"Çukurun güneşi"

81.Bölüm

Güneş:Baba...

Güneş hızlıca Emmi'ye sarıldı ve sevinçten ağlamaya başladı.

Fakat Emmi Güneş'e sarılmıyordu..

Güneş Emmi'den ayrılıp yüzüne baktı.

Güneş:İyi misin baba?Neredeydin?İyisi değil mi?Seni çok özledim.

Emmi:İyim kızım sağol...affola da...sen kimin kızıydın?..

Güneş'in gülümsemesi yavaşça yok olmuştu.

Yamaç ve Akın birbirlerine bakıyordu.

Güneş:Baba ben-
Yamaç:Güneş..

Güneş Yamaç'a baktı.

Yamaç:Biliyorsun...

Güneş:..E-evet...tamam...*bakışlarını Emmi'ye çevirdi*Buradan çıkma tamam mı?Dışarısı...yani Çukur eskisi gibi değil artık...

Aliço:Güneş*gülümser*

Güneş Emmi'in arkasındaki odadan çıkan Aliço'ya bakar.

Güneş'te koşarak Aliço'ya sarılmıştı.

Kısa süreliğine hasret gidermişlerdi.

Eve doğru ilerlemeye başladılar Yamaç Cumali'nin evinde kalacağını söylemişti,Güneş ve Akın'da eve gitmek istemiyordu fakat başka seçenekleri yoktu yavaşça yolda yürüyorlardı.

Güneş:Ne yapacağız Akın?
Akın:Ne yapalım canım?

Güneş:Eve gitmesek?
Akın:Nereye gitmek istersin?

Güneş:Akın sanki Amca izin vericek..hatta şu an burada benim yanımda nasıl olduğunu soruşturuyorum kendime.

Akın:İzin almıştım...

Güneş yürürken bi an durur ve Akın'na bakar. 

Güneş:Nereye gitmek istiyorum biliyor musun?
Akın:Söyle,söyle nereye istersen gideriz.

Güneş:Başka bir eve.
Akın:Yine mi aynı konuyu açıyorsun Güneş?
Güneş:Evet! *yürümeye devam eder*

Güneş o kadar hızlı yürüyordu ki Akın'ı arkasında bırakmıştı.

Akın:Güneş bekle!

Güneş biraz daha ilerledikten sonra durup derin nefes alıp verdi..yine başlamıştı nefes daralması.

Akın arkadan yetişip eleri ile Güneşin omuzlarından tutup kendine doğru çevirdi ve yüzüne baktı.

Akın:Güneş?...gel otur şuraya.

Akın Güneşi oturtup cebinden ilaçları çıkarıp Güneş'e vermişti.

Güneş Akın'ın elini ittirip istemediğini söylemişti.

Akın sinirlenmeye başlıyordu fakat kendini sakin tutmaya çalışıyordu.

Güneş'e doğru eğildi ve göz teması kurdu.

Akın:Benimle birlikte nefes al Güneş tamam mı?Nefes al..

Akın'ın yardımı ile Güneş nefesini kontrole almıştı ve her zamanki gibi böyle durumlardan sonra ağlamaya başlamıştı,Akın Güneş'in kafasını hafifçe tutup göğüsüne yatırıp sarılmıştı.

Güneş sakinleştikten sonra ise yavaş yavaş Cumali'nin evine doğru ilerlediler çünkü arabalarını evinin önünde bırakmışlardı.

İkiside binip eve doğru ilerlediler.

Fakat ilk kahveye gitmeleri gerekiyordu aslında Akın'ın gitmesi gerekiyordu sadece Güneşi eve yalnız bırakmak istememişti.

Arabayı aşevinin önüne park etti ve Güneşe baktı.

Akın:Hemen geliyorum...amca çağırdı...
Güneş:...

Güneş hiç birşey demeden sadece başını sallamıştı.

Akın bakışlarını Güneşten çevirip önüne baktı ve tam çıkacakken kahveden Yamaç'ın hızlıca çıktığını gördü arkasından da hemen sonra Vartolu çıktı.

Akın:Ne oluyo?...Sen burada dur tamam mı canım?

Güneş'in de dikkati giden Yamaç ve Vartolu'ya takıdı,Akın arabadan indi ve kahveye girdi çok olmadan Amca'da çıktı ve Akın geldi.

Güneş:Ne olmuş?
Akın:Birşey söylemedi...sadece bu akşam ki işimi söyledi.
Güneş:Sen bu akşam evde değil miydin Akın?
Akın:Öyleydi fakat yeni çıkmış-

Güneş arabadan inip Yamaç'ın ve Vartolu'nun olduğu yola gitti fakat çok yaklaşmadı çünkü Amca'da oradaydı.

Konuşanları duydu.

Vartolu:Gel..elini öp barışın...konuşun,tartışın ama böyle yapma...gözünü seveyim.

Yamaç:*bakışlarını amca'ya çevirdi*Ben o eli öpersem Salih...yedi sülalemin kainatını ******

....

Okuduğunu için teşekkür ederim 😊 yeni bölüp yarın🧡