Alas dos na ng hapon nang tinakbo ko
Ang maputik na daan
sa gilid ng mga kubo
Huli na naman ako
sa trabaho
Oo nga
Inaamin ko
bagong taon na
Pero nahihirapan pa ring magbago
Lalo na kung
May makikita kang babaeng
Makakasalubong mo
May kulot na buhok
Kung sa rampahan pwede nang pumasok
Pwede rin sa puso ko, kakatok
At kahit abutan ng oras
Susubukan kong bagalan ang mga hakbang
Para lang siya masabayan
Habang
May dala dala siyang
Pitaka na medyo may kamahalan
Pwede ko namang hawakan
Ang kamay niya
Kung nabibigatan
Hindi ba nya alam
Sanay akong magbuhat
Sa ganitong katawan
At matapos kong batiin ang mga
Kaibigan kong nagliligpit ng mga dahon
At may hawak hawak na sako
Saka ako lumingon sakanya
Nagpapapansin lang
Pasensya na
Mabilis lang akong matulala
Kahit maliit man ang tyansa kong makikita ulit sya
Magpapasalamat pa rin ako
Na kahit sa maiksing panahon
nabinyagan ang mata ko
Sa isang tanawing makalaglag panga
Oo nga
Bagong taon na
Pero mahirap talagang baguhin ang mga bagay
Na alam mong nakakapagpasaya
BINABASA MO ANG
Mga Tula Ni Juana
PoetryMagulo itong mga tula ko. May parte na malungkot. May parte na nayayamot. At kasunod may kasama nang puot. Tapos biglang sasaya ulit. Kasi bakit? Pasensya na. Sadya sigurong komplikado akong tao. Kasi dapat Filipino lang ito, pero biglang nahaluan...
