"Wat is ze groot geworden zeg! Wauw mijn mooie kleindochter" Zegt mijn schoonmoeder als ze aankomt lopen in de woonkamer.
"Shokran getchi, ze heeft het van u hè , uw genen" Zeg ik lachend.
Ik overhandig haar Maroua en ze neemt haar meteen in haar armen.
Ik begroet haar en mijn schoonvader.
Der waren ook een praat neefjes gekomen die had ik ook gegroet.
Ik wijs mijn schoonfamilie een plek aan en bied hun meteen wat te drinken.
De kinderen zijn nu aan het spelen in de springkussen in de tuin.
Ik hoop dat Oualid zo komt want de kinderen moeten wel zo zingen voor taart.
Hij zou het namelijk ophalen na werk.
"Waar blijft Oualid?" Vraagt Souhaila.
"Weet ik niet, ik heb hem al meerdere keren geprobeerd te bellen maar hij blijft maar niet opnemen. Die kinderen hebben ook zin in taart nu" Zeg ik geiriteerd.
-
"Habibi, zal ik je helpen met het voorbereiden van het eten?" Vraagt mijn schoonmoeder.
"Neehoor getchi, alles is al klaargemaakt. We wachten nu alleen om de taart maar Oualid is er nog niet" Zeg ik.
Ze geeft mij een schouderklopje en kust mijn wang.
"Ik ben zo trots op je" Zegt ze.
Ik krul mijn mondhoeken en geef haar een korte knuffel.
"Shokran getchi" Zeg ik.
"Mama! Waar is de taart?" Roept Anouar vanuit de tuin.
"Het komt zo schatje, papa is al onderweg. Ga nog maar even spelen ja?" Zeg ik en geef hem een kus.
Hij loopt meteen weg en ik zie dan Amel in de woonkamer.
"Zusje!" Roept Amel.
"Hey, ik had je niet eens binnen horen komen" Zeg ik terwijl ik haar kant op loopt.
Ik omhels haar en ze kijkt kort rond.
"Waar is de jarige jop?" Vraagt ze.
Ik wijs naar de tuin en ze knikt.
"En je man?" Vraagt ze.
"Onderweg. Wil je wat drinken?" Vraag ik.
"Doe maar een colaatje" Zegt ze en ze begroet Souhaila.
Ik loop dan naar de koelkast en pak een blikje voor Amel.
Als ik terug wil lopen hoor ik de voordeur open gaan.
Héhé daar is die hoor.
"Hey habibi, sorry dat ik laat ben. Vraag maar aan Hasan der was ene gekke fille gewoon ik probeerde ze snel mogelijk te rijden en-" Zegt hij overhaastig.
"Het is oké, breng de taart snel naar de woonkamer. Je ouders zijn er al" Zeg ik.
"Hey Hasan" Zeg ik.
"Hey, gefelciteerd met je zoon, ik heb een kado voor hem" Zegt Hasan.
Ik bedank hem en loop met hun mee naar de woonkamer.
Ze groeten iedereen die al in de woonkamer zitten en helpen me met de taart.
"Jongens! We gaan zingen voor de taart!"Roept Oualid.
Alle kinderen komen uit de tuin en dan begint iedereen te zingen voor Anouar.
Ik maak heel veel foto's en sta achter hem als hij de taart blaast.
"Hoeraaa!" Roept iedereen en ik kus hem op zijn hoofd.
"Anouar kijk is wat papa voor je heeft gekocht" Zegt Oualid en hij wijst naar een grote verpakte doos.
Anouar rent er meteen naartoe en maakt de doos open.
Het is een mini mercedes auto.
Ik kijk met grote ogen naar Oualid. Zo lief van hem dat hij dat heeft gekocht.
"Yessss! Dankjewel papa!" Roept Anouar blij.
Iedereen moet ervan lachen en feliciteert hem met verschillende kado's.
Mijn zussen gaven allemaal speelgoed en mijn schoonfamilie voornamelijk geld.
"Schat heb je mijn telefoon gezien?" Vraagt Oualid als iedereen aan het eten is.
"Nee niet gezien, ben je hem kwijt?" Vraag ik.
"Ik vraag toch aan je of je hem hebt gezien? Wat is dat voor domme vraag!" Zegt Oualid geïrriteerd en hij loopt meteen weg.
Ik hef mijn wenkbrauwen op en ga verder met het gesprek tussen mij en mijn zussen.
"Wat is er met hem aan de hand?" Vraagt Souhaila.
"Hij is zijn telefoon kwijt maar-"
"Dan hoeft tie dat toch niet op jou af te reageren, wat een kleuter zeg" Zegt Amel.
Ik geef haar een ongemakkelijke glimlach en praat verder.
Ik deed alsof het me niks deed maar vanbinnen vond ik het wel gemeen van Oualid.
Nog waar mijn zussen bij waren...
-
We zijn al een paar uur verder en iedereen is al naar huis gegaan behalve Souhaila en een paar vrienden van Oualid die later zijn gekomen.
Ik was even gaan kijken of Maroua aan het slapen was en heb haar ook even melk gegeven. Nu loop ik weer terug naar de tuin.
Iedereen is in de tuin aan het praten over alles en nog wat.
Ik kijk kort naar Oualid die zijn hand op mijn dij legt.
"Gaat het?" Vraagt hij.
Ik knik zacht.
"Sorry van dernet, ik moest een belangrijke telefoontje krijgen" Zegt hij.
"Het is oké, maak je maar geen zorgen" Zeg ik.
Hij kijkt me lief aan en kust me kort.
"Ewa ga naar jullie slaapkamer ofs wij hoeven dit echt niet te zien hoor" Zegt een vriend van Oualid.
Ik voel mezelf rood kleuren en kijk weg.
Oualid legt zijn hand over mijn schouder en trekt me tegen hem aan. Hij ruikt echt heerlijk btw.
"Nee maar wanneer gaan jullie weer op vakantie? Sinds jullie kinderen hebben zijn jullie echt heel lang niet geweest" Zegt Souhaila.
Ik kijk Oualid aan en hij moet ervan lachen.
"Jaa je hebt wel gelijk. We moeten echt weer gaan met de kids, binnenkort. Toch habiba?" Zegt Oualid
Ik knik en hij kust me weer kort.
"Inshallah" Zegt hij nog.
-
