Oualid
Ik kijk op mijn bureau en raak meteen geïriteerd als ik de papieren nog op mijn bureau zie liggen.
Ik loop richting Hasans zijn kantoor en open meteen de deur zonder te kloppen.
Hij kijkt meteen mijn kant op.
"Bro, je zou die papieren maar België brengen. Zeg aub dat die de kopie ervan is" Zeg ik.
Hij staat op en krabt over zijn achterhoofd. Ik wist al genoeg.
"Sorry, helemaal vergeten broer het spijt me echt. Ik breng het morgen meteen richting daar" Zegt hij.
"Niks te morgen, die papieren moet voor 00:00 ingeleverd zijn anders moet ik 10 jaar wachten om mijn bedrijf officieel te maken" Zeg ik geiriteerd.
"Oh... sorry ik-"
"We gaan het snel brengen. Kom als we nu gaan redden we het nog om voor 12 daar aan te komen" Zeg ik terwijl ik naar de klok kijk.
"Weet je dat zeker bro? Je vrouwtje wacht thuis op je he" Zegt hij.
"Ja ik weet het. Laten we daarom zo snel mogelijk vertrekken" Zeg ik.
Het liefst zou ik natuurlijk nu willen afsluiten en naar huis gaan naar mijn mooie gezin.
Ik vind het wel jammer dat ik zo weinig thuis ben maar dat komt echt door deze shit.
Ze doen zo moeilijk als je een bedrijf wilt openen het is echt veel gedoe.
Als dit voorbij is hoop ik dat we even op vakantie kunnen gaan om onze hoofden te luchten.
-
23:30
We zijn gelukkig aangekomen in en hebben de papieren al gebracht. Ik ben echt helemaal kapot en kan echt niet meer rijden.
"Hoorde je dat?" Vraagt hij na een tijdje.
Ik kijk hem verbaasd aan. Wat bedoelt hij?
Ik schud met mijn hoofd en sluit kort mijn ogen.
"De auto, ik hoor een heel raar geluid" Zegt hij.
Ik probeer rustig te luisteren en hoor het ook.
Het lijkt alsof de motor kapot is.
"Kan je even kijken wat er aan de hand is?" Vraagt hij.
Hij parkeert de auto langs de kant en ik stap dan uit.
Ik doe de motorkap open en der komt ineens veel rook naar mijn gezicht toe. Dit is geen goed teken.
Ik kijk Hasan hopeloos aan en schud met mijn hoofd.
Hij stapt de auto uit en kijkt met me mee.
"Hij heeft het op gegeven man" Zeg ik.
Hasan neemt een diepe zucht en kijk op zijn telefoon.
"Hoe gaan we nu terug dan?" Vraagt hij.
"Ik ken wel een iemand die ons kan ophalen ik pak even mijn telefoon in de auto" Zeg ik.
Ik zoek dan naar mijn telefoon en besef dat ik 'm ben vergeten op mijn bureau in Nederland.
"Kankerzooi" Vloek ik.
"Wat is er? Is tie leeg? Ik heb een lader mee" Zegt Hasan.
"Nee, ik ben hem vergeten in Nederland. Hoe kan ik nou zo dom zijn" Zeg ik geïriteerd.
"We kunnen een taxi nemen toch?" Stelt Hasan voor.
"We gaan sowieso nu echt geen taxi kunnen vinden. Laten we naar een hotel gaan en dan pakken we morgen vroeg meteen een taxi" Zeg ik.
Hasan knikt en we nemen belangrijke spullen uit de auto mee en laten de auto staan.
Ik had echt gewild dat ik mijn telefoon bij me had dan kon ik Safae bellen.
Ook om meteen te vragen hoe het gaat met de kids en vooral met Maroua omdat ze een beetje ziekjes was.
/
09:30
Ik maak Hasan wakker en vraag hem of ik zijn telefoon kan gebruiken.
"Ik ga even snel Safae bellen" Zeg ik.
Hij knikt en geeft zijn telefoon aan mij.
Ik toets aan nummer in en wacht totdat ze opneemt
Helaas. Voicemail.
Ik probeer het nog voor een aantal keren maar nog steeds neemt ze niet op.
Waarom de fuck neemt ze niet op?
Ik geef Hasan zijn telefoon terug en kijk hem kort aan.
"We moeten nu gaan, ik maak me een beetje zorgen" Zeg ik.
Hasan knikt en we vertalen het hotel en pakken een taxi die ons naar Nederland brengt.
Als we in Nederland zijn aangekomen brengt hij ons naar mijn bedrijf en pak ik daar mijn eigen auto.
"Thankyou" Zeg ik terwijl ik de taxichauffeur betaal en hij rijdt dan weg.
"Ik ga even snel mijn telefoon boven pakken" Zeg ik tegen Hasan.
"Ik loop wel met je mee" Zegt Hasan.
We lopen samen naar boven, pakken de lift en lopen naar mijn kantoor.
"Echt dom dat ik hem was vergeten, hij is nog leeg ook" Zeg ik.
"Is niet erg bro, kan gebeuren toch" Zegt Hasan.
Ik knik en we lopen dan weer naar beneden.
"Kan je mij even naar huis brengen mijn andere auto is thuis" Zeg ik tegen Hasan.
"Jaa tuurlijk bro geen probleem kom stap in" Zegt Hasan.
Na een kwartiertje komen we aan bij mijn huis. Ik bedank Hasan voor het brengen en groet hem.
Hij rijdt weg en ik loop dan naar binnen.
"Safae?" Roep ik door het huis.
Ik loop de woonkamer in en zie niemand. Misschien zijn ze boven?
Ik loop naar boven en kijk in de slaapkamers, de badkamers maar helaas zonder resultaat.
Ik voel de adrenaline in me opkomen en pak snel mijn telefoon en leg hem in de lader.
Na 3 minuten is mijn telefoon aan en zie ik veel gemiste oproepen en smsjes van Safae.
S; Oualid alsjeblieft waar ben je? Ik ben bij de huisarts voor Maroua ze denken dat ze een tumor heeft uj vindt dit zo erg je laat ons gewoon in de steek waarom laat je niks van jezelf horen"
S; Je bent zeker met die vrouw die mij gister belde je hoeft ook niet meer terug te komen!!"
Ik voel mijn hart snel te keer gaan en pak gelijk mijn sleutels.
Ik ren de deur uit en stap de auto in. Ik rijd met volle gas naar de huisarts.
