"Çukurun güneşi"

22.Bölüm

Kutay:Güneş?!

Kutay evinin önüne geldiğinde yerde baygın olan Güneşi gördü.

Kutay:Güneş dayan.

Telefonunu çıkarıp ambulansı aradı,bir süre sonra ambulans geldi ve Güneşi hastaneye götürdü Kutay'da gitti panikle kimseye haber verememişti.

-1 saat sonra (Hastanede)-
Güneşi ameliyathaneye almıştılar Kutay'da ameliyathanenin önünde bekliyordu öylece.

Doktor çıkmıştı sonunda ameliyathaneden.

Kutay:Doktor hanım G-Güneş nasıl?
Doktor:Kurşunu çıkardık şanslıki çok derine gitmemiş ama...kan kaybı çok hemen kan bulmamız gerek...siz neyi oluyorsunuz?
Kutay:B-ben arkadaşıyım.
Doktor:Aile'ye bildirmek zorundayız.
Kutay:Tamam,t-tamam doktor hanım.
Doktor Kutayın yanından gittikten sonra Kutay hemen telefonunu alıp Akın'ı arar.

-Koçovalıların evinde-
Akın yorgun bir şekilde eve gelmiştir kovaladığı kişileri yakalayamadığı için kızgındı. Odasına gidip yatmıştı bir türlü uyku basmıyordu olanları düşünüyordu yarın ilk işi onları bulacaktı kafaya takmıştı. Bir türlü uyuyamayıp mutfağa gitmişti Akın bir bardak su içmeye, düşünüyordu acaba Güneşin yanına gitse mi diye eskisi gibi konuşsalar,sabaha kadar konuşsalar istiyordu...elindeki bardağı tezgaha bırakıp Güneşin ve Karaca'nın odasına doğru gitti kapıya geldiğinde sessizce tuttu kapının kolunu tam açacakken telefonu çaldı.

Akın:Offf Kutay ne var...şimdi sırası değil *telefonu kapatır*

Kapının kolunu tuttu ve açtı...Karaca yatağında yatıyordu Güneş'te yatağındaydı...tabi Akın öyle görüyordu.
Akın yavaşça Güneşin yatağına doğru gitti...yorgandan Güneşin yüzü gözükmüyordu Akın yorganın bir ucunu tutup yavaşça çekti yorganı fakat Güneşin güzel yüzünü görmek isteyen Akın Güneşin yastığını gördü.
Sonra birden yorganı çekti...ve manzarası sadece yastıklar vardı Güneş yoktu. Akın sinirlenip ışıkları açtı.

Akın:Karaca!Karaca! UYAN!
Karaca:Ne var ya Akın gece gece?
Akın:Güneş nerede?

Karaca Güneşin yatağına doğru baktı o da Güneşin hala gelmediği için endişeliydi.

Karaca:B-ben bilmiyorum-
Akın:YALAN SÖYLEME KARACA!

Akın elleri ile başını tuttu ve gözlerini sıkıca kapattı.Bi an Karaca'ya yaklaştı.

Karaca:Yine...ne...işler...çeviriyorsunuz...çeviriyorsun?

Karaca ne diyeceğini bilemez.

Akın'ın telefonu çalar yine Kutay arıyordu.
Ve Akın yine telefonu kapatır.

Akın:Konuş..konuş Karaca...yoksa babaanneme herşeyi anlatırım.
Karaca:Biz gece gezmeye çıktık sadece gezmeye.
Akın:*sinirden gülümser* Gezmeye ha?Gece?!
Karaca:Akın-

Akın'ın telefonu çalar.
Akın:Kutay bir de sen eksiksin.
*telefonu açar*
Akın:Ne ulan?Ne var?!
Kutay:Güneş hastaneden Akın hemen gel kana ihtiyacı var.

Akın:*dona kalır* N-ne?N-ne oldu?
Kutay:Vurulmuş.

Akın telefonu kapatır. Ve Karaca'ya bakar.

Akın:Gezmeye çıktınız ha?
Karaca:E-evet...

Akın odadan çıkacakken Karaca'nın ayakkabısının tekini görür.

Akın:Bunun teki nerede?

Karaca:Bilmiyorum.B-ben zaten...onlar küçük bana giyemiyorum onları...
Akın:*gözleri sulanır*

Akın birşey demeden hastaneye koşar Güneşle kan grubu aynı olduğu için Güneşe kan verir.

Güneşi yoğun bakımdan çıkarıp normal bir odaya alırlar.

Akın:Girebilir miyim?
Doktor:Tabi girebilirsiniz ama aile üyelerine haber vermek-
Akın:Babası hapiste ailesi biziz.
Doktor:...tamam...buyrun girebilirsiniz ama çok yormak yok hastayı.
Akın:Tamam doktor hanım teşekkürler.
Doktor:Rica ederim.

Akın Güneşin yanına girdiğinde göz yaşlarını tutamayıp ağlar. Yatağın yanına bir sandalye çeker,oturur ve Güneşe bakar.
Elini tutar kendi anlına dayar Güneşin elini.

Akın:B-ben özür dileri Güneş,sen olduğunu bilsem sıkmazdım ben o kurşunu.
Başını kaldırıp Güneşe bakar.

Akın:Ben hep senin yanında ağladım *gülümser* hatta ağladığımda sen hep elinle yüzümü okşardın.

Güneşin elini alıp yanağına koyar Akın.

Akın:Sana birşey olsaydı...ben kendimi affetmezdim. Güneşimsin sen benim...hadi uyan.

....
Okuduğunuz için teşekkürler💝