Oualid
"Bro wordt wakker we zijn aangekomen" Hoor ik Badr zeggen. Ik open mijn ogen moeilijk en kijk om me heen. Waar de fuck zijn wij?
"Waar zijn we bro?" Vraag ik terwijl in op me heen kijk. Hij stapt de auto uit en maakt een gebaar dat ik het zelfde moet doen. Ik stap uit en neem de frisse lucht in.
Pff. Eindelijk frisse lucht. Heb veelste te lang gezeten voor kanker niks. Ik mis mijn vrouw en mijn zoon ik kan echt niet wachten todat ik ze weer ga zien.
"Kom we gaan naar binnen" Zegt Badr.
Ik loop met hem mee en twee andere bewakers. We komen aan in een soort villa achtige huis. Het ziet er echt heel duur uit.
"Waarom breng je me naar hier?" Vraag ik aan Badr.
Hij kijkt me aan en lacht.
"Waarom stel je zoveel vragen, relax bro" Zegt hij en hij open de deur met een sleutel. Ik loop met hem naar binenn en kijk om me heen. Der is helemaal niemand hierzo.
"Waar is Safae?" Vraag ik. Badr zucht diep.
"Ze komt straks, als je geduld hebt zie je haar vanzelf verschijnen.
Ik ga even iets doen ben over een paar uurtjes terug. "Laterrr" Zegt hij nog en hij loopt weg. Een bewaker loopt met hem mee maar de andere blijft met mij, blijkbaar.
Ik vind het allemaal een beetje vaag maar voor nu boeit dat echt niet. Ik wil nu alleen Safae en Anouar zien.
-
Safae
"Kom Anouar we gaan mama is heel erg moe, morgen komen we weer hier!" Zeg ik geiriteeerd.
Hij luistert niet. We zijn al 3 uurtjes in het park en hebben een leuke dag gehad maar nu het laat begint te worden wilt hij niet weg gaan. Hij kijkt me boos aan en schopt me tegen mijn been.
"Hey, doe jij eens even normaal!" Zeg ik en ik geef hem een zachte tik tegen zijn hoofd aan. En natuurlijk is meneer weer een overdrijver en begint hij te huilen terwijl de op de grond ligt.
"Jij bent echt stom mama!" Zegt hij huilend.
Ik rol mijn ogen en kijk om me heen of niemand ons aan kijkt.
"Doe even normaal Anouar!" Schreeuw ik boos.
Ik ben der een beetje klaar mee. Ik pak mijn tas en alle spullen de we hadden meegenomen en roep hem om mee te komen. Hij blijft maar huilen.
"Oké blijf jij maar hier, mama gaat weg. Doei!" Zeg ik en ik doe alsof ik weg loop en hij komt meteen achter mij aan.
Ik kijk de beveiligers aan die met ons mee lopen en eentje is aan de telefoon en kijkt ons lang aan.
"Is there a problem?" Vraag ik.
De andere schud zijn hoofd.
"You can't go home now, we have to go somewhere else first" Zegt hij.
Ik kijk hem raar aan. "I want to go home i'm very exhausted and my belly hurts. I'm pregnant so..." Zeg ik en ik loop naar de auto. Kapot raar dat hij dat zei wtf.
Ik leg Anouar in zijn stoel en stap zelf ook in. Een van de beveiliger neemt het stuur over en begint te rijden.
"Home please" Zeg ik.
Hij negeert me en rijdt een andere richting.
"What the fuck are you doing, take me to the house!" Zeg ik boos.
Ik wordt hier een beetje bang van. Ik kijk naar Anouar en hij kijkt me een beetje bang aan. Vast omdat ik ging schreeuwen.
"Het is niks schatje, maak je geen zorgen" Fluister ik.
Ik probeer me stil te houden want ik wil hem niet bang maken. God mag weten waar hij ons wel gaat brengen...
-
