Ik liep snel naar de deur en belde aan. De deur werd geopend en ik keek naar de persoon die voor mij stond. Het was de jongen die mij de heletijd aanstaarde. "Mag ik er nog langs of wil je gekke staarwedstrijd houden?" vroeg ik hem
bot. Hij lachte en ging aan de kant. "Je hebt wel humor, dat is wel belangrijk voor een vrouw" zei hij. Ik keek hem raar aan en liep naar de wc. Ik zat dat iemand erin zat en ging ervoor wachten. Ik was best ongeduldig wanr Oualid zat buiten te wachten. "Heb je haast?" vroeg die jongen weer. "Nogal ja" zei ik hard. "Wat een onbeleefdheid van mij zeg heb mezlef nog niet eens voorgesteld, Mehdi is de naam" zei Mehdi en hij stak zijn hand uit. Ik negeerde hem en keek een andere kant op.
"Oh jij gaat jezelf niet voorstellen ziet het er naar uit" "Wat ben jij goed in raden zeg" zei ik sarcastisch. Hij lachte en ik voelde dat hij me lang aankeek. "Je lijkt een beetje gestresst heb je huwelijksproblemen?" vroeg Mehdi. Ik keek hem aan en zuchtte diep. "Wordt je niet moe van jezelf?" vroeg ik uitgeput. "Nu je het zegt-" De wc deur werd geopend en de persoon liep uit de wc. Ik rende meteen de wc binnen en deed de deur opslot. Ik plaste snel en veegde me zelf af en trok door. Ik waste mijn handen en liep de wc uit.
"Ik spreek je nog wel he, Safae. Mooie naam trouwens" Ik rolde met mijn ogen en verliet het huis. Ik rende naar de auto en zag Oualid geiriteerd wachten. Ik opende de deur en hij keek me boos aan. "Moest je poepen ofs" zei Oualid geiriteerd. "Nee? Ik zei toch dat ik moest pla-" "Ja isgoed Safae" kapte Oualid mij af. Ik trok mijn wenkbrauwen op en Oualid begon met rijden. Ik keek snel naar achteren en zag dat Anouar als ene roosje sliep.
-
De volgende morgen;
Oualid moest vandaag gaan werken en ik ook. Ik belde Sarah op en vroeg of ze tot de middag op Anouar kon passen. Ik had gelukkig geen nachtdienst. "Waar gaat Anouar?" vroeg Oualid. "Sarah kan op hem passen" zei ik en ik pakte mijn sleutels. "Wil je op haar wachten tot zij er is ik ben al laat" zei ik tegen Oualid. Hij knikte en liep mijn kant op. Hij hield mij vast bij mijn middel. "Sorry dat ik laatste tijd zo gestrest ben, het is echt mijn werk dat mij zo maakt" zei Oualid. Ik glimlachte zwakjes naar hem en hij kuste mij kort. Ik trok terug en hij zag het. "Wat is er?" vroeg Oualid verwarrend. "Niks hoezo?" vroeg ik. "Je trok terug" zei Oualid. Ik keek hem onbegrijpelijk aan. "Je hebt een ander he" "Nee Oualid ik heb geen ander, en als je mij even wilt excuseren ik moet naar mijn werk als je verder niks relevants te zeggen hebt?" Oualid liet mij los en ik liep naar Anouar. Ik tilde hem op uit zijn babystoel en kuste hem stevig. "Doei baby van mij!" zei ik met een babystem. Ik zag hoe Oualid mij aanstaarde. Ik legde Anouar terug en liep naar Oualid. "Hoelaat ben je vanavond thuis?" vroeg ik hem. Hij schudde lachend zijn hoofd en negeerde me. "Weet je zeker Oualid?" zei ik hem. Hij zei nogsteeds niks. Ik hief mijn schouders op en liep de deur uit. Hopelijk doen we normaal tegen elkaar want dit begint irritant te worden.
-
Oualid
Sarah kwam Anouar ophalen en ik ging meteen naar mijn werk. Ik reed naar Badr's huis en wachtte voor zijn deur. Ik toeterde een aantal keren en hij kwam na een paar minuten tevoorschijn. "Ewa broer" zei hij. "Rustig man bro" zei ik geïriteerd. Badr keek mijn kant op. "Broer wat is er met jou je doet laatse tijd zo down" "Is mijn vrouw, ze is niet meer verliefd op me als eerst" zei ik emotieloos. Ik huil nooit waarom zou ik dat nu wel doen. "Ben je serieus broer? Ewa hoe denk je dat dat komt" vroeg Badr. "Ze heeft sowieso een ander ik weet zeker" zei ik. Ik spande mijn kaken aan en keek naar de weg. "En ik ga die kankerflikker levend verbranden" zei ik. Badr ging stuk en ik reed meteen naar het pand.
Safae
"Echt leuk dat je langs bent gekomen" zei ik blij. "Tuurlijk kom ik langs je bent me bestie jonge" zei Aleyna. Ik lachte en ze nam plaats op de stoel. "Als mijn baas komt moet je doen alsof je zwanger bent he" zei ik streng. Ze knikte en keek mij aan. "Gaat het met je?" vroeg Aleyna. Ik keek naar de grond en knikte snel. "Nee het gaat niet Safae" zei Aleyna. Ze ging rechtop zitten en keek me bezorgd aan. "Wat is er gebeurd?" "Vanochtend, toen Oualid mij kuste voelde ik niks..." zei ik zachtjes. Er heerste een enorme stilte en ik keek Aleyna aan. Zij was sprakenloos. "Uhm.. bedoel je dat je... geen gevoelens meer-" "Tuurlijk wel, alleen ik weet echt niet wat dat was" zei ik. "Misschien komt het door de stres" zei Aleyna. "Ik weet het niet hoor Aleyna.." Aleyna pakte mijn hand vast en keek mij aan. "Het komt echt goed, inshallah" zei Aleyna. "Ik ga gewoon goed met hem praten" zei ik. Aleyna knikte. We gingen verder nog praten over van alles en nogwat.
Na een lange werkdag mocht ik 18:00 naar huis. Ik kwam half 7 aan en zag Sarah op de bank zitten. "Hey lieverd" zei ik. Ze keek mij aan en stond op. Ze glimlachte en omhelsde mij. "Slaapt Anouar?" Ze knikte en zette de tv wat zachter. Ik nam plaats op de bank en zuchte diep. "Gaat het met je?" Ik knikte. "Alleen een beetje moe" zei ik.
"En met jou?" "Ik heb binnenkort mijn exames dus dan heb ik minder tijd om op Anouar te passen" zei Sarah. "Oh dat is goed hoor het is toch bijna vakantie dan neem ik verlof" zei ik. "Ah dat is goed" zei Sarah. "Is Oualid thuis?" "Nee maar hij kwam een uur geleden wel iets ophalen ofs" zei Sarah. "Isgoed. Heb je al gegeten?" "Ja had net pizza besteld" zei Sarah. Ik knikte en deed mijn haar in een slordige knot.
"Ik moet gaan, mijn moeder is vandaag jarig en we gaan uit eten" "Oh gefeliciteerd schat" Ze bedankte mij en liep de deur uit. Ik liep naar boven en zag Anouar vredig slapen. Hij moest straks wakker worden om pap te eten. Ik nam de babyfoon mee naar de badkamer en bam snel een douche.
Nadat ik klaar was trok ik een nike traningspak aan van Oualid. Ik liep naar de kamer van Anouar en maakte hem zachtjes wakker. Hij begon meteen te huilen en krijsen. "Anouar normaal doen nu" zei ik op een gegeven moment.
Hij wilde maar niet stoppen en ik nam hem mee naar de woonkamer. Ik maakte pap voor hem klaar terwijl die maar bleef huilen. Ik suste hem en na enkele minuten was hij gestopt met huilen.
Ik gaf hem pap en nadat die klaar was viel de weer in slaap. Ik legde hem in zijn bedje en plofde neer op de bank.
Ik belde Oualid maar hij nam maar niet op. Natuurlijk neemt hij niet op, hij neemt nooit op. Ik zuchtte en zette de tv aan. Gewoon mijn serie kijken duh. "Safae?!" hoorde ik Oualid hard roepen. "Ja?" riep ik terug. Ik stond op en zag hem naar mij toe lopen. Hij zag er boos uit. "Wat is er?" vroeg ik zacht. "Ik wil scheiden" zegt Oualid. Mijn ogen werden groot en ik voelde mijn hart niet meer kloppen. Wat is dit?
-
Verder bij 30 stemmen❤️
