Safae
Ik wordt wakker gemaakt door een heerlijke geur van versgebakken croissantjes. Ik kijk naast me bed en zie Oualid niet naast me liggen.
Als ik uit me bed wil stappen zie ik Oualid met Maroua in zijn handen en met Anouar aan zijn zij de slaapkamer binnen komen een dienblad vol lekkernijen.
Awilie waar komt deze liefde vandaan?
"Fijne Moederdag mama!" Roept Anouar enthousiast en hij springt in mijn armen op het bed.
Ik kijk Oualid verrast aan. Ik was helemaal vergeten dat het moederdag is vandaag.
Ik zie Oualid het dienblad op mijn nachtkastje leggen en ik schenk hem een glimlach.
"Dankjewel schatje, zo lief van jou" Zeg ik en ik geef Anouar een dikke zoen op zijn wang.
"Anoaur kijk hoe blij mama is met jou zelfgemaakte croissantjes" Zegt Oualid.
Anoaur wordt er meteen verlegen van en verstopt zich achter zijn vader.
"Wauw Anouar heb je dit zelf gemaakt? Wat knap van jou lieffie. Mama gaat alles opeten" Zeg ik terwijl ik hem gebaar om naar mij toe te komen.
Oualid komt naar me toe met onze kleine Maroua zijn armen.
"Fijne Moederdag habiba" Zegt Oualid en hij drukt kort zijn lippen op de mijne en geeft me een diepe glimlach.
"Shokran schat" Zeg ik.
"Je verdient het. Ik breng Anouar nu naar school en dan als ik thuis kom ga ik je helemaal verwennen" Zegt Oualid met een grijns op zijn gezicht.
Ik kijk hem waarschuwend aan omdat Anouar erbij staat.
Hij moet ervan lachen en ik schud dan mijn hoofd.
"Yallah Anouar, we gaan naar school, zeg mama gedag" Zegt Oualid nadat hij naar de klok kijkt.
"Doei mama!" Zegt Anouar en hij omhelst me stevig.
Tot vanmiddag schatje, ga je luisteren naar de juf?" Zeg ik vragend.
Hij knikt hevig zijn hoofd.
Hier smelt je toch van.
"Ga maar alvast naar beneden, ik kom eraan" Zegt Oualid tegen Anouar.
Anouar zwaait nog naar me voordat die naar beneden rent.
"Ik zie je zo habibia" Zegt Oualid en hij kust me nog kort voordat die Anouar volgt.
Ik kan niet anders dan glimlachen als ik naar het ontbijtje kijkt.
Ik kan echt van geluk spreken.
-
10:30
Met Maroua ik mijn handen loop ik de trap af. Ik hoorde de voordeur dichtgaan.
"Oualid?" Roep ik vanuit de woonkamer terwijl ik hem zoek.
Ik schrik als ik hem opeens voor me zie staan met zijn handen achter zijn rug en brede glimlach op zijn gezicht.
Ik kijk hem verward aan.
"Wat heb je daar?" Zeg ik lachend terwijl ik probeer te kijken wat die achter zijn handen heeft.
"Het is een verrassing" Zegt Oualid plagend.
"Oh? Voor wie?" Zeg ik vragend.
"Ze staat voor me" Zegt Oualid en als hij zijn handen te voorschijn haalt zie ik een prachtige bos rozen in zijn handen.
