Just (not) Friends!!!

25

Σηκώθηκε ο Μιχάλης μόλις μας είδε και μας έκανε νόημα ότι πάει για την τούρτα.
Του γνεψαμε και έφυγε.

Α: Τα κορίτσια που είναι;

Ρώτησα τον Διονύση, αφού τα κορίτσια δεν είναι εδώ.

Δ: Πήγαν τουαλέτα!

Είπε και έγνεψα.
Πήγα να κάτσω δίπλα στον Χρήστο αφού εκείνος έχει ήδη κάτσει, αλλά δεν πρόλαβα επειδή με τράβηξε απο το χέρι και με έβαλε να κάτσω στα πόδια του.

Δ: Να πω το επιτέλους;
Α: Να το πεις!
Δ: Επιτέλους!

Είπε και γελάσαμε.
Είδα απο πίσω του τα κορίτσια να έρχονται, αλλά δεν έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι.

Ν: Που είναι ο Μιχάλης;
Χ: Είναι έξω. Μιλάει στο τηλέφωνο με την μανα του.

Είπε ο Χρήστος και εκείνη έγνεψε.
Η Αλίκη,πάλι, μας κοιτάει καλά καλά.

Αλ: Όταν έλεγα εγω ότι δεν είστε μόνο φίλοι, εσύ μου έλεγες "Μόνο φίλοι είμαστε!". Το βλέπω!
Ν: Αλήθεια; Είστε μαζί;

Ρώτησε σοκαρισμένη η Νάντια και της έγνεψα.

Ν: Ε μα καιρός ήταν! Επιτέλους!

Είπε και μας αγκάλιασε.

Ν: Ε ρε Νάντια με τα γενέθλια σου. Θαύματα κάνεις!

Έλεγε στον εαυτό της και γελάσαμε.
Ξαφνικά έσβησαν τα φώτα και άρχισε να παίζει το "Χρόνια Πολλά" του Τριαντάφυλλου.
(Τραγούδι επάνω ⬆️)
Γυρίσαμε προς το φως που υπήρχε σε όλο το μαγαζί και καταλάβαμε ότι είναι ο Μιχάλης.
Αα ρε Νάντια τυχερή!
Σηκώθηκα όρθια όπως και όλοι οι υπόλοιποι και πήγα πίσω απο την Νάντια να την αγκαλιάσω,η οποία είχε δακρύσει.
Ο Μιχάλης έφτασε κοντά μας και αρχίσαμε να της τραγουδάμε το κανονικό "Χρόνια Πολλά", ενώ το τραγούδι συνέχιζε να παίζει.

Α: Κάνε ευχή!

Της είπα στο αυτί και πήρε μια βαθειά ανάσα.
Έσβησε τα κεράκια και την αγκάλιασα.

Α: Χρόνια πολλά μικρή μου!

Της είπα και με έσφιξε στην αγκαλιά της.
Την άφησα να αγκαλιάσει και τους υπόλοιπους και πήρα την τούρτα απο τα χέρια του Μιχάλη.
Την άφησα στο τραπέζι και τότε έβαλαν κανονική μουσική στο μαγαζί.
Ήρθε μια σερβιτόρα με έναν κουβά σαμπάνια και ποτήρια.
Μας έβαλε και έβγαλα το κινητό για να βγάλω ιστορία.