bakit
ganito
bakit parang ako
yung mas lalong
nawawalan ng buhay
tila isang bote na may lamang tubig
malapit nang maubos
sa kakainom
malapit nang mapagod
sa kakabalik
tangina
ang sakit
parang pinapatay ako
ng dahan dahan
mas lalo kong nararamdam
iyong pagkutkot ng kutsilyo
na nakabaon sa sentro ng dibdib ko
pilit ko mang tanggalin
pero mas lalo ko lang pinapalala
hawak ko pa rin ang talas nito
sa bawat hawak ko
umaagos ng malaya ang dugo
nawawalan na ako ng ulirat
pero ayaw kong sumuko
gusto ko pa ring lumaban
kahit alam kong talo ako
BINABASA MO ANG
Mga Tula Ni Juana
PoetryMagulo itong mga tula ko. May parte na malungkot. May parte na nayayamot. At kasunod may kasama nang puot. Tapos biglang sasaya ulit. Kasi bakit? Pasensya na. Sadya sigurong komplikado akong tao. Kasi dapat Filipino lang ito, pero biglang nahaluan...
