Just (not) Friends!!!

2

Μόλις βγηκα απο το σπίτι,τα πρώτα δάκρυα δεν αργησαν να εμφανιστούν.
Πήρα τον δρόμο για ένα παρκάκι πιο κάτω απο το σπίτι και έκατσα σε ενα απο τα παγκάκια που έχει.
Ανέβασα τα πόδια μου στο παγκάκι και τα αγκάλιασα με τα χέρια μου, βάζοντας το κεφάλι μου επάνω κλαίγοντας.

Γιατί συμπεριφέρεται έτσι; Τι τον έκανε να αλλάξει τόσο πολυ τον τελευταίο καιρό;
Τι θα κάνω τώρα που έφυγα απο το σπίτι; Που θα πάω; Δεν έχω ούτε ρούχα μαζί μου, ούτε τίποτα.

Μια μηχανή σταμάτησε εξω απο το πάρκο αλλα δεν έδωσα σημασία. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα πλεον. Θέλω την ησυχία μου. Δεν θέλω κανέναν.
Ένιωσα ενα χέρι στον ώμο μου και πετάχτηκα απο το παγκάκι πηγαίνοντας 1 μέτρο τουλάχιστον μακριά απο το άτομο που με ακούμπησε.
Η ώρα ειναι 23:00 την νύχτα,τι να κάνω; Τρόμαξα!

?: Ει ει ηρέμησε....

Είπε και γύρισα να δω ποιος είναι. Γνωστη η φωνή του.
Μου κανεις πλακα. Πως βρεθηκε αυτος εδω;

Χ: Είσαι καλα;
Α: Χ-Χρηστο; Τι κάνεις εσυ εδώ;
Χ: Τον τελευταίο μηνα μένω στο παλιο σπίτι των γονιών μου και καθώς γυρνούσα σε είδα και δεν φαίνεσαι και πολυ καλά. Εκλαιγες;

Ρώτησε και σκούπισα τα μάτια μου.

Α: Όχι,εε... συγγνώμη πρέπει να φύγω... Ευχαριστώ!

Είπα γρήγορα,πήρα την τσάντα μου απο το παγκάκι και πήγα να φύγω αλλά δεν με άφησε.

Χ: Περίμενε! Γιατί είσαι έτσι; Συγγνώμη αν είμαι αδιάκριτος.

Ξεφυσηξα και έκατσα ξανα στο παγκάκι.
Ποιον κοροϊδεύω; Και να φύγω,που θα πάω; Στους δρόμους θα περιφέρομαι.

Α: Είναι πολλά!
Χ: Ενα ομως είναι αυτό που έκανε αυτά τα ματάκια να κλάψουν στις 23:00 η ωρα τη νύχτα μέσα σε ένα πάρκο.

Είπε και απλά τον κοίταξα.
Δεν ξέρω αν πρέπει να του μιλήσω ή όχι.
Δεν γνωριζόμαστε πολύ καλά. Οι γονείς μας ειναι γνωστοί και αυτός ήταν απλά συμμαθητής με την Αλίκη, αλλά από εκεί και πέρα δεν έχουμε επαφές.
Δεν ξέρω καν γιατί κάθεται αυτή τη στιγμή μαζί μου.
Ξαναγύρισα το βλέμμα μου μπροστά και ξαναγκαλιασα τα πόδια μου.

Χ: Σήκω!

Είπε και με τράβηξε απο το χέρι, κάνοντας με να σηκωθώ απο το παγκάκι.

Α: Που πάμε;
Χ: Θα περάσουμε πρώτα απο το σπίτι μου και μετά θα πάμε καπου για να χαλαρώσουμε.
Α: Χρήστο αλήθεια,δεν έχω όρεξη για τίποτα. Δεν ξέρω καν γιατί συνεχίζεις και ασχολείσαι μαζί μου. Πήγαινε εσύ όπου θες και ασε με εμένα να μείνω εδω.