Just (not) Friends!!!

102

3 μέρες μετά
Α: Χρήστο είσαι έτοιμος;
Χ: Ναι, κατεβαίνω!

Φόρεσα παπούτσια και τον περίμενα στην πόρτα.
Κατέβηκε τις σκάλες και με πλησίασε.

Χ: Εσύ έχεις τα κλειδιά;
Α: Ναι!
Χ: Ωραία, πάμε!

Άνοιξε την πόρτα και αφού πέρασα πρώτη έξω, φύγαμε.

.

Χτύπησα το κουδούνι και μας άνοιξε ο Διονύσης.

Δ: Καλώς τους! Περάστε!

Έκανε στην άκρη και μπήκαμε στο σπίτι.

Α: Τι κάνεις αφεντικουλη; Να σου ζήσει! Αυτά είναι για το μωρό.

Του έδωσα κάτι σακούλες με ρούχα και μια σακούλα με πάνες.

Δ: Τι είναι όλα αυτά;
Α: Καλά, ακόμα δεν έχεις δει τίποτα. Θα στον κάνω τον γιοκα σου-
Δ: Όχι, ευχαριστώ! Τον θέλω ήσυχο και όχι τραμπούκο.
Α: Γιατί είμαι εγώ τραμπούκος;
Χ: Δεν πάμε να δεις το μωρό;

Είπε ο Χρήστος πιάνοντας με απο τα μπράτσα και σπρώχνοντας με προς το σαλόνι.

Αλ: Βρε καλως τους! Ελάτε, καθίστε!
Α: Αδερφούλα μου, τι κάνεις;

Την πλησίασα και την αγκάλιασα.

Αλ: Καλά είμαι. Πονάω λίγο! Εσείς;
Α: Καλά κι εμείς! Που είναι ο μικρός;
Αλ: Στο δωμάτιο! Πάμε να στον δειξω.

Την ακολούθησα στην κρεβατοκάμαρα και είδα ένα λίκνο μωρού.
Το πλησίασα και τον είδα να κοιμάται.

Α: Ψυχή μου! Είναι πανέμορφος! Φτου σου! Τελικά βγάζει ωραία παιδιά η οικογένεια μας.

Είπα και η Αλίκη γέλασε.

Αλ: Πάμε μέσα τώρα, γιατί μόλις κοιμήθηκε.
Α: Ναι, πάμε!

Βγήκαμε απο το δωμάτιο και κατευθυνθηκαμε προς το σαλόνι.

Α: Μαζί σας θα κοιμάται;
Αλ: Για τους πρώτους μήνες,ναι. Μετά θα τον πάμε στο δωμάτιο του.

Είπε και έγνεψα.

Α: Η μαμά πως και δεν είναι εδώ;
Αλ: Ήθελε να έρθει αλλά της είπα να πάει σπίτι να ξεκουραστεί. Κάθε μέρα στο νοσοκομείο ήταν. Τέλος πάντων,τι θα πιείτε;
Α: Τίποτα. Κάτσε ξεκουράσου.
Αλ: Καλά είμαι! Πείτε! Χρήστο θες καφέ;
Χ: Ναι, κάνε έναν!
Αλ: Εσύ τι θες; Θες χυμό;
Α: Μχμ!
Αλ: Ωραία, έρχομαι!

Είπε και έφυγε προς την κουζίνα.

Α: Τι λέγατε εσείς;
Χ: Δεν "λέγαμε", έλεγε!
Α: Τι έλεγε;
Χ: Για το μωρό!
Α: Πως νιώθεις Διονύση που υπάρχει ένα μωρό πλέον μέσα στο σπίτι;
Δ: Προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια διαφορά. Απο το βράδυ θα δούμε!
Α: Στην δουλειά τι γίνεται;
Δ: Πότε τελειώνει η άδεια σου, είπαμε;
Α: Σε 1,5 χρόνο! Γιατί; Τόσο χάλια;
Δ: Όχι, μωρέ... απλά η Στέλλα μόνη της δεν μπορεί να τα κάνει όλα και τελευταία έχει πέσει αρκετή δουλειά.
Α: Μπορώ να δουλεύω απο το σπίτι αν θες. Μόνο έτσι μπορώ να σε βοηθήσω! Άλλωστε δεν κάνω κάτι όλη μέρα.