"Çukurun güneşi"

40.Bölüm

Sabah olmuştu hepsinden ilk Güneş kalkmıştı zaten pek uyuyamamıştı. Kahvaltı'yı hazırlayıp masaya yerleştirdi,hepsi birer birer iniyordu aşağıya.

Saadet:Güneş?Hepsini sen mi hazırladın.
Güneş:Evet Saadet abla.
*sultan gelir*
Sultan:Saadet sofra çok iyi görünüyor.
Saadet:Ben yapmadım anne.
Sultan:Ayşe mi yaptı?
Saadet:Güneş hazırlamış.

Sultan şaşmıştı,Güneşe baktı ve hafifçe gülümsedi.

Cumali:Ooo sofra harika görünüyor valla.
Sultan:Güneş yapmış herşeyi.
Cumali:Aferin kız sana *gülümser*
Güneş:*gülümser*

Herkes sofraya oturmuştu Karaca'da inmişti tabi herkes şaşmıştı indiğine. Sonra Akın geldi ama sofraya değil kapıya doğru gitti.

Sultan:Akın?Oğlum nereye?
Akın:Babaanne ben gidiyorum bir işim var da.
Ayşe:Bir şeyler  yeseydin oğlum.
Cumali:Oğlum sabah sabah senin ne işin olabilir?Bak Güneş yapmış herşeyi sen seversin. *hafifçe gülümser ve çayından bir yudum içer*

Akın Güneşin yaptığını duyduğunda sofraya bakar gerçekten güzel görünüyordu.

Akın:Ellerine sağlık Güneş...aç değilim.
Güneş:*hafifçe gülümser*

Akın ayakkabılarını giyip çıkar.

1,2 saat sonra Güneş'te çıkar evden pazara doğru gidip ev için bir kaç şey almıştı tam eve girmişti çantalarını bırakmıştı telefonu çaldı.

Güneş:Efendim Ayşe yenge.
Ayşe:Güneş kızım....sen müsait misin?
Güneş:Pazardan şimdi geldim eve-
Ayşe:Akın biraz rahatsızlandı da.
Güneş:Neyi var?*biraz telaşlanmıştı*
Ayşe:Cumali abin Baytara getirmiş...mezarlıkta bulmuş Akını...işte dedesinin mezarına gitmiş ama halsiz gibi,bayılmış,bilmem belki hava çok sıcak o yüzdendir ben de anlayamadım. Ben de eve gitmem gerek sen bi gelsen baksan Akın'a?
Güneş:Gelirim,sen merak etme.
Ayşe:Teşekkür ederim kızım.
*telefonu kapatır*

Güneş çantaları alıp mutfağa götürdü ve oradaki masaya bıraktı,kapıya doğru gitti,ayakkabılarını giyidi ve çıktı,baytarın evine doğru gidiyordu. Yaklaşmışken Akın'ı gördü Baytar'ın evinden çıkıp yukarıya doğru gidiyordu,Güneş seslenmişti bir kaç kere Akın'a ama Akın duymamıştı onu Güneş'te onu takip etmeye başladı. Yürüyordu,yürüyordu bir binaya girip çatısına çıkmıştı.Güneş'te Akın'a çaktırmadan bakıyordu. Akın ilerliyor,ilerliyor bi anda durdu. Karşısındaki evlere baktı sonra derin nefes alıp verdi ve aşağıya baktı.
Akın daha fazla öne doğru yürüyordu bi son adım daha atarsa düşecekti. Tam diğer ayağı ile adım atacakken Güneş gelip Akın'ın omuzundan tutup geri çekmişti. Akın ile beraber yere düştüler Akın ise nefes alamıyordu. Güneş hızlıca Akın'ın ceplerini aradı. Astım solum aletini çıkarıp Akına verdi.

Akın biraz daha iyi olmuştu nefesi daha normalleşiyordu.

İkiside yerde oturma pozisyonuna geçtiler. Sessizlik.
Sonra Güneş konuştu.

Güneş:Neden?
Akın Güneşe bakmıyordu bile.
Güneş:Akın bana bak. Akın!

Eleri ile Akın'ın yanaklarından tutup onun yüzüne bakmasını sağladı.

Güneş:Neden....intihar edecektin?
Akın:Ben-.....
Güneş:???
Akın:Ben zamanında çok kötü şeyler yaptım.
Güneş:Ne yaptın?

Akın Güneşe ne yaptığı hakkından söylemek istemiyordu...çünkü ondan daha fazla nefret ederdi....ama belki zamanı şimdiydi....

Akın tam söyleyecekken.

Güneş:Tamam söyleme. Ama eskiden ne yaptıysan bunu düzelte bilirsin Akın.
Akın:Nasıl?
Güneş:Bilmem. Sadece yaptığın kötü şeyin tersini yap....
Akın:Nasıl yani?
Güneş:Sen vicdan azabı çekiyorsun. Hemde bakılırsa çok. Vicdan azabı'nı asla susturamazsın. Hayatın boyunca hep vicdan azabı çekersin. O yüzden biraz da olsa onu hafifletmek için iyi şeyler yap Akın. Ailen ile daha fazla vakit geçir. Etrafındakileri mutlu et.
Akın:İşe yarar mı?
Güneş:Bilmem. Ama görmek için denemek gerek. Ben senin yanındayım Akın *gülümser*
Akın:*gülümser*

Yerden kalkarlar.

Akın:Teşekkür ederim Güneş *sıkıca sarılır Güneşe*
Güneş:*karşılık verir sarılmasına* Ne demek.

Sarılmadan ayrılırlar.

Güneş:Ve asla ama asla böyle şeyler yapma tamam mı?İntihar kelimesini unut.
Akın:Tamam *güneşe tekrar sarılır* Bana çok iyi geliyorsun. *gülümser*

.....
Okuduğunuz için teşekkür ederim ❤️