Cumali:Güneş kızım kendine gel!
Güneş sessiz kaldı.
Yamaç:Tamam abi sakin ol.
Yamaç cebinden telefonunu çıkartıp Sutlanı aradı bir kaç dakika konuştuktan sonra telefonu kapattı.
Yamaç:Geliyor.
Güneş:Güzel.
Cumali:Kızım sen içkili misin?Ha? Ne bu tavırlar.
Güneş Cumali'nin yüzüne bile bakmıyordu.
Cumali'de gittikçe kızıyordu.
Güneş babasına bakıp konuştu.
Güneş:Baba sen git eve..
Emmi:Neden kızım?Benden gizli bir şey mi var?
Güneş:Yok..sen git işte..seni üzmek istemiyorum.
Emmi:Güneş-
Güneş:Baba eve git hadi!
Emmi kahveden çıkıp arkasından kapıyı kapattı.
Cumali:Kızım derdini anlatmayacak mısın?
Güneş:Ayyy!Dır,dır,dır susmadın ya!
Cumali şaşkın yüz ifadesi ile Yamaç'a baktı sonra Güneş'e çevirdi bakışlarını.
Cumali:Güneeeş-
Tartışmalarını Sultan kahveye girerek bozmuştu.
Sultan:Ne oluyor burada?
Güneş:*hafifçe gülümser* Aaa işte Sultan hanım geldi.
Sultan Güneş'in yüzüne hafif şaşkın ifadesi ile bakıyordu.
Güneş kahvenin kapısına doğru ilerledi ve kapattı.
Onlara karşı döndü.
Yamaç:Nedir mevzu Güneş hanım...
Güneş:Size hem kötü,hem iyi bir haberim var.
Cumali:Neymiş o?
Güneş:*sultana bakar* Annemi buldum...
Sultan:Anneni mi buldun? Kızım senin annen öldü.
Sultan ,Güneş annesi hakkında bir şey bilmediğini biliyordu ona hiç kimse söylememişti Güneş annesinin yaşadığını öğrendiğini.
Güneş:*hafifçe gülümser ve Sultan'a yaklaşır onunla göz teması kurduğunda yüzündeki gülümseme yok olur* Kötü habere gelelim...benim hayatımın hikayesinde ki kötü kahraman...Sultan hanımmış...
Sultan:Güneş annen sana ne anlatı bilmiyorum ama-
Güneş:Sana konuşma hakkı vermedim.
Cumali:Güneeeş haddini bil düzgün konuş.
Güneş:Sen hiç konuşma *cumali'ye bakar ve işaret parmağı ile onu gösterir* Sen de biliyordun annemin yaşadığını ve kim olduğunu..sana sorduğumda Feyza hanımı bana yalan söylemeye devam ettin...Cumali bey.
Cumali:...
Güneş:Siz hepiniz biliyordunuz..Akın,Ayşe,Saadet aklına kim gelirse biliyordu ama bana bir şey söylemediniz.
Sultan:Ne gerekirse onu yaptım. Senin annen ihanet etti..cezası ise buradan gitmek oldu.
Güneş:Sen..sen ne konuştuğunu duyuyor musun-sen-sen farkında mısın? Sen..beni..annesiz bıraktın..ben sana anne dedim...lanet olası SANA ANNE DEDİM!
Yamaç:Tamam Güneş bu kadar-
Güneş:KARIŞMA!!
Güneş:Babam'da o gün senin yüzünden hapise girdi!Ben hem annesiz hem babasız büyüdüm!Senin yüzünden!
Sultan:Bitti mi?
Güneş:*sinirden güler* Sen kendini düşünen bir bencilsin...Çukur senin için önemli değil..hepsi gösteriş..o adamdan kurtulmak için annemi yem olarak kulandın!
Sultan:Anne'ne zenginlik hayat yaramış olmalı..seni hiç sormadı.
Güneş:*gözleri dolar* Benim...hayatıma..ettim Sultan hanım mutlu musun?
Sultan:Senin hayatını herkes kıskandı Güneş..gerçekten böyle mi düşünüyorsun?
Güneş:EVET...ne kadar sevgi alsan da...hep bir boş yer kalıyor şurada *kalbini gösterir* anne sevgisi kalıyor...sanki..sanki boş gibi..sanki..kalbimin yarısı yok gibi.
Sultan:...ne yapıcaksın peki şimdi?Annenin yanına mı gideceksin?Git..durma..gidersen de...geri dönme..Çukuru unut,bizi unut...Akın'ı unut..o boynundaki dövmeyi de sil.
Sultan kahveden çıkarak onu getiren arabaya binip gider.
Güneş'te akan göz yaşını silerek kahveden çıkıp gitti.
Yamaç:Güneş nereye?
Güneş cevap vermemişti,Çukur'dan elinden geldikçe hızlı çıkmıştı bile.
Sultan eve gittiğinde hızlıca eve girmişti..
Saadet:Anne ne varmış?Önemli birşey mi?
Sultan cevap vermeden odasına gidip kapıyı kilitlemişti,yatağına oturup ağlamaya başlamıştı..Güneşin sözleri dokunmuştu ona.
Güneş'te Çukur'dan çıkar çıkmaz yine Akın'ın yanına gitmişti..odasına girip yatağın'ın yanında bulunan tek kişilik koltuğa oturup Akın'ın elini tuttu.
Akın:Güneş?Sen-
Güneş:Akın...sana bir şey sormak istiyorum.
Akın:Sor tabi ne oldu?
Güneş:Benimle gelir misin?
Akın:...nereye?
Güneş:Nereye olursa işte..Çukur'dan uzak olan her yer..ha?
Akın:Bu nereden çıktı ki şimdi?
Güneş:İstemiyor musun?
Akın:Ben seninle her yere giderim..ama şimdi olmaz-
Güneş:Neden!...*Güneş kendini sakinleştirmeye çalışıyordu*
Akın:Güneş...bir şey mi oldu bak bana söylemiyorsun?
Güneş:Akın...ben gidiyorum. Annemi buldum..
Akın:Anneni mi buldun?Kim?
Güneş:Bildiğini biliyorum..numara yapma..eee..*hafifçe gülümser* Birlikte gidelim mi İstanbuldan?
Akın:Güneş...ben gelemem.
Güneş hafifçe Akın'ın elini bıraktı ve gülümsemesi yok oldu.
Güneş:N-ne demek gelemem?
Akın:Daha kapanmamış mevzular var.
Güneş:Sen kendini öldürtmeye mi çalışıyorsun Akın?Ölüyordun sen ya!
Akın:Babamın intikamını almadan seninle gidemem Güneş!
Güneş oturduğu yerden kalkar..
Güneş:O zaman...elveda..*parmağındaki yüzüyü çıkarır ve Akın'ın eline verir.
Akın:Güneş hayır.
Güneş:Seni seviyorum..ama daha fazla katlanamam. *yavaşça göz yaşları akar*
Güneş arkasını dönüp gider.
Bir taksiye binip Feyza'nın evine doğru gider. Yol boyunca hem dışarı seyrediyordu hem de sessizce ağlıyordu.
Araba Feyza'nın evinin önünde durduğunda derin nefes alıp verdi ve arabadan indi.
Korumalar Güneşin girmesine izin verdi.
Güneş evin kapısının ziline bastı ve açılmasını bekledi.
Kapıyı hizmetçi açmıştı.
Hizmetçi:Güneş hanım?Hoş geldiniz buyurun ben hemen Feyza hanımı çağırıyorum.
Hizmetçi hızlıca Feyza'nın yanına gidip Güneşin geldiğini söyledi.
Feyza Güneşin gelmesini beklemiyordu hatta hiç bir daha gelmeyeceğini sanmıştı.
Güneşin yanına gitti.
Feyza:Güneş?*gülümser* Buraya bir daha geleceğini sanmıyordum.
Güneş:*feyza'ya yaklaşır* Senin yanına geldim.
Feyza:Benim yanıma?Benimle birlikte mi yaşayacaksın?
Güneş:*güneş emin değildi ama onayladı* E-evet.
Feyza gülümseyip Güneşe sarıldı.
Feyza:Canım kızım. Kapılarım sana her zaman açık.
....
Okuduğunuz için teşekkür ederim. ✨
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Çukurun güneşi"
Фанфик(Çukur hayali gerçek olmayan,uydurulmuş sahneler yaratım umarım beğenirsiniz iyi okumalar) Mücahit (Emmi)'nin tek kızı Güneş dünyaya geldiğinde bütün çukur kutlama yapmıştı. Güneş dünyaya geldiğinde İdris baba büyük gülümsemesini bütün çukura göster...
