Oualid
"Kanker zemmel dat hij is" vloekte ik. "Baas we kunnen hem wel vinden hij kan niet ver weg zijn" zei Mo. "Jullie zijn sowieso zo dom om hem te laten gaan wat zei ik jullie man" zei ik boos. "Verdwijn uit mijn zicht jullie allebei" Ik liep naar mijn kantoor en belde Badr op.
B: Hewaa
O: Ewa broer wollah die kankermogolen hebben Naïm vergelaten.
B: Zeg wollah
O: Wollah hij is nu sowieso naar belgie ofs
B: Komt goed broer we gaan hem vinden anders ontvoeren we zijn familie tot hij die geld geeft
O: Safe man bro
B: Vind je goed als ik vanavond langskom?
O: Jaman bro kom gewoon ff nog me vrouwtje vragen en komt goed
B: Safe laats man B
O: Jatog rustig
Ik legde af en liep naar buiten. Ik sluitte mijn kantoor en liep naar mijn auto. Ik reed even naar de supermarkt en kocht een paar dingen die Safae vroeg om voor haar te halen. Gelukkig werkt ze niet vandaag kan ik vanaond weer met haar zijn en me kleine soldaat.
Ik betaal af bij de kassa en loop weer naar mijn auto en rijd naar huis.
Safae
"HHAHAHAHHAHAHA WOLLAH SAFAE ALS HIJ JE ZO ZIET GAAT DIE JE KANKER HARD UITHALEN" lachte Aleyna zich helemaal kapot. Ik keek naar de spiegel en ze had inderdaad gelijk. Als Oualid me zo zou zien zou die mij echt slaan. "Ik ga dit nooit meer aandoen" zei ik lachend. "Ik zou dat ook niet doen als ik jou was nee" Ik hoorde Anouar huilen en liep snel naar hem toe. "Ahw baby ben je wakker geworden" zei ik met een babystem en ik pakte hem uit zijn bedje en kuste hem op zijn bolle wangetjes. Hij stopte meteen met huilen en keek me met grote ogen aan. "Heb je honger baby? Heb jij honger?" Hij maakte babygeluiden en ik nam hem mee naar de woonkamer. "Omg mijn cutieeeeeee Anouaaaar boobooo" zei Aleyna helemaal kwijlend. Ik gaf Anouar aan Aleyna en liep naar mijn kamer. Ik kleedde me even om en deed mijn haar in een staart.
Ik liep weer terug naar beneden. "Beter heb je je omgekleed voordat Oualid je zo zag" Ik lachte en nam plaats naast Aleyna en Anouar. Aleyna had voor Anouar babytv aangezet en Anouar keek bijna in de tv. "Blijf je eten vanavond?" Aleyna knikte en speelde verder met Anouar. "Dan moet bijna beginnen, Oualid komt ook bijna, hè Anouar ga je dan papa zien toettie" zei ik en kneep even in Anouar zijn wangen. "Oualid is hij nog eehh, drugsdealer?" vroeg Aleyna. Ik zuchtte en keek even naar buiten. "Helaas wel, maar hij wilt niet naar mij luisteren. Altijd als we het daar over hebben maken we ruzie ens" zei ik. "Ahhw dat meen je niet, jullie moeten goed met elkaar praten over dat onderwerp anders heeft het misschien gevolgen voor de toekomst van Anouar" zei Aleyna en ze stond op en tilde Anouar op. "Ja..." zei ik en staarde voor me uit. Ik beet op mijn onderlip en dacht even na. Misschien heeft Aleyna gelijk. "Ik ga met Anouar in de tuin spelen" zei Aleyna. "Isgoed" zei ik en maakte de keuken schoon om te beginnen met koken. Ik zette eerst een muziekje aan op yt en begon met koken. "Sorry maar ik ben verliefd op quap ik ik heb geen tijd voor je liefde schat" zong ik hardop mee terwijl ik kookte.
Ik hoorde de deur van beneden opengaan. Ik zag Oualid naar boven lopen. "Hey schatjee" "Doe even die kanker muziek uit" zei Oualid een beetje boos en ging op de bank zitten. Ik keek hem raar aan en trok mijn wenkbrauwen op en zette het muziek wat zachter. Ik zette het vuur aan en liep naar Oualid toe. "Wat is er?" vroeg ik en ik sloeg mijn armen om zijn nek heen en gaf kusjes op zijn wang. "Ff niet Safae" zei hij geïriteerd. Hij zat op zijn telefoon naar iets te zoeken. "Waarom doe je zo raar?" vroeg ik hem. "Owerie kom jij mij ook nog jnoen geven!" zei Oualid geiriteerd en liep naar boven. Wat denkt hij wel niet. Moet hij straks echt niet leuk komen doen hoor met ze rotkop. Ik maakte het eten af en legde het bestel op tafel.
-
Anouar lag in zijn babystoel en speelde met zijn speeltjes. Ik vertelde Aleyna over Oualid dat hij heel raar deed. "Misschien ruzie op werk" "Hoeft hij toch niet op mij af te reageren" zei ik en legde de rijst op tafel. "Ga je hem niet roepen?" vroeg Aleyna. "Nee hij mag lekker zelf ko-" voordat ik mijn zin af kom maken liep de eetkamer binnen. Op zijn telefoon. "Hey Oualid" zei Aleyna. Oualid deed zijn telefoon weg en keek Aleyna aan. "Oh hey wollah sorry ik zag je niet" zei Oualid en nam plaats aan tafel. Ik schonk hem geen blik en pakte de laatste dingetjes en nam zelf ook plaats. De bel ging en ik keek raar op. "Badr" zei Oualid en liep naar beneden. "Wtf? Hij heeft niet eens iets gezegd?" zei ik boos. Aleyna keek me maar aan en legde haar hand op mijn hand. "Hewaa" zei Badr. Aleyna en ik groette Badr en hij nam plaats aan tafel. "Oualid overleggen wij opeens niks meer met elkaar?" "Owerie.." fluisterde Oualid en hij gaf zichzelf een handpalm. "Hallo kijk me aan als ik tegen je praat?!" riep ik. Hij keek me niet eens aan en stond op. "Kom Badr we gaan wel ergens eten aangezien we hier niet welkom zijn" "Je kon het toch tegen me zeggen anders had ik meer gekookt je zet me altijd voorschut als je gasten uitnodigt zonder iets te zegge" "Kankerbek dicht houden Safae Badr is geen gast ja?" zei Oualid en hij liep weg. "Kom we gaan" Badr keek me onschuldig aan en liep met Oualid mee. "Ik ga hem echt..." "Rustif blijven Safe Anouar is hier" Ik knikte en had ineens geen zin meer om te eten. "Heb voor facking niks gekookt ook" Aleyna keek maar voor Zich uit en zei niks. Oualid gaat zo erg hier spijt van krijgen.
-
22:40
Ik lag alleen in de woonkamer op de bank. Ik bekeek mijn serie. Aleyna was naar huis gegaan en Anouar lag te slapen. Ik had de babyfoon bij me voor het geval dat hij wakker werd. Ik stopte wat chips in mijn mond en keek verder. Ik hoorde de sleutels en dat betekende dat Oualid thuis was gekomen. Ik hoorde hem naar boven lopen en keek niet achterom. "Ik ben thuis" zei hij. Oke? En nu? Alsof ik dat niet had gehoord. Ik negeerde hem en kijk mijn serie verder. Hij zuchtte en liep naar boven. Enkele minuten later kwam hij naar beneden en nam plaats aan de andere bankstel. Ik voelde zijn blik op mij branden maar deed helemaal niks. Hij krijgt mijn aandacht niet hoor. "Safae" zei hij. Ik negeerde hem nog steeds. "Verdome Safae niet zo doen!" schreeuwde hij. Voor niks gewoon. Hij dacht niet aan zijn zoon die sliep. "Misschien moet je niet zo schreeuwen wanr je zoon slaapt" zei ik en stopte een chipje in mijn mond. "Ga mij niet negeren yek" "Ohnee hij gaat dood!" zei ik tegen mezelf. Ik keek de serie. "Safae ik ga die kanker tv kapot slaan" Weer negeerde ik hem. Urgh zijn stem is zo haatelijk ik ga wel naar boven. Ik pakte mijn deken en legde de chips in de snoepla. Ik deed tv uit en keek even naar Oualid. "Ga je slapen?" Ik negeerde hem en zag dat hij meeliep. "Denk maar niet dat we samen gaan slapen je slaapt maar op de bank" zei ik. Dit keer keek ik hem wel in z'n ogen aan. "Kiffesh op de bank?" Hoorde ik hem nog zeggen. Ik dook me bed in en zag dat de deur werd geopend. "Hallo wat zei ik nou?" zei ik en keek naar de deur. "AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHH OUALID!!!!!" Schreeuwde ik. Ik zag een man met een pistool in zijn hand en een vinger op zijn mond. "Als je nog een keer schreeuwt schiet ik jou en je baby" zei de man. Ik trilde helemaal en gehoorzamend knikte ik. Hij gebaarde me dat ik naar de deur moest lopen. "Safeee wat is er???" Hoorde ik Oualid heel bezorgd roepen. "Niks er is niks ga maar weer weg" "Weet je het zeker Safae, ik weet het zeker Oualid" Ik bonkte op de deur. Later vertel ik wel wat dit betekend. "We gaan via het raam" zei de man. Ik knikte en ging met hem mee. Anouar ik ga je missen...
