"Oualid schiet op, straks komen we telaat door jou!" Riep ik ongeduldig. Hij doet zo erg traag echt niet normaal. Vandaag is Anouar's eerste schooldag, ik vind het zo leuk hij wordt echt zo snel groot.
"Jij gaat lekker naar school he schatje van mama" Zei ik tegen Anouar en kuste hem op zijn wang.
Hij moest ervan lachen. "Mmmama ik wil lopen" Zei hij. Ik lachte en legde hem neer op de grond.
Hij kan al zelf lopen maar vind hem nog steeds een baby. "Kifesh je wilt nu al gaan het is 8 uur en die school is hier om de hoek" Zei Oualid geïriteerd wanneer hij beneden aankwam.
"Zeik niet zo man en help hem even met zijn schoenen aub, ik ga nog even eten voor hem maken" Zei ik en ik liep naar de keuken en maakte een paar broodjes voor Anouar. Ik deed nog wat fruit erbij en zijn favoriete pakje drinken.
"Anouar denk eraan, eerst fruit dan drinken, oke?" Vroeg ik aan Anouar. Hij knikte heel overdreven en hield zijn vader vast op zijn schouders die zijn veters aan het strikken was.
Het was bijna half 9 en we liepen naar de auto. Ik zelf vond het echt vervelend dat we zo op het nippertje vertrokken zijn want nu moeten we haasten.
"Ik zei nog tegen jou laten we vroeg vertrekken maar nee meneer vond het overdreven, nu komen we misschien telaat door jou" "Aub Safae maak mij hoofd niet kanker heet nu het is fucking ochtend man" Zei Oualid boos terwijl die aan het rijden was. Ik rolde met mijn ogen en keek even naar Anouar. Hij zag er zo blij uit voor zijn eerste schooldag, echt super schattig.
We kwamen aan op het schoolplein en liepen meteen naar binenn. "Welke klas zit hij?" "Één A volgemsij" Zei ik tegen Oualid. We liepen naar de eerste etage en zagen een 1A staan.
Oualid wees en naar en we liepen naar binenn. Der waren heel veel kinderen en ouders in het lokaal. Vele ouders namen afscheid van hun kind en wij deden dat ook.
"Anouar, mag mama een kusje?" Hij knikte heel blij en maakte een kus geluid met zijn mond. "Papa ook?" Vroeg Anouar aan Oualid en Oualid moest ervan lachen. "Wees braaf he soldaat van me, geen stoute dingen doen safe?" "Ja papaa, blijven lullie hier ook?" "Nee schatje papa en mama gaan naar huis jij blijft hier. Als de schooldag voorbij is halen we je wéér op.
Anouar gezichtsuitdrukking veranderde meteen nadat die dat hoorde.
"Ik wil niet hier blijven ik wil met lullie mee" Zei hij huilend. Ik hurkte meteen voor hem en gaf hem een strakke knuffel.
"Anouar aub niet huilen, je gaat hier toch leuke vrienden maken?"Zei in en ik gaf hem kusjes op zijn wang. Hij bleef maar huilen en de juf nam hem met moeite mee. Wat is dit toch het moeilijkst voor een moeder die zijn zoon/dochter voor de eerste keer op school achter laat.
"Ik wist wel dat hij ging huilen echt een baby wollah" Zei Oualid lachend. "Kom we gaan" Zei Oualid kort daarna.
We reden nog even langs de supermarkt en kochten een paar broodjes. "Welke drinken wil je hebben schat?" Vroeg ik aan Oualid. "Doe maar redbull" "Het is ochtend Oualid" Zei ik serieus. Hoe gaat hij zo vroeg dat drinken. "Ewa ik pak het dan zelf wel als je zo erg gaat zeiken over dit weet ik het ook niet meer" Zei Oualid mompelend terwijl hij wegliep.
Ik keek hem raar aan en rekende af en liep gelijk door naar de auto. Had geen zin in hem hij doet zo kinderachtig vandaag. Paar minuten later kwam hij aanlopen en deed hij de auto open.
"Afgekoeld?" Vroeg hij als die begint te rijden. "Sorry van wat precies?" Vroeg ik hem raar. "Je deed toch zehma boos ofs niet op mij wachten en zelf naar de auto lopen" "Safe isgoed Oualid hb echt geen zin om met je te praten nu" Zei ik en ik sloot voor een zachtjes mijn ogen.
Oualid had Anouar opgehaald van school omdat ik opeens met spoed moet werken. Ze hadden tekort aan mensen omdat veel zwangere vrouwen gaan bevallen. Gelukkig had ik nog benzine want echt geen zin om met Oualid te rijden.
-
Met een diepe zucht stapte ik mijn auto in. Het was super druk vandaag en ik ben helemaal kapot. Ik pak mijn telefoon en toets het nummer in van Aleyna. Wat mis ik haar toch enorm, ik wil echt weten wat is is gebeurd en waar ze is. Maar ik moet me niet teveel druk maken volgens Oualid, hij zou alles regelen. Ik beantwoord nog snel mijn appjes en zie dat Oualid mij ook had geappt.
Oualid: Hey habiba sorry van vanochtend ik had niet zo moeten reageren het spijt me echt❤️
Oualid: Ik heb de hele dag vrij en zal gelijk achterna gaan met dat gedoe van Aleyna, als je thuis komt heb ik ook gekookt. Ik hou van je ❤️
Safae: Hey schat, het is oké. Ik ben net klaar ik kom er nu aan, tot zo.
Ik sluit me telefoon af en rijd gelijk door naar huis.
Als ik thuis kom aanrijden zie ik veel zwaailichten in de buurt van onze straat. Ik rijd een stukje veder en zie 2 polities auto's staan. Heel veel agenten staan buiten en ook een, voor onze deur? De deur staat ook open. Ik parkeer mijn auto snel en stap uit en ren naar mijn huis.
"Hij is boven maar wilt de deur nieg open doen" Hoor ik een agent zeggen. Over wie hebben ze het?
"Hallo? Wat is hier aan de hand dit is mijn huis waarom staan jullie hier?" Probeer ik zo kalmerend mogelijk te zeggen.
"Mevrouw u mag even niet naar binnen we zijn bezig met een arrestatie" Ik keek haar met grote ogen aan. "Ben je gek ofs? Mijn zoon en man zijn daar binenn hoe bedoel je arrestatie?" Schreeuw ik dit keer en ik probeer naar binnen te lopen maar wordt tegen gehouden door 2 agenten. "Laat me los! Mijn zoon is binnen!" "Breng hem naar beneden!" Hoor ik een agent zeggen tegen een walkietalkie.
Ik probeer te kijken wat er aan de hand is en zie dat 2 agenten Oualid meenemen naar buiten. "Oualid!" Schreeuw ik en hij kijkt me meteen aan. Hij is geboeit en zijn gezicht bloed. Hij had zich verzet. "Habiba aub maak je geen zorgen het is een misverstand" Zegt Oualid met betraande ogen. Ik begin ineens te huilen en kan niet meer helder denken. "Waarom nemen ze je mee Oualid! Hij heeft niks gedaan maak hem alsjeblieft los!" Schreeuw ik en de agenten houden mij strakker vast. "Habiba, Mag ik naar mijn vrouw?MAG IK NAAR MIJN KANKER VROUW?!" Schreeuwt Oualid en hij trapt de agent die voor hem staat in zijn been. Ze houden hem gelijk strakker vast en een agent slaat Oualid met een tok. "NEEEE ALSJEBLIEFT DOE HEM GEEN PIJN, OUALID LUISTER GEWOON NAAR HEM ALSJEBLIEFT" Schreeuw ik huilend. Ik ben zo boos en verdrietig tegelijk.
Ik wil nu nog alleen weten waar mijn zoon is. Oualid zijn gezicht wordt met een doek bedekt en ze duwen hem de auto in.
Ik kan dit niet meer aan zien en wordt losgelaten door de agenten. Een agent komt uit mijn huis met Anouar. "Mmma wa gaat pppa natoe?" Vraagt Anouar aan mij en mijn hart breekt ik loopt meteen naar hem toe en knuffel hem heel strak. Ik til hem op en loop naar binnen en sluit de deur hard dicht. Ik zak door de grond met Anouar. Tranen lopen langs mijn wangen en ik voel niks meer.
-
