Just (not) Friends!!!

78

Πέσαμε στο χιόνι εξαντλημένοι απο τον χιονοπολεμο.

Ν: Αν και κάνει κρύο, αυτή τη στιγμή σκάω τόσο πολύ που το χιόνι είναι σαν ενα μαλακό στρώμα.
Α: Συμφωνώ απόλυτα!
Χ: Κανονίστε να αρρωστήσετε. Ειδικά εσύ,που προχθές είχες πυρετό.
Α: Υγεία μωρέ!
Μ: Δεν ξέρω κατά πόσο θα την έχετε αν συνεχίσετε να είστε ξαπλωμένες στο χιόνι.

Είπε ο Μιχάλης και τέντωσα το χέρι μου στον Χρήστο για να με βοηθήσει να σηκωθώ, όπως έκανε και η Νάντια στον Μιχάλη.

Α: Λοιπόν, Μιχάλη αυτή τη φορά θα σε προλάβω.

Είπα και με κοίταξε με απορία.

Μ: Σε τι;
Α: Πάμε να φάμε κάτι;
Μ: Έλα ρε κοπελιά και κρατιομουν τόση ώρα να μην το πω για να μην με κραξετε.

Είπε και πέρασε το χέρι του γύρω απο τους ώμους μου προχωρώντας προς το ξενοδοχείο.
Γέλασα και άκουσα και τα παιδιά να γελάνε.

Κάτσαμε να φάμε στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου.

Χ: Τι κάνεις τόση ώρα στο κινητό σου;
Α: Φτιάχνω κολαζ με τις φωτογραφίες!

Είπα χωρίς να τον κοιτάξω και συνέχισα αυτό που έκανα.

Ν: Κανόνισε να βάλεις καμία που να είμαι χάλια εε.

Είπε και απλά της έριξα ενα αδιάφορο βλέμμα.

Ν: Μη με κοιτάς έτσι! Θα σε σφάξω!
Μ: Αλήθεια, έχετε πλακωθεί ποτέ;
Ν: Όχι!
Α: Τι "όχι" μωρη κατσίκα; Για θυμήσου καλύτερα!
Ν: Γιατί πο- Ιιι που το θυμήθηκες; Μοσχαρα!

Με αποκάλεσε όπως τότε και πέθανα στα γέλια.

Ν: Ακόμα έχω την ουλή που μου έκανες.
Μ: Μισό! Η ουλή στο χέρι είναι απο την Αλεξάνδρα;
Ν: Ναι!
Μ: Πως;
Χ: Ποια ουλή;

Ρώτησε ο Χρήστος και η Νάντια σήκωσε το μανίκι της να του δείξει.

Χ: Γιατί της το έκανες αυτό;
Α: Λοιπόν,για αρχή ήμασταν 5 χρονών και πηγαίναμε παιδικό σταθμό. Εκεί γίναμε και φίλες.
Χ: Απο τόσο μικρές γνωριζεστε;
Α: Μχμ!
Μ: Τελικά,πως τσακωθηκατε;
Ν: Μας είχαν δώσει οι δασκάλες μας να ζωγραφίσουμε μια φάρμα με τα ζώα της.
Α: Μας έδιναν μια ξυλομπογια απο το καθε χρώμα σε κάθε τραπέζι έτσι ώστε να τα μοιραζόμαστε. Εμείς καθόμασταν μαζί. Δεν ήταν πολύς ο καιρός που αρχίσαμε να κάνουμε παρέα.
Ν: Όπως ζωγραφιζαμε, πήρα το κόκκινο για να κάνω την σκέπη, αλλά δεν ήμουν η μόνη που το ήθελα.
Α: Της άρπαξα, λοιπόν,απο τα χέρια την ξυλομπογια και άρχισα να ζωγραφίζω χωρίς να συμβαίνει κάτι.
Ν: Για πολλή ώρα την πείραζα και της φώναζα να μου δώσει την ξυλομπογια αλλά εκείνη έκανε πως δεν ακούει.
Α: Εγώ νευρίασα και για να σταματήσει να γκρινιάζει κάρφωσα την ξυλομπογια στο χέρι της. Με είπε μοσχαρα και εγώ την είπα κατσίκα και μετά αρχίσαμε να φωνάζουμε, ενώ παράλληλα η Νάντια έκλαιγε απο την ξυλομπογια.
Μ: Καλά,οι δασκάλες σας που ήταν;
Α: Έφτιαχναν ενα χειμωνιάτικο κολάζ. Μας έβαλαν να ζωγραφίζουμε για να μην τις ενοχλούμε.
Μ: Ωραίες είναι αυτές ρε!
Χ: Μετά πως συνεχίσατε την φιλία σας;
Ν: Για καμιά βδομάδα δεν μιλούσαμε η μια στην άλλη. Εγώ ήμουν θυμωμένη μαζί της και εκείνη δεν έλεγε να μου ζητήσει συγγνώμη. Μέχρι που ήρθε μια μέρα στο σχολείο με ένα αρκουδάκι και μια σοκολάτα και μου ζήτησε συγγνώμη. Μετά απο τότε είμαστε αχώριστες.
Α: Βέβαια, υπήρχαν τσακωμοί μεταξύ μας μεγαλώνοντας αλλά πάντα επέστρεφαν το αρκουδάκι και η σοκολάτα και τα βρίσκαμε.
Μ: Δηλαδή,θες να πεις ότι κάθε φορά που τσακωνεστε, συγχωρείτε η μια την άλλη με ενα αρκουδάκι και μια σοκολάτα;
Α: Ναι, αρκεί να μην είναι μεγάλη μαλακία.
Χ: Γιατί, έχετε τσακωθεί και από μεγάλη μαλακία;