Ik was vroeg opgestaan om melk op te warmen voor Anouar. Ik kon toch niet slapen dus wou ik het alvast gaan doen. Ik gaapte even kort en wreef over mijn ogen. Ik had echt zin de hele dag te gaan slapen maar dat kon natuurlijk niet. Net wanneer ik mijn telefoon oppakte ging de deurbel. Ik schrok en keek naar de tijd. Wie belt er op dit uur?
Ik liep naar de deur en keek in het gaatje om te kijken wie het was. Het was Mehdi, die jongen die mij "lastig viel" op het feestje van Souhaila. Wat deed hij nou weer hier. Ik deed mijn haar even goed en deed mijn badjas strakker. Ik opende de deur en hij keek heel verrast. Hij grijnsde helemaal en scande mij kort. "Jij? Wat doe jij nou weer hier?" Vroeg hij lachend. Ik rolde met mijn ogen en ging wachten todat die klaar was met praten. "Is Souhaila thuis?" Vroeg hij na een lange stilte. "Ze slaapt" Zei ik kortaf. "Maak haar wakker, ze weet dat ik zo komen" Zei Mehdi en hij duwde me zachtjes opzij en liep naar binnen. Hij heeft echt geen respect gewoon.
"Ik ben toch wel echt benieuwd waarom je hier bent" Zei Mehdi. Ik keek hem onbegrijpelijk aan. "Sorry maar wat gaat jou dat aan?" "Ewa ik ben gewoon heel erg nieuwsgierig" Zei hij lachend. "Is het zo gek dat ik logeer bij mijn zus?" "Oh je logeert hier nog" Zei hij lachend. "Wat is daar zo vreemd aan?" "Heb je ruzie met je man? Of is hij hier ook?" Vroeg hij weer te nieuwsgierig. Ik werd niet goed van al die vragen en negeerde hem. Ik pakte het melkflesje en liep naar boven. Ik klopte aan op de kamer van Souhaila. "Sou, je hebt bezoek beneden" Zei ik kloppend aan de deur. Meteen hoorde ik geluid vanuit de kamer komen. De deur werd geopend ik zag een vermoeide Souhaila. "Hey, bedankt voor het wakker maken" Zei ze heel moe. Ik glimlachte zwakjes en liep naar de logeerkamer waar Anouar sliep. "Baby je moet even drinken" Zei ik heel zachtjes en ik pakte Anouar op. Ik maakte hem zachtjes wakker en hij begon meteen te drinken. Dat is ook voor het eerst hij had sowieso veel honger.
Nadat ik Anouar zijn melk gaf liet ik hem verder slapen en nam ik een douche en trok ik iets simpels aan:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Souhaila en ik waren vervolgens samen naar de supermarkt gegaan om boodschappen te halen. "Wat wou die jongen eigenlijk?" Vroeg ik aan Souhaila als we bij de kassa zijn. "Welk- Oh hij, hij is soort van de oppas van Mark" Zei Souhaila. "Oppas? Hoezo oppas?" "Ja soms willen Thomas en ik even uit huis dan kunnen we niet altijd Mark meenemen he" Zei Souhaila lachend. Ik lachte maar mee en we betaalden pakten alles in. We kwamen terug in het huis en Thomas was samen met Mark en Anouar babytv aan het kijken. "Hey, jullie zijn der weer" "Jaa schat, kan je me even helpen er liggen nog spullen in de auto" Zei Souhaila. Thomas knikte en stond meteen op. "Ohja Safae je werd gebeld door Oualid" Zei Thomas. "Oh shit was mijn telefoon gewoon vergeten joh wat dom van me" Zei ik en ik zocht naar mijn telefoon en zag hem op de tafel. Ik pakte hem op en belde meteen Oualid terug.
"Safae" Hoorde ik Oualid zachtjes zeggen. Ik had zijn stem echt gemist. "Hey Oualid" Zei ik terug. "Ik mis jullie zo erg wanneer komen jullie terug" Zei Oualid. Ik lachte en keek naar Anouar. Hij was zo erg in de tv. "Waarvoor bel je Oualid" Vroeg ik. "Is het opeens verboden om jou te bellen dan?" Zei Oualid dit keer met een andere toon. "Zo hebben we toch geen rust van elkaar?" "Je wilt dus helemaal geen contact meer?" Vroeg Oualid. "Jawel alleen als je je zoon wilt zien, en aangezien je hem mist kun je hem morgen ofs ophalen" "Wat voor kanker gekkigheid is dit nou weer? Weet je wat? safe is goed ik haal hem vanavond op doei" Zei Oualid heel bot en hij hing meteen op. Ik zuchtte diep en keek naar Mark en Anouar die samen naar babytv keken. Het maakt mij altijd zo gelukkig als ik Anouar blij zie, ik leef echt voor hem. Souhaila en Thomas waren ondertussen de boodschappen aan het sorteren. "Wie had je gebeld Saf?" Vroeg Souhaila nieuwsgierig. Ik stond op en liep haar kant op. "Het was Oualid, hij zei dat die me miste en we kregen snel weer ruzie. Hij komt Anouar vandaag ophalen maar ik wil echt niet zonder Anouar slapen" Zei ik treurig. Souhaila hield mijn hand vast en keek me medelijdend aan. "Probeer het dan nog voor een keer, maak met elkaar afspraken misschien dat je vandaag weer met hem terug naar huis kan?" "Hoe bedoel je?" "Nou, je zegt zelf dat je niet zonder Anouar kan, maar Oualid wilt ook gewoon zijn zoon blijven zien en aangezien jullie geen ruzie hebben kunnen jullie toch weer samen wonen?" Zei Souhaila. Ik keek haar kant op en dacht goed na. Ergens had ze een punt maar ik heb echt geen zin om ruzie te maken waar anouar bij is dat is echt zielig voor hem. "Ik denk er nog over na" Zei ik en ze glimlachte zwakjes en begon met koken.
Souhaila en ik hadden samen pasta gemaakt en we zaten met z'n 5e aan tafel, Mark, Thomas, Souhaila, Anouar en ik. "Dus je gaat dan met hem mee naar huis?" Ik knikte en slikte mijn eten door. "Nogmaal heel erg bedankt dat ik hier mocht blijven" Zei ik. "Je bent hier altijd welkom hoor Safae" Zei Thomas. "Jaa echt safae als het niet goed gaat haal ik je dit keer wel op" Zei Souhaila lachend. Ik lachte mee en keek naar de klok. Het was al bijna half 8.
"Heb je je koffers enzo al ingepakt?" Ik knikte en wees naar de deur. "Ik heb ze daar alvast neergelegd" Zei ik. Voordat Souhaila die kant op wilde kijken ging de bel. Meteen voelde ik mijn hart in mijn keel. "Daar zul je vader hebben hè Anouar" Zei Souhaila met een babystem en ze kneep zachtjes in zijn wangen en stond op. Ik deed het zelfde en ruimde mijn bord alvast af.
"Hey Oualid kom verder!" Zei Souhaila en ik keek naar de deur. Ik zag een geïrriteerde Oualid voor mijn neus staan en ik maakte kort oogcontact. "Waarom staan jou koffers daar?" Vroeg Oualid als die ze had opgemerkt. "Ik kom weer naar huis" Zei ik terug en ik pakte Anouar op. Oualid keek me scheef aan en keek kort naar zijn telefoon. "Waarom zei je dat niet eerder Safae?" Vroeg hij geiriteerd. Ik keek hem boos aan. "Ga je daarom echt boos doen?" Zei ik en ik pakte mijn jas en deed mijn schoenen aan. We namen afscheid van Souhaila en Thomas en liepen naar de auto. Ik deed Anouar in zijn maxicosi achterin in de auto en stapte zelf voorin in. Oualid deed onzer koffers in de achterbak en stapte zelf ook in. Hij zuchtte diep en begon meteen met rijden. We hadden de hele reis geen woord uitgewisseld.
We kwamen thuis aan en ik was heel erg moe. "Ben je moe?" Vroeg Oualid. Ik knikte en pakte Anouar uit de autostoel. Oualid pakte de koffers en we liepen naar binnen. "Geef hem maar aan mij ik regel alles wel ga maar even rusten" Zei Oualid opeens. Ik keek hem sprakenloos aan en hij gaf een zwakke glimlach. Die had ik echt heel lang niet gezien. "Dankjewel" Zei ik zacht en ik liep naar boven. Ik nam een douche en trok mijn huisjurk aan. Ik hoorde beneden geen geluid en liep richting Anoaur's kamer. "Het spijt me kleine jongen dat papa en mama zoveel ruzie hebben ik ga echt me best doen zodat het voorbij gaat. Beloofd" Zei Oualid en hij gaf Anouar een kus en draaide zich om. Ik liep snel terug en deed alsof ik net van boven kwam. "Hey" Kwam er zachtjes uit mijn mond. Oualid keek me kort aan en trok mij dichterbij. Hij hield mij vast rond mijn lichaamsmiddel en keek kort naar mijn lippen. "Zullen we een filmpje kijken?" Vroeg hij schor. Zijn stem is altijd zo mooi als die moe is. "Ik hoor aan je dat je moe bent, kom we gaan slapen" Zei ik en ik trok hem mee naar de kamer. Ik hoorde hem zachtjes lachen en ik moest daar zelf ook van lachen. Ik weet precies waarom die ging lachen.
