We zijn een paar dagen verder en ik voel me eindelijk wat veiliger in mijn huis.
Oualid heeft wel weer bewakers voor en achter ons huis geplaast en een op de gang.
Je hebt niet echt honderd procent privacy maar het is even niet anders.
Anouar is ook al weer begonnen op zijn nieuwe school.
Hij vond het eerst best wel moeilijk maar kan wel snel vrienden maken dus dat is wel fijn.
Verder werkt Oualid wel heel vaak en Hasan laatst zijn partner geworden.
Hij komt ook vaak bij ons en is echt heel beleefd.
Ik hoop dat hij normaal is en niet als Badr ons naait.
Voor nu ben ik niet echt opzoek naar een nieuw baantje ofs ik verveel me wel gewoon als Maroua slaapt en Oualid en Anouar weg zijn.
Tijd om iets te vinden wat ik leuk vind om te doen.
Het is nu bijna drie uur en heb Maroua eindelijk in slaap zien te vallen.
Ze heeft last van een griepje en huilt daardoor heel veel en eet en drinkt heel lastig.
Dat kan wel veel stress opleveren maar vind het vooral heel zielig voor mijn kleine prinsesje.
Ze is nog super jong.
Ik moet wel zometeen ophalen van school maar dan moet in Maroua meenemen en wordt ze weer wakker.
Ik pak mijn telefoon en bel Oualid in de hoop dat hij hem snel kan brengen.
Safae: Hey schat, kan je aub Anouar naar huis brengen? Heb Maroua eindelijk in slaap gekregen wil haar echt niet weer wakker maken
Oualid: Wil je mij later bellen? Ben in een vergadering
Safae: Nee ik kan niet weg. Breng hem gewoon snel naar huis aub
Oualid: Kan niet sorry, ik vraag wel even aan Hasan of die hem kan brengen
Safae: Ook goed
Oualid: Safe doei
Ik hang op en neem een diepe zucht. Waarom moet hij nou weer zo een toon aanslaan.
Hij heeft echt last van borderline.
In ieder geval.. Ik hoop dat Hasan hem kan brengen.
Ik kijk naar de klok en besluit om alvast wat te eten te maken voor Anouar als hij komt en doe dan de was.
Ik leg de gewassen kleren in de droger en maak het huis schoon, de kamers enz.
Gelukkig heeft de stofzuiger een stiltestand voor Maroua.
Als ik klaar ben check ik of Maroua nog slaapt en sluit de de deur van haar kamer.
Ik loop dan naar beneden en hoor de deurbel gaan.
Ik loop naar de deur en doe de deur open.
"Hey mamaa!" Roept Anouar enthousiast.
Hij springt in mijn armen en ik til hem dan op.
Ik kijk Hasan kort aan en geef hem een zwakke glimlach.
"Hey schatje, hoe was school?" Vraag ik.
