Just (not) Friends!!!

52

Μετά απο 2 ώρες φτάσαμε, επιτέλους.
Βγήκαμε απο το αυτοκίνητο και αρχίσαμε να περπατάμε προς την πόλη.

Χ: Δεν καταλαβαίνω γιατί μέσα στον χειμώνα, έπρεπε να έρθουμε εδώ. Εδώ είναι ωραία το καλοκαίρι. Να κάνουμε κάνα μπάνιο,να φάμε παγωτό,να φάμε κάνα ψαράκι. Μέσα στον χειμώνα τι θα κάνουμε;
Α: Είσαι χειρότερος και από την Αλίκη στην γκρίνια. Είναι πολύ όμορφα και τον χειμώνα. Καταρχάς έχει ωραία μουσεία.

Είπα και σταμάτησε απότομα.

Χ: Μη μου πεις ότι θα πάμε και σε μουσείο.
Α: Μχμ!
Χ: Δεν μου αρέσουν καθόλου τα μουσεία. Δεν πάω!
Α: Δεν έχεις πάει μαζί μου γι'αυτό!
Χ: Έχω πάει με το σχολείο,μου αρκεί.
Α: Α εγώ όταν πηγαίναμε με το σχολείο,δεν έμπαινα καν μέσα. Παίρναμε παρουσίες και μετά σιγά σιγά την έκανα. Έπαιρνα κάτι να φάω και μέχρι να τελειώσουν καθόμουν απ'έξω.
Χ: Και τότε τι θες να πάμε να κάνουμε;

Ρώτησε και χαμογέλασα.

Χ: Ωχ! Δεν μ'αρεσει αυτό το χαμόγελο.
Α: Έλα,πάμε!

Είπα και τον έπιασα απο το χέρι.
Περπατάμε μπροστά απο τα μαγαζάκια και η αλήθεια είναι ότι για χειμώνα, έχει κόσμο.

Όπως περπατάμε ένας τύπος περπατάει απότομα πίσω και με πατάει.

Α: Σιγά ρε φίλε!
?: Ωπ! Σόρρυ κοπελιά.

Είπε και γύρισε να με κοιτάξει.

Α: Ε δεν το πιστεύω! Τι κάνεις εσύ εδώ;
Π: Αλεξάνδρα, πόσο καιρό έχω να σε δω;

Είπε και με αγκάλιασε!
Τον αγκάλιασα κι εγώ και ένιωσα μέσα μου την φροντίδα του πατέρα μου.
Παρατήρησα πίσω του ένα παιδικό καρότσι και γούρλωσα τα μάτια μου.

Α: Τι είναι αυτό;
Π: Αυτό που περιμέναμε τόσο καιρό.
Α: Πλάκα κάνεις; Για να δω.

Είπα και πήγα μπροστά απο το καρότσι.

Α: Ψυχή μου! Είσαι πανέμορφη! Καλά, Πέτρο συγγνώμη, αλλά περιττό να πω ότι η μικρή μοιάζει την Δάφνη.
Π: Και ήλπιζα να έχω μια υποστήριξη απο εσένα. Όλοι την Δάφνη λένε ότι μοιάζει.
Α: Μα,είναι η αλήθεια.

Είπα και το βλέμμα μου πήγε στον Χρήστο.

Α: Α! Λοιπόν, Πέτρο... Αυτός είναι ο Χρήστος,το αγόρι μου.
Π: Χάρηκα!
Χ: Κι εγώ!

Είπαν και έδωσαν τα χέρια.

Α: Ο Πέτρος είναι οικογενειακός φίλος. Πρέπει να τον είδες εκείνη την ημέρα με τους μπάτσους.
Χ: Ναι ναι σε θυμάμαι.
Π: Εε Αλεξάνδρα αυτό το θέμα δεν θέλω να αναφερθεί μπροστά στην Δάφνη.
Α: Ναι, καταλαβαίνω. Μείνε ήσυχος! Θέλω μόνο να μου πεις... Συνεχίζεις;
Π: Όχι,τα έκοψα. Απομακρύνθηκα απο αυτούς τελείως.
Α: Μπράβο! Αλήθεια, είναι δύσκολο για κάποιους να τα αποκόψουν όλα έτσι απότομα. Τέλος πάντων,ας μην μιλάμε για αυτά. Η Δάφνη που είναι;
Π: Μπήκε εδώ μέσα να δει μια μπλούζα λέει, αλλά έχει περάσει ενα τέταρτο.