Just (not) Friends!!!

87

Χ: Έλα!

Είπε και μου έδωσε το ποτήρι με το νερό.
Ήπια λίγο και το άφησα δίπλα μου στο κομοδίνο.

Χ: Δεν πιστεύω να έκανες καμιά δουλειά;

Ρώτησε και χωρίς να τον κοιτάξω έγνεψα αρνητικά.
Έπιασε το πηγούνι μου και με γύρισε να τον κοιτάω.

Χ: Την αλήθεια!
Α: Τι να έκανα ρε μωρό μου; Βαριόμουν! Σιγά,δεν έκανα και τίποτα. Ένα πλυντήριο έβαλα και έπλυνα τα πιάτα. Δεν έκανα και κάτι.
Χ: Κομμένες οι δουλειές.
Α: Ναι, καλά!
Χ: Μίλησα!
Α: Άντε, αλήθεια; Κι εγώ νόμιζα ότι είσαι μουγκός.
Χ: Αλεξάνδρα μιλάω σοβαρά.
Α: Και ποιος θα τα κάνει;
Χ: Εγώ!
Α: Χρήστο,δεν είμαι ανάπηρη. Έγκυος είμαι! Δεν θα πάθω κάτι.
Χ: Καλά, αλλά όχι πολλές δουλειές. Τις απλές!
Α: Εντάξει! Θα ξαπλώσεις τώρα μαζι μου, γιατί απο την ώρα που ήρθες δεν μου έχεις δώσει ούτε ενα φιλί;

Είπα με ναζί και εκείνος γέλασε.

Χ: Τι να σε κάνω; Μια σε έχω! Πρώτα ομως θα αλλάξω.

Είπε και έγνεψα.
Πήγε στην ντουλάπα και έβγαλε μια βερμούδα και ενα φανελάκι αμανικο.
Όση ώρα αλλάζει τον παρακολουθώ.
Γύρισε και ξάπλωσε δίπλα μου παίρνοντας με αγκαλιά.

Χ: Το έχεις πει σε κάποιον;
Α: Όχι! Ο Διονύσης μπορεί να το είπε στην Αλίκη. Ξέρεις τι σκεφτόμουν;

Τον ρώτησα ενώ γύρισα το κεφάλι μου έτσι ώστε να τον κοιτάζω.

Χ: Τι;
Α: Για αρχή πες μου αν το είπες εσυ σε κάποιον.
Χ: Όχι,δεν μιλησα με κανέναν.
Α: Ωραία! Σκεφτόμουν, λοιπόν, όταν με το καλό το πούμε στους γονείς μας,να τους μαζέψουμε όλους μαζί και να το πούμε μια φορά. Να μην το λέμε, πρώτα στον έναν και μετά στον άλλον.
Χ: Ναι, ωραία ιδέα! Ας το κάνουμε έτσι!
Α: Ωραία!

Χαμογέλασα και τον φίλησα.

Χ: Κοίτα μην πει κάτι η αδερφή σου!
Α: Όχι. Είπα στον Διονύση,αν θα της το πει,να της πει να μην το πει σε κανέναν.

Είπα και έγνεψε.

Α: Με την δουλειά όλα καλά;
Χ: Ναι,δεν υπήρξε πρόβλημα!
Α: Πάλι καλά!

Είπα και ξαναξαπλωσα στο στέρνο του, χαϊδεύοντας το χέρι του.

Α: Καλά,η μαμα σου θα πετάξει απο την χαρά της μόλις το μάθει.

Είπα γελώντας ελάχιστα, φέρνοντας στην μνήμη μου την συζήτηση που είχαμε πριν έναν μήνα στο τραπεζι που μας έκαναν.
Γέλασε και χάιδεψε την πλάτη μου.