Güneş gözlerini açtığında ilk gördüğü şey ona sarılan Akın'dı..uzun zaman olmuştu böyle huzurlu uyumamayalı.
Akın çoktan uyanmış fakat bu anı kaçırmak istemeyip yatağında Güneş'e sarılarak durmayı tercih etmişti.
Akın:Günaydın sevgilim. *gülümser*
Güneş:Günaydın *gülümser*
Güneş yatağında oturma pozisyonuna geçil bakışlarını Akın'a çevirdi.
Güneş:Hadi aşağıya inelim.
Güneş ayaklanıp lavabo'ya doğru ilerledi.
Akın:Aşağıya mı?
Güneş:Evet kahvaltı yapmaya.
Akın:Sen normalde odada yediğin için biraz şaşırdım açıkçası.
Güneş yüzünü yıkadıktan sonra Akın'ın yanına döner.
Güneş:Hadi Akın giyin..Yamaç abim bizi bekliyordur.
Akın:Ha sen o yüzden.*hafifçe gülümser*
Güneş:*gülümseyerek Akın'ın yanına gidip anlından hızlıca öpüp çekilir ve dolabı açıp üstünü değiştirir.
Güneş:Ben iniyorum Akın sen de hazır olup gel..çok oyalanma.
Akın:Tamam canım.
Güneş mutfağa inip masayı hazırlamalarına yardım etmek için gitmişti fakat masa çoktan hazırlanmıştı bile.
Saadet:Günaydın Güneş..*gülümser*
Güneş:Günaydın Saadet abla..*gülümser*
Saadet açıkçası Güneşi böyle gülümseyerek aşağıya inmesini beklemiyordu hatta ona odasına götürmek için yemeğini hazırlamıştı bile.
Güneş:Saadet abla gerek yok ben de bu sefer sizinle beraber yiyeceğim..hem..Yamaç abim gelmiş ayıp olur şimdi.
Saadet:Evet,evet iyi yapmışsın..*gülümser*
Güneş:Ne var Saadet abla?
Saadet:*gülümseyip* Güneş seni gördüğüme çok sevindim valla...eskisi gibi..
Güneş:*hafifçe gülümser* Yamaç abim geldi artık..
Saadet:*gülümsemesi yavaşça düştü* Geldi ama...halimizi nasıl düzele bilir ki?
Güneş:Biz de yanında olursak düzelir.*hafifçe gülümser* Sen merak etme.
Feyza:Günaydın hanımlar. *gülümser*
Güneş Feyza'nın sesini duyar duymaz geri gelen morali geri gitmişti sanki.
Feyza:Güneş canım-
Güneş:Ben en iyisi bi gidip Yamaç abime bakayım.
Güneş mutfaktan çıkıp Yamaç'ın kaldığı odaya doğru ilerler fakat Sultan karşısına çıkar.
Sultan:Hayrola kızım?
Güneş:Yamaç abime bakıcaktım da..sofra hazır diye söyleyecektim..geliyor mu?
Sultan:Ben baktım ama..yok..çıkmış.
Güneş:Ç-çıkmış mı?Nereye?
Sultan:Bilmem ki.
*güneşin iç sesi*:Sen ne bilirsin ki.
Güneş oradan ayrılıp ayakkabılarını giyimeye gider Akın'da o vakit odadan inmişti.
Akın:Güneş..nereye?
Güneş ayakkabılarını giyip Akın'a yaklaşıp sordu.
Güneş:Yamaç abin nerede Akın?
Akın:Yamaç amcam mı?...bilmiyorum ki burada yok mu?
Güneş:Yok gitmiş..onu bulmamız gerek Akın..ya yine giderse..ona ihtiyacımız var..
Akın:Güneş ilk önce kahvaltı yapalım sonra beraber buluruz-
Güneş:Ben gidiyorum sana afiyet olsun.*çıkar*
Akın'da ne yapacağını bilemeden montunu alıp,ayakkabılarını giyip Güneş'in peşinden gitmişti.
Akın:Bu gün planlarımız vardı ama Güneş.
Güneş:Sonra yaparız.
İkisi arabaya bindiler fakat Akın sürmedi sadece Güneş'e bakıp sordu.
Akın:Tahmin'in var mı?
Güneş'te bakışlarını Akın'a çevirmişti.
Güneş:Var aslında...Cumali abim'in evinde olabilir.
Akın:Birisi görürse başımız belaya girer biliyorsun değil mi?
Güneş:Sür Akın..
Akın arabayı çalıştırıp Cumali'nin evine giderler.
Arabadan inip yavaş adımlar ile evin kapısına doğru ilerlerler.
Güneş:*akın'a baktı* Uzun zaman oldu Akın...hiç ziyarete gelmedik..Asiye'yi de en son 2 aylıkken görmüştüm...
Akın:*üzgünce gülümser* Suç bizim aslında.
Kapın'ın önüne gelip yumruk ile hafifçe vurur Güneş.
Bir kaç saniye sonra kapı açılır,kapıyı Damla açar.
Beklemiyordu aslında gelmelerini..Damla Akın'ın azda olsa görüyordu fakat Güneş...çok uzun zaman olmuştu.
Güneş:Damla yenge. *gülümser*Nasılsın?
Damla:*hafifçe gülümser ve kendini tutamayıp Güneşe sarılır* İyim Güneşçim...sen?Sen nasılsın.
Damla Güneşin yüzüne bakıyordu ve ellerinden tutuyordu.
Güneş:İyim...
Damla:Buyurun gelin. *girmeleri için yana çekilir*
Akın ve Güneş içeriye girip oturma odasına geçerler,oturma odasında Cumali ve Yamaç oturuyordu.
Güneş'in içi rahatlamıştı Yamaç'ın burada olduğunu gördüğünde.
Cumali:Güneş,Akın?Sizin burada-*susması için damla öksürür*
Cumali:Hoş geldiniz,hoş geldiniz.
Akın:Hoş bulduk amca.
Aralarında bir garip sessizlik oluşmuştu...Yamaç hiç bir şeyden habersiz onlara bakıyordu.
Yamaç:Ne oldu size oğlum?Neden böylesiniz siz?...Güneş?Sen bu değilsin...Akın?..Sen de oğlum ne oldu?
Güneş:Amca...tek sorun o abi. Başka söylenecek hiç bir şey yok.
Yamaç:Nasıl yani?
Akın:Sonra uzunca anlatırız amca.
Yamaç:Akın-
Güneş:Akın doğru söylüyor abi..sonra anlatırız..aslında..benim için tek bir önemli konu var..
Yamaç:Nedir?
Güneş:...*gözleri sulanmaya başlamıştı bile* Babam...babam kayıp abi...çok aradık fakat yok..Aliço'da yok...ikisi bi anda kayboldu..ne bir mektup yada başka bir iz yok..s-sen birşeyler biliyor musun?
Yamaç:*hafifçe gülümser* Benimle gelin.*oturduğu yerden kalkıp evden çıkar*
Güneş ve Akın'da onu takip ediyordu.
Güneş'in eski evinin önüne geldiler.
Güneş:Fakat abi burada artık Seher yaşıyo.
Yamaç kapının ziline basar ve bir kaç saniye sonra açılır.
Seher:Hoş geldiniz *gülümser*
Yamaç:Girebilir miyiz Seher.
Seher:Tabi,tabi Buyurun.
Hepsi içeriye girer..Güneş hele içeriye adım atar atmaz ağlamaya başlamıştı bile.
Emmi:Kim gelmiş?
Güneş şaşkın gözler ile Emmi'ye doğru bakar.
Güneş:Baba?
...
Okuduğunuz için teşekkür ederim 😊🙏🏻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Çukurun güneşi"
Fanfiction(Çukur hayali gerçek olmayan,uydurulmuş sahneler yaratım umarım beğenirsiniz iyi okumalar) Mücahit (Emmi)'nin tek kızı Güneş dünyaya geldiğinde bütün çukur kutlama yapmıştı. Güneş dünyaya geldiğinde İdris baba büyük gülümsemesini bütün çukura göster...
