Just (not) Friends!!!

29

Μόλις έκλεισα την πόρτα γύρισα να κοιτάξω τον Διονύση και μόλις με είδε πεθάναμε στα γέλια.

Δ: Είσαι η πρώτη που του μιλάει έτσι. Ποτέ κανείς δεν του έχει μιλήσει έτσι. Ειδικά στον αδερφό μου,που τον έχει καβαλήσει για τα καλά.
Α: Σσσ υποτίθεται έχω έρθει για δουλειά και όχι για να γελάμε.
Δ: Αλήθεια δεσποινης Στεφανίδου,τι ήταν το τόσο επείγον που δεν μπορούσε να περιμένει;
Α: Ε ας πούμε μωρέ ότι σου έφερα κάτι χαρτιά να υπογράψεις για την συμφωνία που έκλεισες στο εξωτερικό.
Δ: Τώρα μιλάς σοβαρά ή το κάνεις για τον πατέρα μου;

Ρώτησε και άνοιξα τον έναν απο τους δυο φακέλους που πήρα απο το γραφείο.
Τον έβαλα μπροστά του και διάβασε την πρωτη σελίδα.

Δ: Αυτή όντως είναι η συμφωνία απο το εξωτερικό.
Α: Ναι και εδώ κάτω θα μου βάλεις μια υπογραφή για να τα δώσω στην Στέλλα να τα στείλει,για να ξεκινήσουν οι ετοιμασίες του κτηρίου.
Δ: Δεν με δουλεύεις έτσι;
Α: Καθόλου!

Είπα και σηκώθηκε απο την θέση του.

Δ: Αυτό είναι υπέροχο! Αν επεκταθεί το όνομα του κέντρου και στο εξωτερικό θα έχουμε μεγάλη φήμη.
Α: Ακριβώς! Βάλε, όμως αυτή την υπογραφή γιατί έχουμε αφήσει τον πατέρα σου να περιμένει πολύ.
Δ: Ναι, δίκιο έχεις. Πλάκα πλάκα, αλλά μην το παρακανουμε.

Έβαλε την υπογραφή που πρέπει και μου έδωσε τον φάκελο.

Α: Λοιπον, βγαίνω και τους λεω να περάσουν;
Δ: Ναι!
Α: Θα τους πεις γιαυτο;
Δ: Όχι...Θα το κρατήσω ακόμα κρυφό. Κάθε φορά που πάω να κάνω ενα τεράστιο βήμα,τους το λέω και μετά ξαφνικά ολα καταστρέφονται.
Α: Έχεις σκεφτεί μήπως βάζουν εκείνοι το χεράκι τους για να γίνει κάτι τέτοιο; Χωρίς παρεξήγηση.
Δ: Δεν ξέρω...το σκέφτηκα...

Είπε και έγνεψα.

Α: Πάω και... Υπομονή! Ότι χρειαστείς θα είμαι στο γραφείο. Δεν έχω πολλά ραντεβού σήμερα.

Είπα και έγνεψε.
Άνοιξα την πόρτα και τους κοίταξα και τους δύο με χαμόγελο.

Α: Μπορείτε να περάσετε!
Α.Δ.: Καιρός ήταν!

Είπε με ένα ξινό ύφος και πέρασε απο δίπλα μου χτυπώντας τον ώμο μου με τον δικό του.
Αν σου γυρίσω το χέρι και τα έχεις και τα δύο απο την ίδια μεριά,να δω ποιον θα σκουντας.
Κοίταξα τον Διονύση και με κοίταξε σαν να μου λέει συγγνώμη.
Έκλεισα τα μάτια μου δείχνοντας του πως δεν πειράζει και χαμογέλασε ελάχιστα για να μην το δουν ο πατέρας και αδερφός του.
Πέρασε και ο πατέρας του και βγήκα κλείνοντας την πόρτα.
Τι περνάει κι αυτός ο καημένος;
Δεν περίμενα να υπάρχει κάτι τέτοιο στην οικογένεια του.