Oualid
"Gaat alles goed?" Vraag ik aan Aleyna als ik haar aantref in de woonkamer.
Het is niet echt een woonkamer maar meer een plek waar iedereen gezamelijk kan zitten alleen zonder tv.
Ze knikt en kijkt naar de grond.
"Waar is Anouar?" "Hij slaapt in die kamer die je zei" Zegt Aleyna. Ik knik en zoek naar Safae.
"En met Safae? Waar is ze?" Vraag ik een beetje bezorgd.
"Ze is in die slaapkamer naast de wc, ze wou alleen gelaten worden dus heb ik dat maar gedaan" Zegt Aleyna.
Ik loop meteen naar de slaapkamer naast de wc en zie dat de deur open is. Ik loop naar binnen en zie Safae op het bed zitten. Ze staart voor zich uit.
"Safae? Habiba? Gaat het?" Vraag ik en ik loop meteen naar haar toe maar ze beweegt niet.
Haar blik blijft het zelfde alsof ze bevroren is. Dit doet mij zoveel pijn om te zien. Kijk wat Badr met mijn vrouw heeft gedaan.
"Habiba het spijt me zo erg dat je dit allemaal heb moeten meemaken ik had je beter moeten beschermen" Ik kijk haar aan en blijft stil.
"En ik had nooit Badr moeten vertrouwen" Zeg ik en een valt een traan langs mijn wang.
Ik huil nooit maar hiermee kon ik het niet bedwingen. Mijn hart doet zoveel pijn het lijkt alsof iemand er steeds op slaat met een hamer.
Ik kus haar op haar wang en omhels haar heel strak.
"Hij wist dat ik zwanger was" Fluistert Safae heel zacht.
Ik kon haar nauwelijks verstaan.
"Hij is echt een kankerhomo Safae geloof me ik maak hem dood met me eigen han-"
"Alsjeblieft Oualid, doe dit nou niet... Blijf bij mij" Zegt Safae en ze omhelsd me terug. Meteen barst ze uit in tranen. Ik hoor haar hard snikken en moeilijk ademhalen.
"Niet huilen habiba, ik blijf voordat bij. Ik ga jou en Anouar nooit meer alleen laten wollah" Zeg ik met veel tranen in mijn ogen.
Ik voel opeens een kleine hand op mijn wang. Ik houd haar hand vast en ze probeert recht te zitten.
"Het doet zoveelpijn Oualid, ik ben bang dat ik de bevalling niet aankan" Zegt Safae. Ik kijk haar sprakenloos aan.
"Habiba luister, je bent een sterke vrouw! Ik ken niemand die zo sterk is als jou. Wollah ik vertrouw erop en geloof erin dat jij dit kunt ik ga je hiermee helpen" Zeg ik.
"Ga je ook helpen met persen?" Zegt ze lachend. Gelukkig kan ze nog lachen. Ik lach terug en ze kijkt me kort aan.
"Oualid beloof me dat als je dit afhandelt dat je stopt met deze leven" Zegt Safae. Ze wilt altijd dat ik stop met mijn werk maar ik vind het nog al moeilijk. Maar als ik zie wat het kan aanrichten wil ik direct stoppen.
"Ik moet eerst zeker weten dat Badr ons voor altijd met rust laat habiba en dan zoek ik een veilige nieuwe huis voor ons. Ik weet dat je het haat dat we vaak verhuizen maar ik beloof je dat ik me best ga doen om dan in dat huis te blijven ookal vraagt dat om met me werk te stoppen" Zeg ik.
Ze geeft me een zwakke glimlach en ik hou haar vast bij haar dij. Ik zie dat ze kijkt naar mijn hand en ze zie dat ze der van schrok. Misschien heeft ze het koud.
"Ik hou van je habiba, vergeet dat nooit oké?" Zeg ik en ik geef haar een korte zoen. Ze knikt en houdt me vast.
Zo blijven voor een tijdje totdat we beide in slaap vallen.
-
Safae
Ik wordt langzaam wakker doordat mijn telefoon afgaat. Ik sta moeilijk op en zet de wekker af. Ik had niet eens een wekker gezet?
Ik loop naar de badkamer en bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie der echt niet meer uit. Ik denk echt dat Oualid me anders ziet, me niet meer mooi vind als eerst. Hij walgt denk ik ook van mij nu die weet dat ik seks heb gehad met zijn beste vriend, of ja ex-beste vriend.
"Ben je nu al wakker?" Hoor ik Oualid roepen vanuit de slaapkamer. Ik hoor zijn voetstappen en binnen elke seconden staat die achter me. We kijken elkaar aan via de spiegel en hij lacht naar me. Ik voel zijn handen rusten op mijn heupen.
"Hoe heb je geslapen habiba?" Vraagt Oualid en hij geeft me een kus op mijn nek.
"Heel erg slecht" Zeg ik kortaf.
Ik kreeg steeds flashbacks van Badr die mij verkracht. Het is echt heel moeilijk slapen zo.
"Het komt goed" Zegt Oualid en hij gaat met zijn hand in mijn shirt waardoor ik schrik. Hij schrik er ook van en ik draai me naar hem om.
"Wollah sorry habiba, ik dacht er niet aan" Zegt Oualid in een beetje paniek.
"Het maakt niet uit" Zeg ik en ik loop terug naar de slaapkamer. Ik pak een joggingsbdoen en een trui en een ondergoed en loop terug naar de badkamer. Oualid was er niet meer, gelukkig. Ik vond dat echt super gênant.
Ik schrik om de kleinste dingen en mijn man kan me zelfs niet meer normaal aanraken zonder dat ik in paniek raak.
Met die gedachtes neem ik een korte douche en als ik klaar ben loop ik naar de woonkamer. Ik zie Aleyna die slaapt op de bank en Anouar is aan het eten.
"Goeiemorgen Mama!" Roept Anouar heel vrolijk. Ik geef hem een glimlach en omhelst hem kort. "Mag mama kusje?" Vraag ik. Hij knikt en geeft me een kus op mijn wang met zijn lippen die onder de nutella liggen. "Heb je mama nutella kusje gegeven?" Zeg ik nepboos. Hij moet ervan lachen en probeert zich te verstoppen met zijn handen.
"Mama jij wou zelf een kusje" Zegt hij lachend. Ik smelt echt van zijn lach, mooiste geluid van de wereld.
"Waar is papa naartoe gegaan?" Vraag ik. "Papa zei hij ging naar zijn vriend" Zegt Anouar met een volle mond. Ik knik en kijk op mijn telefoon of dje niks heeft gestuurd. Misschien heb ik hem boos gemaakt.
Na enkele uren is Oualid al thuis gekomen maar is hij met ene Hasan in een andere kamer. Aleyna had me geholpen met het eten maken en gaf Anouar ook eten. Eigenlijk had ze het allemaal zelf gedaan, ik heb haar niet geholpen maar heb heel de tijd op de bank gelegen. Nadat Anouar had gegeten speelde hij op zijn tablet.
"Wil je niks eten?" Vraagt Aleyna. Ik kijk haar aan en schud mijn hoofd. Ze loopt naar me toe en komt naast me zitten.
"Kijk ik weet dat je boos bent op me, maar het was echt beter dat je het hem eerder had vertelt" Zegt Aleyna. Ik blijf een tijdje stil en kijk haar dan aan.
"Ik ben niet boos Aleyna, althans, niet meer. Ik heb eerlijk gezegd liever dat je weggaat" Zeg ik.
"Ik snap dat je me haat en me niet meer vertrouwd, ik zou dat ook niet meer doen. Maar wij zijn beide slachtoffers geweest van Badr, wil je niet dat we dit samen oplossen. Ik wil getuigen in de nieuwe zaak tegen Oualid dan zal ik de waarheid vertellen aan de rechter zodat Oualid officieel onschuldig wordt verklaard. Vind het echt leuk om steeds te verstoppen en binenn te blijven Safae?" Zegt Aleyna.
"Nee, ja. Je hebt gelijk. Laten we dit samen doen. Samen zijn we sterker dan alleen" Zeg ik. Ze geeft me een korte glimlach en ik doe het zelfde.
Ik hoop dat dit allemaal voorbij gaat voordat mijn dochter wordt geboren. Ik wil niet dat ze dit meemaakt, ik voel me al een slechte moeder dat ik Anouar hierin meesleep.
-
