Çukur'un başında artık amca vardı.Eve iyice yerleşmişti fakat yalnız değil..karısı ile beraber...Feyza.
Feyza'nın da bu işin içinde parmağı vardı,işte o bir türlü Güneşe söyleyemediği 'adam' amcaydı.
Aynı evde olmalarına rağmen Güneş ondan kaçıyordu,görmezden geliyordu o sofradayken sofraya oturmuyordu,otursada onunla göz göze gelmemek için elinden geleni yapıyordu.
Elinden geldiği kadar kaçmaya çalışıyordu Feyza'dan.
Evde kendini yapayalnız hissediyordu..Akın amca'nın pis işlerini yapıyordu,Karaca bile..Amca Güneş'i bu meselelerinden uzak tutmaya çalışıyordu Akın'la ikisini öyle sıkıştırmıştır ki bazen konuşacak zamanları bile olmuyordu.
Balayından döndüklerinde sadece el öpüp kendi evlerine yerleşmeyi planlamışlardı fakat amca onları daha yakınında olmaları için elinden ne geliyorsa onları o evde tutmuştu.
Arada Akın ve Güneş bu meseleyi konuşup kavga ediyorlardı ama artık onlarda alışmış gibiydi bu duruma ne kadar istemeseler de.
-3 yıl sonra-
Yine sıkıcı bir sabah..Güneş gözlerini açtıktan sonra bu 3 yıl boyunca hep aynı şeyi görmüştü...boşluk...Akın hep erkenden kalkıp amca'nın yanına gidiyordu.
Güneş derin bir nefes verdikten sonra o da kalkıp yüzünü yıkayıp,giyinip çıkmıştı odadan.
Odadan çıkarken Karaca'da kendi odasından çıkmıştı.
Karaca:*hafifçe gülümser* Günaydın.
Güneş:Günaydın.
Güneş Karaca'yı bi süzmüştü.
Güneş:Gidiyor musun?
Karaca:Evet amca bekliyor.
Güneş:Şey..acaba dışarımı çıksak Karaca..alışverişe ha?Ne dersin?
Karaca:Yok ya Güneş benim çok işim var gidecek bir toplantım var..başka sefer.*gider*
Güneş:İşmiş...büyük iş...*oflar* ben bu değilim,ben bu değilim...
Güneş mutfağa gitmişti ve diğerlerine sofrayı kurmak için yardım ediyordu.
Cumali:Amca günaydın herkese.
Herkes sıra sıra günaydın diyordu.
Akın'da gelmişti her zamanki sofrada yerlerine oturmuşlardı..ortam sessiz..sıkıcı..huzursun sonra Feyza geldi.
Feyza:Özür dilerim..geciktim..günaydın herkese.
Cumali amca:Günaydın. *hafifçe gülümser*.
Güneş:Ben doydum. *masadan kalkar*
Cumali Güneşten bakışlarını çevirip Akın'a bakmıştı.
Akın:Ben bi Güneşe bakayım..*kalkıp odalarına gider*.
Akın odaya girince karşısında oradan oraya yürüyen ve bi eli belinde diğer eli başında olan Güneşi görür.
Akın:Güneş..iyi misin?Yine mi krizler?
Güneş:*nefesi darlanır*
Akın hemen dolabı açıp Güneşin haplarını çıkarıp bi bardağa su doldurup Güneşin yanına ilerler.
Akın:Otur bitanem,otur şuraya.
Güneş:*ağlamaya başlar* Artık istemiyorum Akın..istemiyorum.
Akın:Ama olmaz ki..ilaçlarını Alman gerek.
Güneş:O değil...bu evde durmak istemiyorum.
Akın:..yine mi başlıyoruz.
Güneş:Evet Akın yine başlıyoruz..*akın'ın yüzüne daha çok yaklaşır* ben bu evde..durmak istemiyorum.Ben bu evde durmak istemiyorum....BEN BU EVDE DURMAK İSTEMİYORUM AKIN!
Akın:SAKİN OL!
Güneş:Bu evde ölüyorum görmüyor musun sen?!..Bir şey yap!Bir şey yap artık!!!
Akın:Elimden birşey gelmiyor biliyorsun bunu...
Güneş:Ya biz evli değilken daha çok görüşüyorduk!Akın ben senin yüzünü sadece sabah görüyorum o da bazen!
Akın:Artık aynı meseleleri tartışmaktan bıktım Güneş...
Güneş:Bende!-
Akın:Ben çok mu mutluyum?!
Güneş:...*Güneş Akın'ın elindeki ilacı alıp içer ve yatağına oturur* Git...
Akın:*bakışlarını güneşten ayırmaz*
Güneş:GİT AKIN GİT!
Akın:*güneşe yaklaşıp kafasını öper ve gider*
Aşağı inince Cumali amca hemen sorguya çeker.
Cumali amca:Güneş kızımız iyi mi?
Akın:Normal krizleri işte..
Cumali amca:İlaçlarını aldı mı?
Akın:Evet..verdim.
Cumali amca:İyi,iyi...hadi bakalım gidelim.
Güneş camdan Akın'ın gidişini izliyordu,gittiğini gördükten sonra ağızından ilaçları çıkarıp lavaboya gidip suda eritmişti.
*kapı tıklatma sesi*
Güneş kapıyı açtığımda karşısında Feyza'yı görür tam hızlıca geri kapatacağı vakit Feyza kapıyı açık tutar.
Feyza:Güneş kızım lütfen benden artık kaçma-
Güneş:Git,git!İstemiyorum seni görmek-git!
Güneş bütün gücü ile kapıyı kapatıp kilitler.
Odasında oradan oraya geziniyordu artık tek başına yavaş yavaş deliriyordu o öyle hissediyordu yanında kimse yoktu , belkide amcanın hedefi buydu.
Akşama kadar odasından çıkmamıştı..yerde oturup yatağa yaslamıştı sırtını ve tırnaklarını kemiriyordu.
Akın:*kapıya tıklatır* Güneş? *kapıya tıklatır* Güneş..bitanem?Ben geldim hadi aç kapıyı.
Güneş bakışlarını kapıya doğru çevirir.
Güneş:Akın?...*hızlıca kapıya doğru gidip açar ve karşısında Akın'ı görünce sıkıca sarılır* S-sen geldin..
Akın:*güneşe sıkıca sarılır sanki yılarca görüşmemiş gibi* Geldim tabi..*Güneşin kokusunu Derince içine çekip hafifçe gülümser*
Sarılmadan ayrıldıktan sonra birbirlerine bakarlar.
Akın:Misafirimiz var.*hafifçe gülümser*
Güneş:Kim?
Akın:Çok sevineceksin hadi gel.
El ele tutuşup aşağı inerler.
Oturma odasına geldiklerinden sonra Vartolu'nun oğlu İdris ile konuşan bir adamı görür..
Akın:Amca.
Adam onlara karşı döndüğünde Güneşin gözleri şaşkınca açılır ve kendiliğinden dudakları gülümser.
Güneş:Y-Yamaç abi?...
Okuduğunuz için teşekkür ederim. 💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Çukurun güneşi"
Fanfiction(Çukur hayali gerçek olmayan,uydurulmuş sahneler yaratım umarım beğenirsiniz iyi okumalar) Mücahit (Emmi)'nin tek kızı Güneş dünyaya geldiğinde bütün çukur kutlama yapmıştı. Güneş dünyaya geldiğinde İdris baba büyük gülümsemesini bütün çukura göster...
