Just (not) Friends!!!

53

Καθόμαστε στο σαλόνι με τον Χρήστο και χτύπησε το κινητό μου.
Το πήρα στα χέρια μου και κοκαλωσα στη θέση μου.

Α: Χρήστο...

Είπα αλλά η φωνή μου βγήκε σαν ψίθυρος.

Χ: Τι έγινε; Τι έπαθες;

Ρώτησε και του έδειξα ποιος με καλεί.

Χ: Σήκωσε το!

Είπε και έγνεψα.

Α: Ναι;
Μπαμπάς: Αλεξάνδρα;
Α: Μπαμπά;
Μπαμπάς: Τι κάνεις;
Α: Καλά είμαι, εσύ;
Μπαμπάς: Θέλω να μιλήσουμε!
Α: Μχμ... Κι εγώ!
Μπαμπας: Μπορείς τώρα;
Α: Τώρα;

Ρώτησα και κοίταξα τον Χρήστο και εκείνος μου έγνεψε.

Α: Τώρα! Ναι, μπορώ! Που θες να βρεθούμε;
Μπαμπάς: Είμαι έξω απο το σπίτι!

Είπε και σηκώθηκα όρθια.

Α: Ποιο σπίτι;
Μπαμπάς: Με τον γιο του Παναγιώτη δεν μένεις,τον Χρήστο;
Α: Ναι!
Μπαμπάς: Είμαι απ'έξω τότε!

Είπε και έκανα νοήματα στον Χρήστο ότι είναι απ'έξω.
Μόλις το κατάλαβε, γούρλωσε τα μάτια του και σηκώθηκε και εκείνος όρθιος.

Α: Εεε...θε-θελεις να έρθεις μέσα; Να τα πούμε εδώ που είναι και ήσυχα;
Μπαμπάς: Θα προτιμούσα να είμαστε μόνοι μας.
Α: Ο Χρήστος θα φύγει! Έχει κανονίσει, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα.

Είπα και Χρήστος μου είπε χωρίς να βγάλει φωνή "Τι λες;", σήκωσα τους ώμους μου δείχνοντας του ότι δεν ήξερα τι να κάνω.

Μπαμπάς: Σίγουρα;
Α: Ναι, μπαμπά. Έλα!
Μπαμπάς: Εντάξει!

Είπε και το έκλεισε.

Α: Συγγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι να του πω. Αυτό μου ήρθε!
Χ: Δεν πειράζει, αλλά θα πάρω το αμάξι σου. Θα κρυωσω με την μηχανή.
Α: Εντάξει! Ευχαριστώ!

Είπα και τον φίλησα.

Χ: Μη μου σπάσετε το σπίτι, θέλω να το βρώ όπως θα το αφήσω. Εντάξει;

Είπε σαρκαστικά και γέλασα.

Α: Εντάξει!

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε η πόρτα.
Τώρα αγχώθηκα! Τόση ώρα ήμουν ήρεμη.

Χ: Πάω να πάρω το μπουφάν μου και όπως είπαμε. Ήρεμα!
Α: Ναι!

Είπα και με φίλησε πριν πάει να ανοίξει την πόρτα.

Χ: Κ.Γιωργο καλησπέρα! Περάστε!
Μπαμπάς: Τι κάνεις Χρήστο;
Χ: Καλά είμαι, ετοιμαζομουν να φύγω.