"Mama heeft jullie zo erg gemist!" Zeg ik als we weer thuis zijn met de kinderen.
"Ik jou ook mama ik zoveel buiten speels met oma" Zegt Anouar.
Ik plant een kusje op zijn wang en houd zijn handjes vast.
"Was het leuk schat?" Vraag ik.
Hij kijkt me met puppy ogen aan. Ik zie gewoon hoe enthousiast hij is om zijn verhaal te vertellen.
Echt super schattig.
Als Anouar vertelt wat hij allemaal heeft gedaan komt Oualid de woonkamer in lopen.
"Papa ook horen?" Vraagt Anouar als hij zijn vader opmerkt.
We kijken beide zijn kant op.
Oualid knikt lachend en neemt plaatst naast mij op de bank.
"Ik wil alles horen, maar papa moet nu even weg, als papa terug komt mag je alles vertellen, oké?" Zegt Oualid.
Ik kijk Oualid kort aan.
"Oke papa, maar alsjeblieft niet terugkomen als ik slaap" Zegt Anouar en hij loopt naar zijn speelgoed hoek.
"Waar ga je naartoe?" Vraag ik met een rustige toon aan Oualid.
"Ik ga even een frisse neus halen, blijf niet lang weg" Zegt Oualid.
Hij ziet er echt moe en verdrietig uit. Het doet zoveel pijn om hem zo te zien.
"Het spijt me dat ik gisteren zo fel reageerde, ik dacht niet na en dat spijt me echt. Ik kan niet voelen wat je nu doormaakt maar wil wel dat je weet dat ik er voor je ben, doe alsjeblieft geen domme dingen" Zeg ik.
"Maak je geen zorgen habibti, ik weet dat ik op je kan rekenen" Zegt Oualid en hij kijkt me diep in mijn ogen aan.
"Jullie zijn mijn alles, ik ben niks zonder jullie. Je bent de beste vrouw en moeder, aub zorg goed voor onze kinderen" Zegt Oualid.
Ik kijk hem met betraand ogen aan en houdt zijn hand vast. Waarom voelt het alsof hij afscheid aan het nemen is?
"Oualid dat gaan wij samen doen we zijn een team, weet je nog?" Zeg ik met een trillende stem.
"Tuurlijk weet ik dat, ik hou zielsveel van je en zou dat voor altijd blijven doen" Zegt Oualid.
Hij kijkt me weer diep in mijn ogen aan en komt dichter bij mijn gezicht en drukt een lange zoen op mijn lippen.
"Ik hou van je" Zegt hij.
Hij drukt zijn lippen weer tegen de mijne en staat dan op.
Zonder verder nog iets te zeggen verlaat hij het huis.
Ik vind het zo erg voor hem dat hij zich zo voelt. Ik zou willen dat ik er iets aan zou kunnen doen.
"Mama, walom huil je?" Vraagt Anouar.
"Mama huilt van vreugde schat, mama is heel blij met jullie, jij en Maroua zijn de liefste kinderen" Zeg ik terwijl ik mijn traan wegveeg.
"Jij bent de alllee liefe mama!" Roept Anouar.
Ik moet ervan lachen en kietel hem.
"Jij bent zo schattig, ooit gaat mama jou opeten!" Zeg ik.
Anouar giechelt en gaat dan verder spelen op zijn iPad.
Ik besluit om alvast een flesje te maken voor Maroua zodat als ze wakker wordt meteen kan drinken.
-
19:00
"Maroua kijk eens lieverd hier komt de volgde hap, een.. twee..." Zeg ik terwijl ik eten geef aan Maroua.
"Maroua vind Lekker mama!" Zegt Anouar met een volle mond.
