(zie omslagfoto om terug te zien hoe Safae eruit ziet)
Safae
Vandaag is de dag van de hoorzitting. Of ik ben bang? Ja heel erg.
Ik ben super zenuwachtig en heb de afgelopen dagen heel slecht geslapen om meedere redenen.
Ik kon ook echt niet slapen door de misselijkheid van mijn zwangerschap.
Ik hoor de bel gaan en kijk Sarah's kant op.
"Ik ga wel" Zegt ze en ze loopt naar de deur.
"Hey, ready?" Hoor ik achter me.
Ik kijk op en zie Souhaila. Ik knik zwakjes en sta moeilijk. "Heb je al gegeten?" Vraagt Souhaila.
Ik schud mijn hoofd en pak mijn tas. "Safae, ik maak wel wat voor je je moet echt wat eten zeker met je zwangerschap" Zegt Souhaila.
Ik rol met mijn ogen en loop naar boven.
"Ik kan niets eten Souhaila, ik ben heel misselijk en als ik iets eet gaat het weer naar boven dus het heeft geen nu-"
Ik voel opeens ene enorme steek in mijn buik maar probeer het te negeren.
Ik kijk Souhaila aan ze zie dat ze bezorgd naar me kijkt.
Ik zucht diep. "Jezus Souhaila aub kijk niet zo en laten we gewoon gaan!" Zeg ik geïriteerd. Ze begint echt op mijn zenuwen te werken.
Ik hoor nog wat mompelen als ik naar Anouar loop. "Anouar mag mama een kusje?" Hij rent meteen naar me toe en geeft me meedere kusjes op mijn wang. Ik kus hem terug en ga met mijn hand door zijn haar. "Ga je je goed gedragen tegen Sarah?"
Hij knikt heel snel en ik kus hem nog kort. Ik kijk Sarah aan en bedank haar dat ze op hem kon passen.
Souhaila en ik zeggen nog gedag en lopen vervolgens naar de auto. Onderwerg naar de hoorzitting.
Ik bekijk mezelf in de spiegel en voel tranen opkomen. Ik heb zoveel wallen en puisten gekregen. Ik ben super lelijk geworden.
"Gaat het?" Hoor ik Souhaila zeggen na een lange stilte in de auto. Ik knik en zet mijn zonnebril op.
"Ben je zenuwachtig? Je moet wel met me praten he als er iets is" Zegt ze. Ik voel tranen naar beneden komen maar hou ze tegen door op mijn bovenlip te bijten.
"Ik ben oké, ik wil gewoon zo snel mogelijk naar huis naar Anouar. Ik weet niet wat ik kan verwachten bij de hoorzitting en wollah ik durf Oualid niet eens te zien. Ik heb hem heel lang niet gebeld puur omdat ik hem niet wil vertellen over de zwangerschap"
"Maar als hij je zomenteen ziet dat ziet hij toch je buik?" Ik zucht diep en leun met mijn hoofd tegen de stoel. "Ik ga mijn jast dicht doen, ookal gaat het heel vee pijn. Ik kan niet anders"
"Maar waarom wil je niet dat hij weet dat je zwanger bent?" Vraagt Souhaila.
"Ik ken hem Souhaila, hij gaat domme dingen doen om toch nog vrij te komen, ik probeer hem hiermee te beschermen." Zeg ik.
En het klopt ook wat ik zeg. Ik ben gewoon bang voor zijn reactie en ik kan hem ook niet tegenhouden als hij gaat flippen.
-
Na enkele uren komen we aan voor de rechtszaal. Ik zet mijn zonnebril op en houdt Souhaila vast bij haar arm. "Komt goed schat" Fluistert Souhaila nog als we naar binnen lopen.
We nemen samen plaats in de voorste rij en ik doe mijn jas dicht. Der wordt een deur geopend aan de andere kant en iedereen kijkt op.
Ik kijk naar de deur en zie Oualid in handboeien. Hij ziet er zo slecht uit. Hij heeft wallen en zijn haar.. Dit breekt mijn hart echt om hem zo te zien.
Hij kijkt zoekend om zich heen, ik denk naar mij. Als hij me ziet kijkt hij heel verdrietig naar me. Hij kan mijn emoties niet aflezen omdat ik een bril draag. Maar geloof me de tranen waren er al.
Hij wordt op een stoel gezet naast zijn advocaat. Nog steeds met de handboeien. Hij draait zich steeds om om mij te zien, maar zijn advocaat spreekt hem daar op aan.
"Hij kijkt steeds jou kan op" Zegt Souhaila. Ik negeer haar en wacht tot de rechter komt.
Er wordt gevraagd dat iedereen moet staan en dat betekend dat de rechter kom.
Ik heb mijn ogen steeds op Oualid. Ik mis hem zo erg.
De rechter spreek een paar dingen uit over waarvan Oualid wordt beschuldig en dan komt zijn advocaat met feiten.
"Hoe verklaard u dan dat er spermacellen zijn gevonden van Oualid **** bij Mevrouw Aleyna ***"Zegt de rechter.
Ik kijk met grote ogen naar Oualid als hij meteen ook naar mij kijkt. Zijn advocaat is ook een tijdje stil.
Die heks Aleyna heeft natuurlijk Oualid erin geluisd hoe kunnen ze dat niet vinden?
Ik voel dat Souhaila mijn hand vast pakt.
"Mijn cliënt is onschuldig edelachtbare. Hij is erin geluisd" Zegt Oualid's advocaat. "Helaas heeft u daar geen bewijzen voor meneer Oualid *** om te zeggen dat hij onschuldig is. Aleyna is verkracht, en misbruikt en er is teken gevonden van mishandeling. Uit privacy kan ik de beelden niet op dit moment delen."
"Verkrachting staat voor 12 jaar celstraf en Mishandeling voor 4 jaar, maar omdat er geen zwaar lichamelijke letsel heeft veroorzaakt wordt dit als een geldboete gezien van 16.000 euro. Meneer Oualid *** wilt u aub gaan opstaan?" Zegt de Rechter.
Ik voel meteen tranen in me opkomen. Ik hou mijn hart vast ik heb echt het gevoel dat ik ieder moment kan flauwvallen. Ik wist nu niet of de rechter geloofde of wat Badr tegen mij zei, dat dit allemaal een setup is.
"Meneer Oualid *** omdat er veel bewijzen zijn gevonden wordt u onschuld geweigerd. U wordt schuldig bevonden met een celstraf van 12 jaar en een geldboete van 16.000 euro. U bent schuldig!" Zegt de rechter en ze slaat met de hamer op het houten plankje.
"NEEE IK BEN ONSCHULDIG WAT DE KANKER IS DIT VOOR KANKER ONZIN? IK HEB HEEL DIE KANKER MEID NIET AANGERAAKT!!!" Schreeuwt Oualid en hij kijkt naar mij met betraande ogen.
"Safae ik ben onschuldig ik heb niks bij haar gedaan je moet me geloven aub ik hou van je!" Schreeuwt Oualid en hij begint te huilen.
"Ik weet dat je schuldig bent Oualid Badr heeft me alles verteld.." Zeg ik bijna onverstaanbaar. Oualid wilt naar me toe rennen maar wordt tegengehouden door de beveiligers.
"U mag niet zomaar naar iemand toe rennen" Zegt een beveiliger.
"IEMAND? HET IS MIJN KANKER VROUW JA LAAT ME NAAR HAAR TOE GAAN!" Schreeuwt Oualid maar hij wordt meegenomen door een beveiliger en ik sta op en loop naar vlak voor zijn kant.
Tot mijn spijt vergeet ik mijn jas dicht te doen en kijk ik naar Oualid die naar mijn buik kijkt. Hij ziet dat ik dat ik zwanger ben. "Je be-bent zwan- Safae waarom had je niks gezegd?! Zegt hij dit keer kwaad. Hij kan zijn zin niet afmaken omdat hij als weg is, nou eigenlijk is hij meegenomen.
Mijn hart was gebroken en ik voelde een hand op mijn schouders. "Het spijt me zo erg schat" Hoor ik Souhaila zeggen. Ze neemt me in haar armen maar ik sta stijf stil. Het was nog niet binnen gekomen. Maar na enkele seconden barst ik in tranen uit.
"Ik ben hem kwijt" Zeg ik zachtjes terwijl ik huil. Ik voel me dom, gebruikt en vies.
