Just (not) Friends!!!

61

Χρήστος pov
Πέταξε τα κλειδιά και έφυγε.
Ε βέβαια δεν της άρεσε η αλήθεια.

Δη: Είσαι εντάξει;

Αυτή γιατί είναι ακόμα εδω είπαμε;

Χ: ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ!

Της φώναξα και απο το βλέμμα της κατάλαβα ότι τρόμαξε.
Πήρε τα πράγματα της χωρίς δεύτερη ευκαιρία και έφυγε.
Πήρα στα χέρια μου την κορνίζα που είμαστε οι δυο μας και την πέταξα με δύναμη στον τοίχο απέναντι.

Τέλος! Τελείωσες για μένα Αλεξάνδρα Στεφανίδου! Ως εδώ!

Αλεξάνδρας pov
Εξήγησα την όλη κατάσταση στην Αλίκη και την Νάντια,η οποία ήρθε πριν λίγο στο σπίτι και τώρα απλά κλαίω.

Αλ: Βρε κορίτσι μου ηρέμησε.
Α: Μα,να νομίζει ότι εχω κάτι με το Διονύση; Αν είναι δυνατόν! Είμαι σίγουρη ότι αυτή η ξανθοψειρα παρεξήγησε το τηλεφώνημα σας.
Αλ: Τι εννοείς;
Α: Το πρωι που πήρες τηλέφωνο τον Διονύση, αυτή ήταν απ'έξω και περίμενε να την φωνάξει για να μπει να μιλήσουν, αλλά εγώ ήμουν στο γραφείο του. Μάλλον θα άκουσε αυτά που σου έλεγε και θα παρεξήγησε. Σε ειπε και δεσποινης Στεφανίδου,τι άλλο να περιμενει;
Ν: Γιατί ομως να θέλει να σας χωρίσει; Δεν σας ξέρει καν.
Α: Έπρεπε να την δεις πως τον κοιτούσε η λυσσαρα. Αλλά κι αυτός; Αντί να το συζητήσει μαζί μου,την έβαλε στο σπίτι του. Τέλος! Δεν υπάρχει γυρισμος! Αφού έτσι θέλει, έτσι θα γίνει! Εγω κι αυτός τέλος! Φέρτε μου το κινητό μου.
Ν: Τι το θες;
Α: Πήρα μια απόφαση και θέλω να την διαδώσω πριν αλλάξω γνώμη.

Μου έδωσαν το κινητό μου και κάλεσα τον Διονύση.

Δ: Ναι!
Α: Διονύση;

Είπα και με κοίταξαν περίεργες και οι δύο.

Δ: Το σκέφτηκες;
Α: Ναι!
Δ: Και;
Α: Δέχομαι!

Είπα και γουρλωσαν τα μάτια τους.

Δ: Είσαι σίγουρη;
Α: Ναι! Ξεκινά την διαδικασία με τα χαρτιά.

Είπα και το έκλεισα.

Αλ: Τι δέχεσαι; Ποια διαδικασία και ποια χαρτιά; Θέλω εξηγήσεις!
Ν: Ναι κι εγω!
Α: Καθίστε να σας πω!

Έκατσαν και άρχισα να τους εξηγώ πως έχει η κατάσταση.

Α: Σήμερα αφού έφυγε η ξανθοψειρα και ο Χρήστος,ο Διονύσης με φώναξε στο γραφείο του να μιλήσουμε.
Αλ: Για ποιο πράγμα;
Α: Χρειάζονται προσωπικό στο καινούργιο κέντρο στο εξωτερικό.
Ν: Όχι!
Αλ: Αλεξάνδρα τι λες;
Α: Είναι ο μόνος τρόπος να ξεχαστω και να συνεχίσω τη ζωή μου.
Ν: Ρε πας καλά; Θα παρατήσεις την Ελλάδα για να πας σε ένα μέρος που δεν ξέρεις τίποτα και δεν έχεις ούτε έναν γνωστό;
Α: Θα τα μάθω! Σιγά!
Αλ: Αλεξάνδρα αυτό είναι μια μεγάλη απόφαση. Είσαι σίγουρη γι'αυτό;
Α: Ναι! Νάντια σε παρακαλώ μπορείς να πας σπίτι του και να φέρεις τα πράγματα μου; Αλίκη αν μπορείς πήγαινε να την βοηθήσεις. Είναι πολλά!
Ν: Αλεξάνδρα...
Α: Είπα τέλος! Σας παρακαλώ πηγαίνετε τώρα αν μπορείτε,για να αρχίσω να ετοιμάζω βαλίτσες.
Αλ: Στους γονείς μας πότε θα το πεις;
Α: Περιμένω να έρθει ο μπαμπάς.
Ν: Ξέρω ότι ο,τι και να σου πούμε δεν θα αλλάξεις γνώμη, οπότε καλή τύχη.
Α: Ευχαριστώ!
Ν: Αλίκη πάμε;
Αλ: Και...αν...αν είναι ακόμα...
Α: Αυτή;