Just (not) Friends!!!

45

Χορεύουμε, πίνουμε, χορεύουμε, πίνουμε!
Μετά απο καιρό διασκεδάζουμε κάπου έξω.

Δ: Να σου πω εσένα.

Είπε ο Διονύσης απευθυνόμενος σε εμένα και με κοίταξε σοβαρός.

Α: Τι έκανα;
Δ: Τι είπες στον πατέρα μου εκείνη την ημέρα που ήρθε στη δουλειά;
Α: Τίποτα! Αλήθεια σου λέω. Ότι και να σου είπε είναι ψέματα.

Τι έγινε πάλι; Μια χαρά δεν ηταν ο κ.Παυλος; Δεν τα είχαμε βρει; Τι έγινε;

Δ: Σοβαρά; Γιατί αυτός μου έδωσε συγχαρητήρια που επέλεξα εσένα για αυτή τη θέση και είπε πως είσαι ο πιο αξιόλογος άνθρωπος που έχει γνωρίσει σε ολα αυτά τα χρόνια που δουλεύει.

Είπε και χαμογέλασα.

Α: Με τρόμαξες βρε παιδί μου. Νόμιζα κάτι έγινε πάλι. Απλά είχαμε μια συζήτηση "συμφιλίωσης".
Δ: Έχει αλλάξει!
Α: Ναι,το ξέρω. Το είδα εκείνη την ημέρα και η αλήθεια είναι ότι τον φοβήθηκε το μάτι μου. Έλεγα "Τόση καλοσύνη απέναντι μου,δεν γίνεται. Θα γκρεμιστεί κανένας φούρνος". Συγγνώμη κιόλας, είναι και πατέρας σου.
Δ: Α μπα! Κι εγω το ίδιο ακριβώς είπα.

Είπε και γελάσαμε.
Ο Χρήστος έχει βγει με τον Μιχάλη έξω εδώ και πέντε λεπτά. Τι σκατά κάνουν;
Όπως στέκομαι μπροστά απο το τραπέζι και χαζεύω στο κινητό μου, νιώθω δύο χέρια στους γοφούς μου.
Χαμογέλασα επειδή νόμιζα πως είναι ο Χρήστος, αλλά μόλις μίλησε μου κόπηκε το χαμόγελο.

?: Που κρυβοσουν εσύ γλύκα;

Γύρισα απότομα και τον έσπρωξα.

Α: Έτσι και με ξαναπλησιασεις θα στο κόψω απ'τη ρίζα.

Είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και γύρισα ξανά απο την άλλη.
Δεν το βάζει κάτω ο τυπάς όμως.

?: Μ'αρεσει όταν τα γκομενάκια το παίζουν δυσκολες.

Είπε και πριν προλάβω να πω ή να κάνω κάτι,με γύρισε και με φίλησε.

Χ: Τι στο διάολο;

Όχι! Έσπρωξα τον ηλίθιο απο πάνω μου και του έδωσα μια στα μούτρα κάνοντας τον να πέσει κάτω.
Γύρισα και κοίταξα προς την είσοδο και είδα τον Χρήστο να βγαίνει έξω.

Α: Όχι οχι οχι οχι....

Πήγα να φύγω αλλά ένα χέρι με σταμάτησε.

Μ: Αστον να ηρεμήσει.
Α: ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ!

Τράβηξα το χέρι μου και άρχισα να τρέχω,όσο μπορούσα με τις μπότες,προς τα εξω.
Που θα πάει; Που μπορεί να πάει; Δεν έχει έρθει με την μηχανή του. Κάπου έξω θα είναι.
Βγήκα έξω και άρχισα να κοιτάω δεξιά αριστερά μηπως τον δω.
Προς το πάρκινγκ πήγαινε και πλησίασε μια μηχανή. Αυτή είναι του Μιχάλη.
ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥ;;