Just (not) Friends!!!

92

Ε: Αλεξάνδρα, φοβάμαι!
Α: Να μην φοβάσαι! Δεν θα σου πει κάτι. Κι αν σου πει,θα τον φτιάξω εγώ. Μπορείς να ηρεμήσεις;
Ε: Εντάξει!

Μόλις ξυπνήσαμε, φύγαμε κατευθείαν και ήρθαμε στο σπίτι για να μιλήσει η Ευρυδίκη στον Χρήστο.
Φυσικά και περπατήσαμε μέχρι εδώ, άλλωστε δεν είναι μακρυά τα σπίτια μας. 5 λεπτά δρόμος.

Έβαλα το κλειδί στην πόρτα και μπήκαμε μέσα.
Το περίμενα να κοιμάται στον καναπέ.

Ε: Γιατί κοιμήθηκε εδώ;
Α: Μεγάλη ιστορία! Μπορείς να πας αυτό στο δωμάτιο;

Την ρώτησα δείχνοντας της την τσάντα με τα πράγματα μου. Έγνεψε και πήγε στο δωμάτιο.

Πλησίασα τον Χρήστο και έκατσα στον χώρο που είχε αφήσει μπροστά στα χέρια του.
Χάιδεψα το μάγουλο του και ανατρίχιασε.

Α: Χρήστο ξύπνα!

Του είπα και άνοιξε σιγά σιγά τα μάτια του.

Χ: Πότε ήρθες;

Ρώτησε ενώ έτριβε τα μάτια του.

Α: Τώρα! Είναι και η αδερφή σου εδώ.

Του είπα και κοίταξε τριγύρω.

Χ: Που είναι;
Ε: Εδώ είμαι!

Είπε η Ευρυδίκη και βγήκε απο το δωμάτιο.
Ο Χρήστος δεν κουνήθηκε ούτε εκατοστό. Έβαλε απλά το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου, όπως καθόμουν και εκείνος είναι ξάπλα και την χαϊδεύει. Το κάνει κάθε πρωί πριν φύγει για δουλειά αυτό αφήνοντας ενα φιλί εκεί.

Χ: Καλημέρα!
Ε: Καλημέρα!
Χ: Τι έχεις; Σε βλέπω κάπως.

Την ρώτησε και εκείνη χωρίς να πει κάτι, έκατσε στην πολυθρόνα απέναντι.

Α: Βασικά,η Ευρυδίκη θέλει κάτι να σου πει.

Πήρα εγώ τον λόγο και τον κοίταξα.

Χ: Ωραία! Τι θες να μου πεις;

Απευθύνθηκε σε εκείνη και την κοίταξε.

Α: Εγώ πάω μέσα να αλλάξω!

Είπα και σηκώθηκα αλλά με σταμάτησε η Ευρυδίκη.

Ε: Όχι. Εσύ θα κάτσεις εδώ που είσαι και δεν θα πας πουθενά.

Έκατσε κατευθείαν στη θέση μου και ο Χρήστος συνέχισε αυτό που έκανε πριν, χωρίς να σηκωθεί.

Χ: Θα μου πεις;
Ε: Ναι! Λοιπόν... γνώρισα κάποιον στην σχολή.
Χ: Ωραία και; Το πρόβλημα που είναι; Σε πείραξε;

Είπε κατευθείαν ποιο τσιτωμενος και πήγε να σηκωθεί αλλά κράτησα το χέρι του και τον κοίταξα για να ηρεμήσει.