Akın Güneşi arıyordu günde kaç defa arıyordu o bile bilmiyordu,Güneş açmıyordu telefonunu Akın ise vaz geçmiyordu.
Odasında otururken bir kere daha aramaya karar verdi. Aradı....açmasını bekliyordu içinden 'lütfen,lütfen...'diye konuşuyordu.
Tam telefonu kapatıcakken Güneş açtı.
Güneş:Akın,niye hep arıyorsun?Babam bile bu kadar aramıyor.
Akın:Güneş...*gülümser*
Güneş:Ne?Ne var?!Günde en az 10 kere arıyorsun....niye?
Akın:Nasıl olduğunu sormak için...
Güneş:....ne?....dalga geçme Akın.
Akın:Hayır....gerçek...
Güneş:*telefonu kapatır*
2dk sonra bu sefer Güneş arar Akını.
Akın:*gülümser ve açar telefonu* Alo.
Güneş:Gerçekten nasıl olduğumu sormak için mi aradın?
Akın:Evet.
Güneş:*istemsizce gülümser* Ben iyim....
Akın:*gülümser* Bunu duyduğuma sevindim...
Güneş:S-sen?
Akın:Ben....iyim galiba.
Güneş:Galiba?.....Bir sorun mu var.
Akın: Evet...
Güneş:Neymiş?
Akın:Birisi aklımdan çıkmıyor.
Güneş:*gülümsemesi düşer* K-kimmiş?Son-
Akın:Sen.
Güneş:Ha?
Akın:Ben...herşey için özür dilerim Güneş.
Güneş:Akın...neden bahsetiyorsun?
Akın:Seni göremedim...yanlış yaptım...senin..sevgini göremedim.
Güneş:Akın-
Akın:Umarım okulun iyi gidiyordur.Kendine iyi bak. Görüşürüz.
*telefonu kapatır*
İki elini başının arkasına koyarak yatağına yatar.
-4 ay sonra-
Akın,Emmi,Cumali,Yamaç,Metin,Celasun,Mekke,Selim ve diğer çocuklar kahvede oturuyordu.
Cumali:Emmi.
Emmi:Efendim Cumali.
Cumali:Güneşin okulu nasıl gidiyor.
Emmi:Allah şükür iyi gidiyor.
Yamaç:Ne zaman geliyor.
Emmi:Valla bilmiyorum,hiç bir şey söylemiyor.
Akın:P-peki gelecek mi?
Emmi:Onun kararı oğlum. Ama bi gelse bi görsem başka birşey istemiyorum.
Yamaç:*elindeki çayı masaya bırakıp akına bakıp gülümser* Akın.
Akın:Efendim amca.
Yamaç:Sen özledin mi Güneşi?
Akın:*emmi'ye bakar sonra bakışlarını yine yamaç'a çevirir*Ö-özledim abi...
Herkes gülümser Emmi dışında.
Emmi:Niye hepiniz gülümsüyorsunuz?Komik birşey mi oldu.
Cumali:Yok,yok Emmi.
Onlar konuşurken kahvenin önüne bir araba gelir.
Cumali:Bu kim ya?
Herkes kahvenin önüne çıkar,arabanın kapısı açılır ve içinden Güneş çıkar.
Emmi:Kızım?!
Hiç kimse Güneşin geleceğini bilmiyordu.
Güneş:Süprizzz!Ben geldim Çukur!*gülümser*
Babasına sıkıca sarılır.
Yamaç:Güneşin çukuru gelmiş *gülümser*
Güneş:Nasılsın Yamaç abi?*sarılır*
Yamaç:İyim Güneş.Sen nasılsın bakalım?
Güneş:Yol yorgunluğu. *gülümser*
Cumali:Çukur uzun süredir Güneşsiz kalmıştı. *gülümser*
Güneş:Cumali abi ya~böyle şakalar yapma. *güler,ve sarılır Cumali'ye*
Sonra Celasun ve Mekke'ye de sarılır.
Karşısına Akın dikilmişti.
Akın:Hoş geldin Güneş.*gülümser*
Güneş:Hoş buldum Akın *hafifçe gülümser*
Arkadan bir araba daha gelir. Bir erkek ve iki kız inmişti arabadan.
Güneş onlara karşı döner.
Güneş:Arkdaşlarım...bir kaç gün Çukura yakın olan otelde kalıcaklar...Çukuru görmek istediler.
Emmi:Güneş kızım...Çukura ordan burdan insan sokmayız biliyorsun.
Yamaç:Sorun değil Emmi...ne güzel misafirlerimiz var. Tanıştırmayacak mısın bizi.
Güneş:Tanıştırayım...Bu Eda.
Eda:Merhaba. *gülümser*
Güneş:Bu Aysel.
Aysel:Tanıştığıma memnun oldum.
Güneş:Ve-
Ersin:Merhaba ben Ersin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Çukurun güneşi"
Fanfic(Çukur hayali gerçek olmayan,uydurulmuş sahneler yaratım umarım beğenirsiniz iyi okumalar) Mücahit (Emmi)'nin tek kızı Güneş dünyaya geldiğinde bütün çukur kutlama yapmıştı. Güneş dünyaya geldiğinde İdris baba büyük gülümsemesini bütün çukura göster...
