Χρήστος & Αλεξάνδρα
Μια στιγμή θα φέρει κοντά τα δύο πρόσωπα.
Δύο πρόσωπα που γνωρίζονται, αλλά όχι όπως θα τα γνωρίσουμε εμείς.
Εκείνος 23, εκείνη 20 και η χημεία μεταξύ τους πολύ δυνατή.
#please #don't #copy
👄👄
Α: Ναι! Βάζω το jacket μου και έρχομαι. Χ: Για κάνε μια στροφή!
Είπε με αυστηρό ύφος και έχω φρικαρει. Τι έχω βάλει κι εγώ η καημένη; Ενα φόρεμα άσπρο με κάτι γκρί γραμμές σαν καρό,που έχει ένα μικρό κόψιμο στο ενα μου μπούτι.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Α: Τι; Τι έχει; Είναι πολύ κοντό; Να αλλάξω;
Ρωτούσα κάνοντας στροφή γύρω απο τον εαυτό μου. Με πλησίασε με αυτό το αυστηρό ύφος. Με έπιασε απο την μέση και κόλλησε τα σώματα μας, ενώνοντας τα χείλη μας. Δεν το περίμενα αυτό!
Χ: Θα προτιμούσα να στο βγαλω, αλλά δεν προλαβαίνουμε! Σου πάει πολύ! Είσαι πανέμορφη! Α: Ευχαριστω!
Είπα και τον φίλησα.
Χ: Πάμε όμως! Α: Ναι, έχεις δίκιο!
Τον έσπρωξα και άνοιξα την ντουλάπα να πάρω το jacket μου. Γέλασε, αλλά δεν έδωσα σημασία.
(...)
Χτυπήσαμε το κουδούνι και περιμένουμε να ανοίξουν. Η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η Ευρυδίκη.
Ε: Βρε καλως τα παιδιά! Περάστε! Χ: Τι κάνεις μικρή;
Την ρώτησε ο Χρήστος και την αγκάλιασε.
Ε: Καλά είμαι μεγάλε. Εσείς; Χ: Καλά κι εμείς!
Βγήκε απο την αγκαλιά του Χρήστου και με πλησίασε για να αγκαλιάσει εμένα.
Α: Τι κάνεις Ευρυδίκη; Ε: Καλά είμαι! Εσύ πως τα πας με τον αδερφό μου; Α: Ε καλά! Δεν παραπονιέμαι κιόλας! Χ: Έτσι ε;
Είπε δήθεν προσβεβλημένος και ανασηκώσα τους ώμους μου.
Ε: Τι είναι αυτά; Α: Α! Γλυκά! Ε: Γιατί καλέ; Δεν έπρεπε! Χ: Κι εγω αυτο της είπα, αλλά επέμενε.
Είπε ο Χρήστος και τον σκούντηξα με τον αγκώνα μου στα πλευρά.
