1 εβδομάδα μετά
Χ: Θέλεις βοήθεια με κάτι;
Α: Ναι! Θέλω να με κουμπώσεις.Του είπα και του γύρισα πλάτη.
Ανέβασε το φερμουάρ στο φόρεμα και έκανε ενα βήμα πίσω.Ετοιμαζόμαστε να πάμε στο σπίτι των γονιών του για το τραπέζι που λέγαμε.
Μίλησε με την μητέρα του και της είπε αν θέλει κι εκείνη να κάνουμε ενα τραπέζι που να είμαστε όλοι μαζί για να γνωριστούμε και καλύτερα.
Η κ.Σοφια δεν έχασε ευκαιρία. Όταν της είπαμε να καλέσει εκείνη τους γονείς μου, μόνο που δεν πέταξε απο την χαρά της.
Κάτι τέτοια θέλει, οπότε συμφώνησε και τώρα ετοιμαζόμαστε για να πάμε απο εκεί.Α: Εντάξει, είμαι έτοιμη! Πάμε;
Ρώτησα αλλά μόλις γύρισα, παραπάτησα.
Ο Χρήστος με πλησίασε γρήγορα και με κράτησε απο την μέση.Χ: Είσαι καλά;
Α: Ναι, απλά ζαλίστηκα λίγο.
Χ: Θες να σου φέρω νερό;
Α: Όχι, είμαι εντάξει. Πάμε;
Χ: Σίγουρα;
Α: Ναι. Μου πέρασε!
Χ: Άντε, πάμε!Είπε και με άφησε να περάσω μπροστά του.
Οι ζαλάδες και οι εμετοί δυστυχώς συνεχίζονται και αυτό με τρελαίνει.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φόρεσα τη ζώνη μου.
Το ίδιο έκανε και ο Χρήστος και ξεκίνησε.(...)
Βγήκαμε απο το αυτοκίνητο και προχωρήσαμε προς το σπίτι.
Χ: Κοίτα μην ξεκινήσεις τα "Να σας βοηθήσω" και τέτοια.
Α: Και τι θα κάνω; Δεν είναι σωστό να κάθομαι και να τους κοιτάω. Θα βοηθήσω στο στρώσιμο και αν αισθανθώ αδιαθεσία,θα κάτσω.
Χ: Δεν μου αρέσει που ζοριζεις τον εαυτό σου, ενώ κανονικά θα έπρεπε να μην κάνεις τίποτα. Και που σε αφήνω να πηγαίνεις στη δουλειά σε τέτοια κατάσταση, πολύ είναι.
Α: Μην ξεκινάς, πάλι,με την δουλειά. Λοιπόν, πάμε μέσα, γιατί από ότι βλέπω μέχρι και οι γονείς μου έχουν έρθει και εμείς ακόμα.Είπα και χτύπησα το κουδούνι.
Χ: Θα το πεις εσύ ή εγώ;
Α: Ο Γιαννάκης! Έχω σκεφτεί να το κάνουμε αλλιώς.
Χ: Ότι πεις εσύ!Μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο και η πόρτα άνοιξε.
Ε: Βρε καλώς τα τα παιδιά! Αλεξάνδρα θέλω να σου πω!
Είπε η Ευρυδίκη και με έπιασε απο το χέρι.
Χ: Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω αδερφούλα.
Ε: Ναι, μωρέ συγγνώμη. Απλά την χρειάζομαι.
Χ: Μπορώ να μάθω τι είναι τόσο σημαντικό που σε έκανε να μην με χαιρετήσεις καν;
Ε: Γυναικεία πράγματα που δεν χρειάζεται να ξέρεις.
Α: Ναι, ωραία. Πάμε να χαιρετήσουμε πρώτα και μετά πάμε στο δωμάτιο σου να μου πεις.
Ε: Εντάξει! Πηγαίνετε εσείς,εγω πάω στην κουζίνα.
YOU ARE READING
Just (not) Friends!!!
Teen FictionΧρήστος & Αλεξάνδρα Μια στιγμή θα φέρει κοντά τα δύο πρόσωπα. Δύο πρόσωπα που γνωρίζονται, αλλά όχι όπως θα τα γνωρίσουμε εμείς. Εκείνος 23, εκείνη 20 και η χημεία μεταξύ τους πολύ δυνατή. #please #don't #copy 👄👄