneel maakt.
"Ben je echt zwanger habiba?" "Ja Oualid ik ben nu drie maanden zwanger" Zeg ik en ik probeer niet te huilen. Ik hoor een lange stikte aan zijn kant. Is hij aan het huilen?
"Wollah Safae het spijt me zo erg dat ik nu niet met je kan zijn ik mis jou zo erg samen met Anouar. Ik ga kapot hier zonder jullie. Ik ga die kankerhoer laten boete voor dit aub wacht op mij. Praat met Badr hij gaat je alles uitleggen. Het komt goed ja habiba?" Nu hoor je aan zijn stem dat hij huilt maar het probeert in te houden.
"Oké" Komt er nog moeilijk uit mijn mond. Ik krijg niks anders meer uit mijn mond zonder te huilen. "Ik moet gaan, mijn tijd is om geef de groetjes aan Anouar, ik hou van je habiba"
"Ik ook van jo-" Meteen wordt er ophangen. Waarschijnlijk was zijn thuis dus om gegaan.
Ik moest met Badr praten zei hij waarschijnlijk zijn ze bezig met een plan.
-
