Safae
We zijn al een week in dit huisje in Duitsland en ik ben er nog steeds niet aan gewend. Zelfde geld voor Anouar.
Hij kan niet naar school gaan en ik kan niet werken. Daarnaast kan ik ook niet naar het ziekenhuis gaan om te kijken hoe het gaat met mijn zwangerschap. Het is heel zwaar allemaal.
Ik kijk naar buiten en zie dat het al licht is geworden buiten. Ik kijk naast me en zie dat Anouar vredig ligt te slapen. Ik heb zelf helemaal niet kunnen slapen.
Ik sta moeilijk op door de kramp en trek snel een trui aan en een pyjama broek.
Ik loop naar beneden en zie de bewakers in de woonkamer zitten. Zij kijken me meteen aan als ze me horen lopen. "Goodmoring miss" Zeggen ze tergelijkertijd.
"Goodmoring" Zeg ik droog en ik loop naar de koelkast. Ik kijk wat ik kan maken voor Anouar en besluit om maar gewoon een uitje te maken.
"Is everything okay miss? Do you need anything?" Ik schud met mijn hoofd en maak het eten klaar voor Anouar. Der is letterlijk niks in dit huis.
Als ik klaar ben loop ik naar boven en zie ik dat Anouar wakker is geworden.
"Hey schatje, je bent wakker!" Zeg ik en til hem op en kus hem. Hij kijkt me met spleetjes ogen aan en wrijft vermoeid over zijn ogen.
"Mama ik heb honger" Zegt hij. "Ja kom we gaan naar beneden mama heeft eten gemaakt" Zeg ik.
Ik loop met Anouar naar beneden en hij neemt meteen plaats aan tafel. Hij had dus echt honger.
"Gaan hun ons altijd volgen mama?" Fluistert hij.
"Helaas wel lieverd.." "Oh...Waarom?" Vraagt Anouar nieuwsgierig. "Ga nou maar eten schat straks wordt het koud" Zeg ik om hem af te leiden.
Natuurlijk wil ik hem de waarheid vertellen maar hij is te jong. Hij zal het niet begrijpen en totaal verkeerd opvatten. Ik wil hem niet verdrietiger maken dan hij al is. Want hij is verdrietig, hij mist zijn vader.
Na enkele uren hebben Anouar en ik gedoucht en wou Anouar buiten spelen. Ik twijfelde eerst heel erg maar anders zou hij zich heel erg vervelen. Ik trek en zonnebril op en een pet.
Anouar krijgt alleen een kleine zonnebril. Dat moesten we dragen van Badr als we naar buiten gaan. Gelukkig scheen de zon anders zou dat er heel raar uit zien.
We lopen samen naar een park met natuurlijk de twee bewakers achter ons. Hun dragen zelf normale kleren en lopen op grote afstand achter ons.
"Mama ik wil naar school" Zegt Anouar als hij met een bal speelt.
"Ik weet het schat maar dat kan even niet" "Waarom ik ben toch niet ziek mama? Of ben jij ziek?" Ik schud lachend mijn hoofd.
"Nee wij zijn gelukkig gezond maar het is voor eventjes zo dat wij hier blijven" Zeg ik.
Anouar blijft stil en loopt weg met zijn bal. In de verte is er een andere jongetje en Anouar loopt naar hem toe. Ze spelen meteen voetbal samen. Super schattig.
Ik pak mijn telefoon uit mijn zak als ik voel dag mijn telefoon trilt.
Ik kijk op en zie dat Badr mij berichtjes heeft gestuurd.
Badr: Hey allesgoed met jullie? Ik hoop van wel!
Badr: Kan je over een uurtje thuis komen ik moet je wat belangrijks vertellen
Ik: Oké.
Ik vraag me af wat hij wilt vertellen. Nu ben ik heel erg nieuwsgierig. Ik kijk Anouar's kant op en zie dat hij naar mij toe komt lopen.
"Mama ik wil naar huis" Zeg hij sip.
"Wat is er schatje? Wat heeft dat jongetje gedaan?"Vraag ik bezorgd.
"Hij praat een rare taal en ik vroeg aan hem om normaal te praten maar hin luistert niet!" Zegt Anouar boos en hij gaat met zijn armen over elkaar.
Ik probeer mijn lach een beetje in te houden.
"Hij spreekt Duits lieverd, hij kan jou niet verstaan. Hij doet het niet expres" Zeg ik en ik knuffel hem strak.
"Kom we gaan iets lekkers voor jou halen en dan naar huis,oké?" Hij knikt en houdt mijn hand vast.
Als we naar de winkel zijn geweest en nog een beetje hebben gewandeld lopen we terug naar ons "huisje".
"Are you hungry miss?" Vraagt een bewaker.
"No thanks but Anouar hasn't eat can you get some food? Like fries and vissticks?" Vraag ik met mijn gebroken engels.
"Ofcourse miss, Thomas will stay with you and i will go get the food. I will be back soon" Ik knik en loop achter Anouar aan die naar de bank loopt.
Hij zet de tv zelf aan en zet zijn favorite zender op. hij weet al inmiddels hoe alles hier een beetje werkt.
Als ik wil opstaan gaat de voordeur open. Ik kijk de bewaker aan en zie dat hij zijn handen op zijn pistol zet.
Hij geeft een gebaar dat ik stil moet zijn. Ik kijk naar de deur. "Hey" Zegt Badr. "Wejoow je liet me schrikken eh gekke!" Zeg ik boos. "Huh hoezo ik zei toch dat ik zou komen?" Zegt Badr. "Jaa ik weet maar.." "Mohiem, ik kom je wat vertellen" Zegt Badr.
"Hey kleine man mama en ik gaan even naar de tuin we komen zo terug oké?" Zegt Badr tegen Anouar. Anouar knikt zonder op te kijken. Hij zit te erg in de tv.
Ik loop met Badr mee naar de tuin en hij sluit de achter deur dicht.
"Nou wat wou je vertellen?" Zeg ik. "Je gaat het misschien niet leuk vinden of misschien wel maar.." "Wat?" Vraag ik. "Oualid hebben we vrij kunenn krijgen" Zegt Badr. Ik kijk hem met een open mond aan.
"Omg... Hoe.. Wa-" "Maar illegaal." Zegt Badr.
"Huh hoe bedoel je illegaal, hebben jullie hem laten ontsnappen?" Badr knikt.
Ik kijk hem raar aan. "Maar, dan kan hij toch in de problemen komen? Straks lopen wij meer in gevaar?" Zeg ik bezorgd.
"Ik dacht eerlijk gezegd dat je dit wel leuk zou gaan vinden maar.." "Ik ben wel blij hoor maar ik vind het een slecht idee want dit is nu allemaal meer stress Badr."
Badr zucht diep en kijkt me diep in mijn ogen aan.
"Ik snap je wel Safae, maar je moet oom begrijpen dat hij het daar echt niet meer trok. Hij heeft gevochten met bijna al zijn celgenoten en kreeg daardoor geen eten. Hij mist jullie en wilde allang al eruit maar we hebben hem eruit gekregen" Zegt Badr.
"En waar is hij nu?" "Hij is nu op een geheime locatie maar is hier morgen" Ik kijk hem met grote ogen aan. "Bedoel je hier als in dat we hem gaat zien?" Hij knikt en hij omhels hem meteen. Ik ben gewoon te blij. Ik weet niet wat ik moet voelen maar het idee dat ik Oualid weer ga zien vrolijkt me echt op.
-
