Ik keek met betraande ogen naar de plek waar ik was. In het ziekenhuis. Ik kan me nog weinig herinneren hoe ik hier terecht ben gekomen. Ik weet alleen nog dat Oualid werd opgepakt. Ik voel meteen een paar tranen langs mijn wangen glijden. Ik probeer recht te zetten als ik mijn telefoon wil pakken.
"Hey, je bent wakker" Hoor ik iemand roepen. Ik kijk op en zie Badr. Hij geeft me een glaasje water.
Voor dat ik mijn mond wil gebruiken om vragen te stellen houdt hij me tegen.
"Rust even uit. Het is niet niets wat er is gebeurd is. Ik zal je later alles uitleggen" Ik knik glimlachend en neem het glaasje water over van hem.
"Waar is Anouar?" Vraag ik als ik mijn water op heb. "Ik heb hem gebracht naar school en later zal jullie oppas Sarah hem ophalen, als je hem zelf wilt ophalen mag dat ook" Zegt Badr.
"Ik wil eigenlijk het liefst nu naar huis, kan dat?" Vraag ik. Voordat Badr mijn vraag kan beantwoorden komt een verpleegster naar binnen.
"Goeiemiddag Safae, hoe voel je je?" Vraagt de verpleegster. Ik kijk haar aan en neem een diepe zucht. "Ik voel me prima. Ik wil naar huis gaan, kan dat?" "Ik zal je eerst vertellen wat er met je gebeurd is goed?" Ik knik en doe mijn armen over elkaar. Badr luistert aandachtig mee.
"Je bent flauwgevallen van de schrik en je raakt bijna in coma, gelukkig waren we der optijd bij. Veder ben je helemaal oké je mankeert niks" Ik kijk met grote ogen naar de verpleegster na haar laatste woorden.
"C...Coma? Hoe kan dat? Weet u het zeker?" Vraag ik een beetje bezorgd. Ze knikt medelevend en gaat verder.
"En er is meer, we hebben iets bij u gevonden, u bent namelijk zwanger" Zegt de verpleegster. "Wat?!" Roep ik luid. Badr deed het zelfde. "Ben ik zwanger?" "Ja u bent al 1,5 week zwanger" Ik kijk meteen naar mijn buik en voel weer tranen langs mijn wangen glijden. De verpleegster vertelde nog een paar dingen en had me uiteindlijk ontslagen uit het ziekenhuis.
Badr bracht mij naar huis en bleef ook binnen. "Wil je iets drinken?" Vraag ik als ik naar de keuken loop.
"Safae.." Begint hij.
"Ja of nee?" Vraag ik. Hij kijkt me moeilijk aan en ik sla die koelkast hard dicht. "Dan niet." Zeg ik bot en ik maak voor mezelf een broodje. "Gaat het?" Vraagt Badr zacht. Ik kijk hem kort aan en barst meteen uit in tranen. Hij rent meteen naar me toe en troost me.
"Hoe kan je nou aan me vragen hoe het gaat? Ik was bijna dood door mijn man die is opgepakt en ik weet nog steeds niet waarom, ik had bijna Anouar in de steek gelaten" Huil ik uit.
"Ik wil je alles vertrellen maar dan moet je me beloven dat je niet boos wordt op Oualid" Zegt Badr. Ik veeg mijn tranen weg en kijk hem aandachtig aan.
"Vertel" Zeg ik. Hij knikt en pakt zijn telefoon erbij.
"Kijk, Aleyna was mishandeld door een vijand van Oualid. Hij heeft haar misbruikt, en alles zodat Aleyna naar jou zou komen en jij en Oualid ruzie zouden krijgen. Die jongen heet Tarik trouwens.."
"Aleyna heeft met hem mee gedaan aan dit alles, toen ze bij jullie kwam logeren heeft ze alle spullen die Oualid gebruikt aangeraakt en zijn haar gevonden, gwn DNA dingen als zogenaamde bewijs matriaal aan de politie om aangifte tegen hem te doen zodat Tarik haar niks meer aan zou doen" Zegt Badr.
Ik kijk hem sprakenloos aan. Mijn hart breekt door dit. Oualid wou hier nog iets aan doen... Aleyna hoe kan je me dit aan doen... "Maar hebben ze Oualid nu dus opgepakt voor wat Tarik heeft gedaan?" Badr knikt en houdt me hand vast. "Het spijt me wollah, dat je dit allemaal moet meemaken. Maar ik ben ermee bezig en andere boys we halen hem eruit maak je geen zorgen Safae" "Maak je geen zorgen? Hoe lang moet ik wel niet wachten? Ze hebben toch zijn DNA gevonden Badr!" Schreeuw ik boos. "Ja maar hij is onschuldig dat weet je toch wel?" Zegt Badr.
Ik zucht en veeg mijn tranen af. Dit is echt teveel voor en voor Anouar. "Safe Badr bedankt voor alles maar je kunt gaan" Zeg ik zo vriendelijk mogelijk. "Ik heb nog een ding, wil je met hem spreken?" Vraagt Badr. Ik kijk hem met grote ogen aan en knik meteen. Hij pakt zijn telefoon en toets wat nummers en cijfers in en haalt zijn simkaart eruit en stopt er in nieuwe in.
"Hallo?" "Ewa bro, hou je sterk wollah. Ik heb Safae voor je, ja komt goed" Zegt Badr en hij overhandigt mij zijn telefoon.
Ik krijg trillende handen en hou de telefoon aan mijn oor.
Safae: H-hallo?
Oualid: Habiba, wat ben ik blij om je stem te horen, gaat alles goed met je en met Anouar? Ik hoorde dat je in het ziekenhuis was
Safae: Ja het gaat goed met me en met Anouar ook. Het spijt me Oualid dat ik niet naar je had geluistert toen je zei dat je niet wou dat Aleyna bij ons kwam logeren. Het allemaal mijn schuld vergeef me alsjeblieft ik wil je niet kwijt...
Ik begint zachtjes te huilen en het is stil aan de andere kant.
Oualid: Het is niet jou schuld maar mijn schuld vergeet heel die kanker gedachte dat het jou schuld is. Dat maakt me echt boos. Ik hou van je je bent alles samen met Anouar. Ik regel dit, sla deze nummer op en koop altijd een nieuwe sim als je mij belt, ik moet gaan geef Anouar een kus van me.
Oualid hangt op en ik geef de telefoon aan Badr. "Waarom heb je het hem niet vertelt?" Vraagt Badr.
"Wat niet?" Vraag ik hem raar. "Dat je zwanger bent?" Zegt Badr. "Is dat jou zaak dan, nee toch?!" "Je kan gaan Badr" Zeg ik en ik wijs naar de deur. "Dag Badr" Zeg ik en hij verlaat het huis. Als hij de duer opens is een een man met een pak voor de deur, hij lijkt op een beveiliger.
Ik rol mijn ogen als ik het zie en doe de deur dicht. Ik mis Anouar en wil hem op dit moment helemaal knuffelen.
Enkele uren later belt Sarah aan en komt ze met Anouar naar binnen. "Mmmamaa!" Roept Anouar heel blij en hij rent naar me toen en omhelst me. Ik voel een lichte steek in mijn zij maar negeert het. "Oh mijn lieve schatje, ik heb je gemist schat!" Zeg ik en ik kus hem over zijn hele gezicht. Ik bedank Sarah geef haar geld en maak eten voor Anouar.
"Hoe was 't op school lieverd?" Vraag ik als ik het eten aan het voorbereiden ben. Hij kijkt me aan en pakt zijn kleurplaat. "kleuplaa gemaakt en speelt met Yusuf" Zegt Anouar. "Oh is Yusuf je nieuwe vriend?" Hij knikt heel enthousiast en kijkt de verder naar de tv. Echt een schatje.
Nadat we gegeten hebben kijkt Anouar tv en zit ik gewoon voor me uit te staren op de bank.
"Wa is pppa?" Vraagt Anouar. Ik schenk hem een glimlach en houd zijn wangetjes vast. "Papa is voor een tijdje niet met ons, hij gaat zijn best doen om snel terug te komen" Zeg ik moeilijk.
Ik zet hem op me schoot en kijk hem aan. "Maar pppa zei wij samen voetbaleh" "Ja schatje dat weet ik. Maar hij is er even niet, oke?"
Hij kijkt me boos aan en trekt aan mijn haar. "Stomme mmmama" Zegt hij en loopt naar zijn speelhoek. "Doe jij eens even normaal!" Zeg ik boos.
Hij gaat met op zijn knien zitten met z'n armen over elkaar en begint heel hard te huilen. Op dit moment wist ik echt niet wat ik moest doen. Ik mis Oualid zelf ook.
-
