We zijn al een weekje verder en Maroua mag eindelijk uit de couveuse. Vandaag is ook mijn laaste dag hier in het ziekenhuis.
Ik wordt zometeen opgehaald door Oualid en Anouar die eindelijk zijn zusje gaat zien. Ik kan zelf ook niet wachten om weer naar 'huis' te gaan.
Ik verdwaal uit mijn gedachtes als ik Maroua hoor huilen. Ze heeft kennelijk zit om te drinken.
"Ssst rustig maar schatje" Sus ik haar. Ik til haar rustig op en geef haar borstvoeding. Mijn borsten doen super veel pijn maar ik probeer de pijn te negeren, wat soms echt heel moeilijk gaat.
Na enkele minuten is ze klaar en hou ik haar rustig over mijn schouders zodat ze kan boeren.
Ik hoor haar een grote boer laten en moet ervan lachen.
"Goedzo liefje, heb je lekker gedronken he?" Zeg ik en ik geef haar kusjes op haar wang. Ze is zo ongeloofelijk schattig.
Ik wordt afgeleid door mijn telefoon die rinkelt. Ik neem meteen op zonder te kijken wie het is.
———- Telefoon gesprek———
Safae: Hallo?
Oualid: Hey ben je al klaar
Safae: Jaa gaat goed hoor babe, ik heb Maroua net borstvoeding gegeven. Waarom zo direct
Oualid: Sorry heb een beetje veel aan me hoofd
Safae: Geeft niks, gaat het wel
Oualid: Jaa het gaat. Ik zeg toch net dat veel aan me hoofd heb?
Safae: Prima. Hoelaat ben je hier ongeveer?
Oualid: Over ongeveer tien minuten
Safae: Isgoed
Oualid: Tot zo
Ik hang op en leg mijn telefoon weg. Hij doet de laaste tijd echt heel raar? En praat super kortaf.
Ik heb eerlijk gezegd geen zin om me daar nu mee bezig te houden dus laat ik hem gewoon.
Ik zie dat Maroua is slaap is gevallen en wikkel haar in een warme dekentje. Ik pak alvast alle spullen in zodat als Oualid komt we gelijk kunnen gaan.
-
"Is het zwaar?" Vraagt ik aan Oualid als ik zie dat hij twee tassen draag. Hij schud zijn hoofd.
Ik loop met de maxicosi waar Maroua in ligt naar de auto. Oualid helpt me met haar goed zetten en dan stappen we beide samen in de auto.
Ik zelf zit naast Maroua voor de veiligheid.
"Hoezo kom je niet voor zitten?" Vraagt Oualid.
"Wat denk je zelf?" Zeg ik en ik wijs naar Maroua.
Hij zegt daarna niks en begint met rijden.
Ik neem een diepe zucht en rust even mijn hoofd.
"Is Anouar nog bij Amel?" Vraag ik aan Oualid.
Hij knikt zijn hoofd zonder wat te zeggen.
Ik kijk dan naar Maroua. Ze is echt een kopie van Oualid. Echt super schattig om te zien.
Na een uur rijden zijn we aangekomen bij Souhaila's huis. Oualid loopt naar binnen en komt terug met Anouar.
"Mama!!!" Roept Anouar heel blij. Ik open de deur en hij springt in mijn armen.
"Liefje! Heb je mij gemist?" Zeg ik en geef hem kusjes op zijn wang.
"Heel erg gemist en getchi Souhaila zei dat jou baby er is" Zegt Anouar heel nieuwsgierig.
"Jaa jou zusje nu he, je bent nu een grote broer geworden, kijk" Zeg ik en ik ga met mijn hoofd opzij en wijs naar Maroua die slaapt in haar maxicosi.
Anouar stapt in en loopt naar haar toe.
"Ze is zo klein" Fluistert hij als die ziet dat ze slaapt.
"Jaa en jij moet haar heel goed beschermen grote man" Zegt Oualid. Ik lach en kijk naar Anouar die Maroua helemaal bestudeerd, zo schattig om te zien.
"Is zij nu bij onze familie? Gaat ook bij ons slapen? Zij mag op mij bed slapen mama!" Zegt Anoaur heel enthousiast.
"Jouw bed?" Vraag ik verrasst en ik kijk Oualid aan.
"Ja, ik heb nieuwe huis voor ons gekocht, in Almere. Hij is nog niet af maar we kunnen er al al in. Je denkt toch niet dat ik jou ga achterlaten in die oude huis?" Zegt Oualid.
"Jaa mama verrassing voor jou haha!" Zegt Anouar en hij wijst met zijn vinger naar mijn gezicht.
Ik moet ervan lachen en ga met mijn hand over zijn haar. "Heel lief, ik had het niet verwacht. Daarom was je zo druk de laaste paar dagen hè" Zeg ik.
"Jaa zoiets " Zegt Oualid.
"Okey laten we gaan naar onze nieuwe huis, Anouar komt je voor zitten?" Zegt Oualid.
"Mama mag dat?" Vraagt Anouar met zijn onschuldige ogen. Ik knik lachend en rent meteen uit de auto en stapt voorin in. Ik had dit echt niet verwacht!
-
