Just (not) Friends!!!

48

3 μέρες μετά
Τόσες μέρες και ούτε ενα τηλέφωνο.
Ούτε απο τον έναν, ούτε απο τον άλλον.
Εγώ, πάλι, είμαι όλη μέρα ξάπλα στο κρεβάτι χωρίς να κάνω κάτι. Μέχρι την τουαλέτα πάω και πίσω πάλι.
Η Νάντια και η Αλίκη όσες φορές προσπάθησαν να μάθουν που βρίσκομαι,τις απέφυγα και στο τέλος τα παρατησανε.
Η Στέλλα πέρασε ανάκριση απο τον Διονύση,αν ξέρει κάτι και δεν του το λέει αλλά εκείνη βράχος.

Εκείνος! Εκείνος μου έχει λείψει! Δεν έχω νέα του από κανέναν. Δεν ρωτάω, αλλά ούτε μου λένε. Δεν αντέχω άλλο. Θέλω να του μιλήσω. Να τον δω. Θελω να τον αγγίξω. Να γίνουμε οπως πριν.

Τις σκέψεις μου διέκοψε η Στέλλα,η οποία μπήκε στο δωμάτιο.

Στ: Βρε κορίτσι μου σήκω λίγο. Θα πρέπει να αλλάξουμε στρώμα οπως το πας. Σήκω,βγες να ξεσκασεις. Θα σου κάνει καλό!
Α: Δεν θέλω!
Στ: Δεν είναι καλό αυτο που κανείς.

Είπε και γύρισα και την κοίταξα.

Α: Στέλλα θέλω να τον δω. Μου έλειψε!
Στ: Σηκω τότε και πήγαινε βρες τον. Εξήγησε του τι έχει γίνει ακόμα κι αν δεν θέλει να σε ακούσει.
Α: Ναι...Ναι θα πάω και θα του μιλήσω.

Είπα και ανακάθησα στη θέση μου.

Στ: Πήγαινε όμως πρώτα να κάνεις ένα μπάνιο γιατί αν σε δει έτσι,δεν θα σε αφήσει καν να μπεις στο σπίτι.

Είπε και κοιταχτηκα.

Α: Ναι, έχεις δίκιο! Πάω!
Στ: Πάω να σου φέρω ρούχα.

Είπε και πήγε στο δωμάτιο της.

Μπήκα στο μπάνιο και πλύθηκα γρήγορα γρήγορα.
Όταν βγήκα, βρήκα τα ρούχα της στο σκαμπό.
Πάλι καλά είναι άνετα. Μια μαύρη φόρμα,ενα αθλητικό τοπακι και μια πλεκτή ζακετα ασπρη.

Ντύθηκα και στέγνωσα τα μαλλιά μου.
Δεν βάφτηκα καθόλου.
Πήρα το κινητό μου και βγήκα απο το δωμάτιο.
Φόρεσα κάτι sneakers που μου έδωσε,πάλι καλα φοράμε το ίδιο νούμερο και έφυγα.